Одрински Вилает: Разлика помеѓу преработките

[[Керемидчиоглува афера|Керемидчиоглувата афера]], која избувнала во јули 1900 година била првата од серијата афери кои ги растресле структурите на Внатрешната македонско-одринска револуционерна организација во Источна Тракија. Таа нанела силен удар врз револуционерната дејност и довела до страв и раздор. Во февруари 1901 година [[В'лчо Антонов]] ги прекинал односите со Одринскиот комитет на ВМОРО и ја прифатил поканата на претседателот на ВМОК [[Борис Сарафов]] да го предводи пограничниот премин на ВМОК во [[Чепеларе]]. Во Чепеларе Антонов ги сменил средствата на терор - па така уште во февруари биле убиени двајца истакнати дејци на организацијата - [[Атанас Шапарданов]] и [[Дечо Стојановски]], а во пролетта бил направен неуспешен обид за убиство на Хаџи Нури бег, кој ја предизвикал големата [[Пашмаклиска афера]]. Атентатите врз дејците и нападите врз муслиманските првенци го ослабеле револуционерното дело. Многумина истакнати дејци како [[Константин Николов]], [[Тане Стоев]], [[Владимир Коруев]] и други биле принудени да пребегнат во Бугарија.

 

 

Во 1899 година [[Ѓорче Петров]] ги посетил Родопите, кога имал неуспешен обид да го запре конфликтот што настанал меѓу ВМОРО и [[ВМОК]] и сепаратистките обиди на В'лчо Антонов.<ref>Писмо од Ѓорче Петров до деец на движењето од Ахчелебиско, со објаснување за целите на Внатрешната организација и со совети за практична дејност.</ref> [[Георги Василев]] утврдил во 1901 година врски со некои од одметниците, како Антонов и Караманџуков и направил обиди да ги разубеди, но не успеал.<ref> Караманджуков, Христо. "Западнотракийските бугари во своето култорно-историско минато со посебен поглед на нивното политичко-револуционерно движење", Софија, 1934, стр 72 - 74. </Ref> Од есента 1902 година претседател на округот станал [[Велко Думев]]. Исто така [[Гоце Делчев]] направил неколку обиколки на вилаетот. Според отец [[Петар Киприлов]], Гоце Делчев, го посетил за прв пат регионот во 1896, а во април 1898 година пак поминал и низ [[Странџа]]. Со цел да им помогне и ги зајакне локалните комитети, Гоце Делчев презел нова турнеја во регионот во 1900 година. При таа посета, Гоце Делчев има спор со [[Стојан Лазов]] за тоа дали Македонија и Одринско треба да се приклучат кон Бугарија или да преземат самостоен пат. Гоце истакнал дека не треба да се заборави дека има и други народи и држави, кои се многу заинтересирани за ова прашање. Едно мешање на Бугарија ќе предизвика мешање на соседните земји и може да доведе до распарчување на Македонија и Одринско. Затоа треба да се привлечат во борбата и другите народности и така народите што живеат во тие две области, треба сами со заеднички напори и жртви да извојуват својата слобода и независност во границите на една ''општа афтономна Македонско-Одринска држава'', кои би се потпирале само на материјалната и морална поддршка на Бугарија и на големите сили.<ref>Иван Орманджиев. “Приноси”, кн. 4.</ref> Според информациите на [[Христо Караманџуков]], важна улога во развојот на револуционерната дејност во областа одиграл конгресот на округот претседаван од Гоце Делчев, кој се одржал во [[Пловдив]] во април 1902 година. На него се земени важни одлуки. Така, тогаш биле запрени сепаратистките обиди за изградба на самостоен ''Беломорски револуционерен округ'' западно од реката [[Марица]]. Откако конгресот завршил, Гоце Делчев и [[Коста Нунков]] отишле на [[Родопи]]те да се сретнат со одметникот [[В'лчо Антонов]] и да му ја достават одлуката на конгресот, како и задачите кои му биле доделени како главен инспектор во Западна Тракија.