Вил Кимлика: Разлика помеѓу преработките

'''Вил Кимлика''' е канадски политички филозоф, познат по неговото дело за [[мултикултурализам|мултикултурализмот]]. Тој во моментов е професор по политичката филозофија вона Универзитетот Квинс во Кингстон и исто така е визитинг професор вона програмата на студиите по национализам на Централноевропскиот Универзитет во [[Будимпешта]], [[Унгарија]].<ref>[http://post.queensu.ca/~kymlicka/biog.html "Biography"], Will Kymlicka's Homepage. Accessed 2 November 2007.</ref>

Националните малцинства се стремат вообичаено за автономија каде ќе се гаат нивните култура, јазик и традиции. Според Кимлика националните малцинства биваатсе поделениделат на субдржавни нации и староседелци. Субдржавните нации во моментот немаат држава во која се мнозинство а во минатото можеби барале таква држава. Додека староседелците се група на луѓе чии традиционални земји се заземени од доселеници кои ги управуваат. Едноставно, првите се натпреварувачи амано губитници во процесот на создавањето на европска држава, а другите сепак биле целосно изолирани од тој процес. Пример за субдржавни нации се Каталонците, Баските, Фламанците, Шкотите, Велшаните и т.н. Во минатото се гледало на задушување на малцинските права особено при истакнување на малцинскиот национализам на пример забрана за образование на мајчин јазик. Сепак во втората половина на минатиот век се доаѓа до теорија дека задушувањето на малцинските права е грешка исо што таа погубна политикатаполитика се менува во западните култури.

Втората група малцинство се емигрантските групи кои полесно се интегрираат во општеството на мнозинството поради економски и понекогаш политички причини поддржани по посебни програми на државите во кои емигрираат. БарањатаНивните барања кон државата се минимални и емигрантите единственонајвеќе имаат потреба за задоволување на некои карактеристики од нивната заедница. Земји кои највеќе впиваат ваков вид малцинство се [[Соединетите Американски Држави|Америка]], [[Канада]] и [[Австралија]] благодарение на нивните емигрантски програми.

Трети се изолационистичките етнорелигиозни групи кои се самомаргинализираат од мнозинството и како такви делумни граѓани бараат дистанцирање на заедницата од модерното општество. Тие не дозволуваат нивни членови да избираат либералнослободно за подобар личен живот туку избираат на ниво заедница со цел да не се загрози заедницата од надворешно влијание. Вакви примери се Хутерите, Амишите и Хасидските Евреи.

Четврто, се наведува една необична група емигранти. Тоа се на некој начин непожелни емигранти кои дошле во една западна демократија како сезонски работници и останале најчесто нелегално да престојуваат. Вакви примери се Мексиканците во Калифорнија, [[Турци|Турците]] во [[Германија]]. Додека во минатото овие групи се сметаа за отпадници и политиката на мнозинството беше усмерена да ги враќа онаму од каде што дошле (случаи забележани во [[Германија]], [[Австрија]] како и [[Франција]] со протерувањето на Ромите од [[Романија]] и [[Бугарија]]) денес позицијата се менува да се придобива оваа група со што ќе им се овозможат права како напо емигрантитеемигрантска програма.