Охридска архиепископија: Разлика помеѓу преработките
| [проверена преработка] | [проверена преработка] |
Избришана содржина Додадена содржина
Ред 26:
== Историја ==
=== Црковни почетоци ===
МПЦ има долга традиција. За време на владеењето на царот [[Јустинијан I]] (527-565), кој потекнувал од местото [[Тауресиум]] (денешен [[Таор]]), близу до денешното [[Скопје]], бил изграден нов град наречен [[Јустинијана Прима]], во близината на родното место на царот. Скупскиот [[митрополит]] бил издигнат на ниво на автокефален [[архиепископ]]. [[Кателијан]] бил првиот архиепископ на [[архиепископија]]та Јустинијана Прима. Имало и други архиепископи, како што се: [[Бененат]], [[Павле (архиепископ)|Павле]], [[Јован I]], [[Леон (архиепископ)|Леон]] и последниот - [[Јован IX]], кој во 680-681 година учествувал на [[Трулски собор|Трулскиот собор]] во [[Цариград]]. Потоа, таа црковна традиција ја наследува [[Свети Климент Охридски|Свети Климент]], како прв [[Словени|словенски]] [[епископ]] воопшто во светот (Извор: МПЦ). Според пишаните документи од средновековна [[Македонија]], [[Хагиографија|житија]] и сл., средновековните [[Македонци]] како духовни лидери ги спомнуваат [[девол]]ските ([[охрид]]ските) епископи, а цариградскиот или [[преслав]]скиот [[патријарх]] никогаш не се спомнати и целосно се игнорирани, што јасно укажува дека Македонија имала [[црковна автономија]] во тој временски период.▼
▲
Потоа, таа црковна традиција ја наследуваат епископите на македонските [[склавинии]]-кнежевства. Познато е дека секое средновековно македонско кнежевство, склавинија имала свој епископ. Забележано е дека дури на [[Цариградски сецрковен собор|Цариградскиот сецрковен собор]] [[879]] г., заедно со лидерите на сите помесни цркви, рамноправно учествувале и епископите на македонските кнежевства, но, во пишаните документи е задржано само името на [[Епископ Петар]] од [[Драговитија]], кнежевството на Драговитите <ref>(Види кај Dvornik, Slaves, pp. 235 - 236; Niederle, II, 424.)</ref>.▼
Црковна традиција наметната од Јустинијана Прима ја наследува [[Свети Климент Охридски|Свети Климент]], како прв [[Словени|словенски]] [[епископ]] воопшто во светот. Според пишаните документи од средновековна [[Македонија]], т.е. [[житие|житија]], средновековните [[Македонци]] како духовни лидери ги спомнуваат [[девол]]ските ([[охрид]]ските) епископи, а цариградскиот или [[преслав]]скиот [[патријарх]] никогаш не се спомнати и целосно се игнорирани, што јасно укажува дека Македонија имала [[црковна автономија]] во тој временски период.
Во [[9 век]], делови на Македонија потпаѓаат под бугарска власт. Тогаш, за да ја признае [[Бугарска православна црква|бугарската црква]], римскиот [[папа]] му наредил во [[866]] г. на бугарскиот цар Борис секој народ во неговата држава да избира свој епископ, а сите епископи да избираат Архиепископ на Бугарија. Целото папско правило гласи: ”Episcopos gentium singularum scire convenit, quis inter eos primus habeantur, quem velut caput existiment et nihil amplius praeter eius conscientiam gerant etc.” [http://knigite.abv.bg/vz1b/vz1b_119a.jpg]<ref>(Правила на св. православна църква с тълкованията им, София, 1912, т. I, стр. 98 / Васил Н. Златарски: ”История на Първото българско Царство”. II. От славянизацията на държавата до падането на Първото царство (852—1018), стр.119-120)</ref>. Како северна и централна Македонија била под власта на Бугарија, само за тие области од македонската етничка територија, се избирал заеднички епископ од македонско потекло.<ref name="повепа">{{цитирана мрежна страница|url=http://www.povardarska-eparhija.org.mk/pe//index.php?option=com_content&task=view&id=293&Itemid=84|title=Црквата во Самоиловото царство |accessdate=2011-02-04}}</ref> Но, тоа правило се почитувало дури од последната деценија на 9 век. Инаку, македонските кнежевства-склавинии кои биле под Византија, како [[Драговитија]], си ги задржале своите епископи. ▼
▲Потоа, таа црковна традиција ја наследуваат епископите на македонските [[склавинии]]
=== Бугарска управа ===
Рускиот славист [[Туницкиј]] според [[Кратко житие на Свети Климент|Краткото житие на Св. Климент]] и [[Џуканжов список|Џуканжовиот список]] тврди дека македонските автономни области тнр. [[Кутмичевица]] ја зафаќале територијата на Македонија до [[Солун]] на југ, на запад до [[јадран]]скиот брег, додека северната граница не може авторот да ја определи<ref> (Ср. Воронов, Главнейшие источники, стр. 200. / Н. Туницкий, Св. Климент, стр. 177—182)</ref>. Св. Климент, македонскиот етнички простор го поделил на 12 околии <ref>(Н. Туницкий, пак таму, стр. 189—190)</ref>, каде официјален јазик и писмо бил словенскиот, а црковниот клир бил ослободен од плаќање даноци на Бугарија <ref>(Пространното житие, издание Туницки, гл. XVIII, § 58—59, стр. 170—121)</ref>.▼
▲Во [[9 век]], делови на Македонија потпаѓаат под бугарска власт. Тогаш, за да ја признае [[Бугарска православна црква|бугарската црква]], римскиот [[папа]] му наредил во [[866]]
Наследниците на Св. Климент, духовни и граѓански управители на македонските автономни области ја носеле титулата "епископ на словенски јазик" [http://knigite.abv.bg/vz1b/vz1b_279b.jpg], каде што старословенскиот збор "јазик" означува "народ" т.е. етнос. По Св. Климент, имало уште 3 генерации словенски епископи од кои зачувано е името на "епископ Марко на словенскиот народ"[http://knigite.abv.bg/vz1b/vz1b_279b.jpg]. Сето ова доведува до заклучок дека македонското население било одделно од бугарското и останатито околно население.▼
▲Рускиот славист [[Туницкиј]] според [[Кратко житие на Свети Климент|Краткото житие на Св. Климент]] и [[Џуканжов список|Џуканжовиот список]] тврди дека македонските автономни области тнр. [[Кутмичевица]] ја зафаќале територијата на Македонија до [[Солун]] на југ, на запад до
▲Наследниците на Св. Климент, духовни и граѓански управители на македонските автономни области ја носеле титулата
=== Самоилово царство ===
[[Цар Самоил]] ја издигнува светиклиментовата [[црква]] на ниво на [[патријаршија]], најверојатно [[976]] година. Прв патријарх е [[г.г. Герман]], чие патријаршко име е врежано во царската катедрала [[Свети Ахил (црква)|Свети Ахил]] на [[Голем Град]].<ref> (''Standard News'', Sofia, 03.09.2001, наслов: „В църквата има списък на епископствата“)</ref> За меѓународно признавање на новото царство и патријаршијата, потребно е благослов од центрите на [[христијанство]]то - Цариград или [[Рим]]. Цариград не ја признава [[Самуилово царство|Самоиловата држава]], па затоа тоа го прави [[папа]]та [[Папа Григур V|Григур V]] во година која не е точно утврдена (отприлика 997-999 година). Самоил ја зграбил круната од Рим <ref>(Извадок од книгата "''Rulers of Bulgaria''", од професор [[Милчо Лалков]], Ph.D., Kibea Publishing Company, Sofia, Bulgaria)</ref>. Но, бугарската историографија Рим го преведува со [[Византија]], иако Рим значи Рим, а Византија се викала Ромeја (на [[Грчки јазик|грчки]]) или Грција (на [[Латински јазик|латински]]).
| |||