Тома Николов: Разлика помеѓу преработките

[проверена преработка][проверена преработка]
Избришана содржина Додадена содржина
Ред 17:
==Револуционерна дејност==
 
По завршувањето на [[Солунска машка гимназија „Св. Кирил и Методиј“|Солунската гимназија]] станува [[Бугарска Егзархија|егзархиски]] учител. Во [[1889]] година во [[Цариград]] е ракоположен за ѓакон. По создавањето на [[Македонска револуционерна организација|Организацијата]] зазема видно место во борбата против поробувачите и е близок соработник на [[Даме Груев]], [[Пере Тошев]], [[Анастас Лозанчев]], [[Павел Христов]], [[Борис Сарафов]], [[Христо Матов]] и други. Во [[1896]] година е назначен за егзархиски архиерејски наместник во [[Дебар]], потоа се населува во [[Битола]], а во [[1899]] година става архиерејски наместник во [[Кичево]].
 
По создавањето на [[Македонска револуционерна организација|Организацијата]] зазема видно место во борбата против поробувачите и е близок соработник на [[Даме Груев]], [[Пере Тошев]], [[Анастас Лозанчев]], [[Павел Христов]], [[Борис Сарафов]], [[Христо Матов]] и други. Во [[1896]] година е назначен за егзархиски архиерејски наместник во [[Дебар]], потоа се населува во [[Битола]], а во [[1899]] година става архиерејски наместник во [[Кичево]].
Во [[1902]] година, по убиството на неколку бегови во Кичевско, тој е осомничен и лежи во затворите во Кичево и Битола. По ослободувањето, истата година е пак осомничен за убиство на еден предавник и знаејќи што го очекува, ја напушта службата и оди во четата на [[Тома Давидов]]. По смрта на овој војвода влегува во четата на [[Славејко Арсов]] која дејствува во [[Ресенско]]. Заедно со [[Васил Попов]] и [[Христо Сугарев]] (брат на [[Ѓорѓи Сугарев]]) се вратил во [[Кичевско]]. Во [[1903]] година учествува на [[Смилевскиот конгрес]] и добил задача да ги предаде на протоколите на [[Задгранично претставништво|Задграничното претставништво]] во [[Софија]]. Во текот на [[Илинденското востание]] во странскиот печат биле објавени, интервјуа со истакнати македонски дејци, а меѓу нив било и она на Поп Тома објавена во ''Daily News'' на [[12 август]] [[1903]] година во која се истакнува:
 
Во [[1902]] година, по убиството на неколку бегови во Кичевско, тој е осомничен и лежи во затворите во Кичево и Битола. По ослободувањето, истата година е пак осомничен за убиство на еден предавник и знаејќи што го очекува, ја напушта службата и оди во четата на [[Тома Давидов]].
 
По смрта на овој војвода влегува во четата на [[Славејко Арсов]] која дејствува во [[Ресенско]]. Заедно со [[Васил Попов]] и [[Христо Сугарев]] (брат на [[Ѓорѓи Сугарев]]) се вратил во [[Кичевско]].
 
Во [[1903]] година учествува на [[Смилевскиот конгрес]] и добил задача да ги предаде на протоколите на [[Задгранично претставништво|Задграничното претставништво]] во [[Софија]].
 
Во текот на [[Илинденското востание]] во странскиот печат биле објавени, интервјуа со истакнати македонски дејци, а меѓу нив било и она на Поп Тома објавена во ''Daily News'' на [[12 август]] [[1903]] година во која се истакнува:
 
{{Цитатник|''И, што е тоа неповолно за македонската кауза, мислам на онаа што лошо се сваќа и што прилично нашироко преовладува во западна Европа? Македонија за Македонците, не Велика Бугарија, е нашиот идеал - рече попот-борец Тома Николов, чиешто раскажување јас го преставив во едно писмо од Блискиот Исток пред неколку недели. Така, гледате дека ние веѓе направивме извесен почеток со привремена влада на Македонија. Нашиот идеал е Македонија за Македонците и за него ние ќе се бориме. Јас се надевам дека Вие ќе и го кажете ова на Вашата англиска јавност. Востанието е македонско, вистинските ефикасни боречки чети се македонски. Четите не доаѓаат од Бугарија. Тие доаѓаат од македонскиот народ. Тие ќе продолжат да доаѓаат се дотогаш додека македонскиот народ ќе го поднесува лошото владеење на Турците'' <ref name="JM"><small>''J.M., Macedonian Rising - Daily News (London) August 12, 1903, p12''</small></ref>}}