Марио Ланца: Разлика помеѓу преработките

Дебитирал во операта како Фентон во ''„[[Веселите жени од Виндзор (опера)|Веселите жени од Виндзор]]''“ од Ото Николај, во Тенглвуд на [[7 абгуст]], [[1942]], откако учел кај диригентите Борис Голдовски и [[Леонард Бернштајн]]. Тука Кокоца го прифатил сценското име Марио Ланца, што е всушност машка верзија на мајчиното име. Изведбата била успех и Ланца се прославил како голем талент. Потоа Ноел Штраус од ''[[ЊуNew ЈоркYork ТајмсTimes]]'' го поздравил 21-годишниот тенор со зборовите дека нему „во денешницата му се малкумина рамни по квалитет, топлина и моќ“.

Неговата оперска кариера прекинала со [[Втора Светска војна|Втората Светска војна]], кога бил испратен да служи во Специјалните служби во американската авијација. Се појавил во воените театарски програми ''On the Beam'' и ''„[[Крилата победа (пиеса)|Крилата победа]]''“ додека бил во авијацијата. Се појавил и во филмуваната верзија на второспоменатата (но како непрепознатлив член на хорот).

Продолжил со пеење во 1945 на радиопрограмата на [[CBS]] насловена како ''Големи„Големи мигови во музиката''музиката“, каде се појавил шест пати, пеејќи разни арии. Потоа учел петнаесет месеци кај Енрико Розати, па тргнал на 86-концертна турнеја низ [[САД]], [[Канада]] и [[Мексико]] помеѓу јули 1947 и мај 1948 заедно со [[Џорџ Лондон]] и [[Франсес Јинд]]. Во април 1948 пеел во улога на Пинкертон во ''Мадама„Мадама Батерфлај''Батерфлај“ во Њу Орлеанс (диригент: [[Волтер Херберт]]) и со тоа се здобил со голема слава. На концертот на [[Холивуд Боул]] бил приметен од студиото [[Метро-Голдвин-Мајер|МГМ]], со кого потоа Ланца потпишал седумгодишен договор. Ова донело пресудни промени за кариерата на младиот пејач.

[[Податотека:LanzaGrayson.jpg|right|thumb|200px|Марио Ланца во улога на Пинкертон со [[Кетрин Грејсон]] како Цио-Цио Сан во ''„[[Мадама Батерфлај]]''“ во филмот ''„[[Љубимецот на Њу Орлеанс]]''“ (1950)]]

Според договорот со МГМ, Ланца требал да се посвети на студиото шест месеци. Отпрвин Ланца успешно ја комбинирал филмската со оперската кариера, инзвонредно изведувајќи два пати во ''„[[Мадама Батерфлај]]''“ за Оперското здружение на Њу Орлеанс во април 1948. Продолжил да изведува и на концерти, соло и како дел од триото [[Бел Канто (трио)|Бел Канто]] со Џорџ Лондон и Франсес Јинд. Во мај 1949 почнал и да снима плочи во РКА Виктор. Меѓутоа, заради големиот успех во неговите први два филма, ''„[[Тој полноќен бакнеж]]''“ и ''„[[Љубимецот на Њу Орлеанс]]''“, како и заради успехот со плочите, неговата слава пораснала во огромна мера.

Во 1951 Ланца го одиграл [[Енрико Карузо]] во филмот ''„[[Големиот Карузо]]''“, а со тоа Ланца и самиот филм повторно доживеале голем успех. Популарноста на Ланца истовремено го изложувала на критиките на некои музички критичари, меѓу кои и оние кои го фалеле до пред некоја година.

Во 1952, откога претходно ги снимил песните за филмот ''„[[Принцот-студент]]''“, Ланца бил отпуштен од МГМ заради несогласувања со режисерот [[Кертис Бернхарт]] и неговото напуштање на студиото. МГМ одбиле да го сменат Бернхарт, и затоа улогата на Ланца ја презел [[Едмунд Пардом]], кој гестикулирал на претходно снименото пеење на Ланца.

Му се вратил активно на филмот во 1955 во ''„[[Серенада (филм)|Серенада]]“.'' Меѓутоа и покрај неговата силна музичка содржина, филмот не бил успешен како претходните. Ланца потоа се преселил во [[Рим]] во мај 1957, каде работел на филмот ''„[[Седум рида на Рим (филм)|Седум рида на Рим]]''“ и {{Уникод|ѝ}} се вратил на изведбата во живо во низа успешни концерти низ [[Обединето Кралство|Британија]], [[Ирска]] и [[Европа]]. И покрај влошеното здравје, поради кое откажал неколку концерти, Ланца и понатаму добивал покани за оперски настапи, концертии филмови.

Доцна во август 1958, Ланца направил неколку оперски снимки во Римската опера за неговиот последен филм ''„[[За прв пат]]''“. Тука дошол во контакт со уметничкиот директор на операта, Рикардо Витале, кој му понудил улога во ''„[[Паљачи]]''“ во сезоната 1960/61. Меѓутоа истовремено тој заболел од разни боелсти, меѓу кои [[флебитис]] и акутен [[хипертензија|висок крвен притисок]]. Старите навики на прејадување, па нагла диета, заедно со неговите пијанки, дополнително му ги влошиле проблемите. Следната година, во арпил 1959, Ланца претрпел помал [[срцев удар]], а потоа во август и двојна [[пневмонија]]. Умрел во Рим во октомври истата година на 38-годиншна возраст од [[белодробна емболија]]. Неговата вдовица Бети, се преселила назад во Холивуд со четирите деца, но пет емсеци подоцна земала [[барбитурати]] и со тоа се [[самоубиство|самоубила]]; помладиот син Марк умрел во 1993 од срцев удар на 37-годишна возраст.

* ''„[[КрилатаКрилеста победа (пиеса)|КрилатаКрилеста победа'']]“, [[1944]] (во хор)

* ''„[[Тој полноќен бакнеж]]''“, [[1949]]

* ''„[[Љубимецот Њу Орлеанс]]''“, [[1950]]

* ''„[[Големиот Карузо]]''“, [[1951]]

* ''„[[Затоа што си моја]]''“, [[1952]]

* ''„[[Принцот-студент (филм)|Принцот-студент]]''“, [[1954]] (само глас, видете ја [[Принцот-студент (филм)|статијата]])

* ''„[[Серенада (филм)|Серенада]]''“, [[1956]]

* ''„[[СедумСедумте рида на Рим (филм)|СедумСедумте рида на Рим]]''“, [[1958]]

* ''„[[За прв пат]]''“, [[1959]]

[[Податотека:Mario Lanza Otello.jpg|thumb|200px|right|Марио Ланца во ''„[[Отело]]''“ од Верди]]

* [http://www.lanzalegend.com/ Ланца легенда] - ОфицијаленОфицијална веб-сајтстраница за Марио Ланца {{en}}