Шагринска кожа: Разлика помеѓу преработките

'''Шагринска кожа''' ({{lang-fr|La Peau de chagrin}}) е [[роман]] од [[Франција|францускиот]] романописец и драматург, [[Оноре де Балзак]] (1799–1850), издаден во [[1831 во книжевноста|1831]] година. Дејството, сместено во почетокот на XIX век во [[Париз]], ја кажува приказната за едно младо момче кое наоѓа парче [[шагрен]] кое имасо моќ да ја исполни секоја негова желба. Но, со секоја посакана желба кожата се намалува и црпи дел од неговата физичка енергија. ''Шагринска кожа'' припаѓа на ''Философските студии'' група од Балзаковата [[романорека]], „''[[Човечка комедија]]“''.

Пред да биде завршена книгата, Балзак пробудилпривлекол возбудавнимание, со тоатака што издал серија статии и фрагменти во неколку париски весници. Иако задоцнил пет месеци во доставување на ракописот, тој успеал да привлече доволно интерес со што романот се распродал веднаш по неговото издавање. Второ издание, кое содржело серија од дванаесет други „философски сказни“, било издадено еден месец подоцна.

Иако романот користи фантастични елементи, главната цел му е [[Реализам|реално]] прикажување на прекумерноста на [[буржоазија|буржоаскиот]] [[материјализам]]. ПознатотоПрочуеното влегувањеобрнување вона детали на Балзак е искористено за опишување на коцкарница, антикварница, кралски банкет итн. Тој, исто така, вклучува и детали од неговиот живот како борбен писател, ставајќи го главниот лик во романот во живеалиште слично на тоа во кое тој живеел на почетокот на неговата книжевна кариера. Главната тема на книгата е конфликтот помеѓу желбата и долговечноста. Волшебната кожа ја претставува моќта на својот сопственик, која се троши со секое изразување на желба, особено кога станува збор за самото поседување на моќ. Игнорирајќи го предупредувањето на продавачот кој му ја нуди кожата, [[протагонист]]от се опкружува себеси со неизмерливонеизмерно богатство, за да се најде себеси очаен и изнемоштен на самиот крај наод книгата.

''Шагринска кожа'' цврсто го втемелува Балзак како значаен писател во Франција. Неговиот друштвен круг значајно се проширил и почнал страсно да биде баран од издавачи наза идни проекти. Книгата послужила како катализатор на низа писма кои тој ги разменувал со полската баронкабаронеса [[Евелина Хањска]], која подоцна станала и негова жена. ИстотакаИсто така ја инспирирал и операта на [[Гиселер Клеб]], „''[[Смртоносни желби]]“''.