Одрински Вилает: Разлика помеѓу преработките

Во истото време и Димитар Лјапов и Павле Генадиев ги прекинали односите со ВМОРО. Тие стапуваатстапали во контакт со [[Борис Сарафов]], [[Петар Манџуков]], [[Славе Мерџанов]] и [[Петар Соколов]]. Подоцна дел од нив заминале во Цариград со цел да го убијат султанот [[Абдул Хамид]]. Откако се увериле дека не постојат никакви шанси за успешно изведување на атентатот, тие пристапиле кон нов план што опфаќал уривање на отоманската банка во [[Цариград]] и цела година групата копа тунел под земјата што води кон основите на банката. Потоа во [[Цариград]] бил испратен и [[Павел Шатев]], но турските влласти го уапсиле ерменецот кој требало да ги снабди со експлозив, а потоа биле уапсени Славе Мерџанов, Петар Соколов, Манџуков и Шатев.<ref name="PS"><small>''Павел Шатев, Солунскиот атентат и заточениците во Фезан, Култура, Скопје, 1994''</small></ref> Меѓутоа властите сметале дека станува збор за обични комити и по нтервенцијата на бугарскиот дипломатски преставник биле ослободени и протерани од [[Цариград]]. По падот на Сарафовиот комитет и [[Солунска афера|Солунската афера]] [[гемиџии]]те останале без поткрепа. За да се дојде до пари Мерџанов и Соколов формирале чета на чело со [[Георги Фотев]] и влегле во [[Одринско]]. Таму планирале да го ограбат возот [[Ориент Експрес]] но неуспеале во таа намера. Потоа тие грабнале еден турски бег но четата била откриена и уништена. [[Петар Соколов]] загинал, а [[Славе Мерџанов]] бил заробен и во [[Одрин]] заедно со свои другари бил обесен.<ref name="SnBS"><small>''Спомени на Борис Сарафов''</small></ref> Од своја страна Димитар Мечев во [[Одрин]] со група атентатори направил обид за копање на канал до австриската пошта но неуспешно.

Во 1899 година [[Ѓорче Петров]] ги посетил Родопите, кога имал неуспешен обид да го запре конфликтот што настанал меѓу ВМОРО и [[ВМОК]] и сепаратистките обиди на В'лчо Антонов.<ref>Писмо од Ѓорче Петров до деец на движењето од Ахчелебиско, со објаснување за целите на Внатрешната организација и со совети за практична дејност.</ref> [[Георги Василев]] утврдил во 1901 година врски со некои од одметниците, како Антонов и Караманџуков и направил обиди да ги разубеди, но не успеал.<ref> Караманджуков, Христо. "Западнотракийските бугари во своето култорно-историско минато со посебен поглед на нивното политичко-револуционерно движење", Софија, 1934, стр 72 - 74. </Ref> Од есента 1902 година претседател на округот станал [[Велко Думев]]. Исто така [[Гоце Делчев]] направил неколку обиколки на вилаетот. Според отец [[Петар Киприлов]], Гоце Делчев, го посетил за прв пат регионот во 1896, а во април 1898 година пак поминал и низ [[Странџа]]. Со цел да им помогне и ги зајакне локалните комитети, Гоце Делчев презел нова турнеја во регионот во 1900 година. При таа посета, Гоце Делчев има спор со [[Стојан Лазов]] за тоа дали Македонија и Одринско треба да се приклучат кон Бугарија или да преземат самостоен пат. Гоце истакнал дека не треба да се заборави дека има и други народи и држави, кои се многу заинтересирани за ова прашање. Едно мешање на Бугарија ќе предизвика мешање на соседните земји и може да доведе до распарчување на Македонија и Одринско. Затоа треба да се привлечат во борбата и другите народности и така народите што живеат во тие две области, треба сами со заеднички напори и жртви да извојуват својата слобода и независност во границите на една ''општа афтономна Македонско-Одринска држава'', кои би се потпирале само на материјалната и морална поддршка на Бугарија и на големите сили.<ref>Иван Орманджиев. “Приноси”, кн. 4.</ref> Според информациите на [[Христо Караманџуков]], важна улога во развојот на револуционерната дејност во областа одиграл конгресот на округот претседаван од Гоце Делчев, кој се одржал во [[Пловдив]] во април 1902 година. На него се земени важни одлуки. Така, тогаш биле запрени сепаратистките обиди за изградба на самостоен ''Беломорски револуционерен округ'' западно од реката [[Марица]]. Откако конгресот завршил, Гоце Делчев и [[Коста Нунков]] отишле на [[Родопи]]те да се сретнат со одметникот [[В'лчо Антонов]] и да му ја достават одлуката на конгресот, како и задачите кои му биле доделени како главен инспектор во Западна Тракија.