Јосип Јурај Штросмаер: Разлика помеѓу преработките

Штросмајер сее родилроден во [[Oсјek]], потекнувалпроизлегува од [[Хрвати|Хрватско]] семејство со германско презиме бидејќи прадедо му бил [[Германци|етнички германец]], емигрант од [[Стирија]], кој земал хрватка за жена. Штросмајер го завршил средното образование во Oсjek, а дипломирал [[теологија]] во [[Римокатоличка црква|католичката]] [[семинарија]] во [[Џаково]]. На двадесет годишна возраст [[Докторат|докторирал]] [[Филозофија]] во врховна семинарија во [[Будимпешта]].<ref name="catholic-encyclopedia-bio"/>

Во 1838 почналзапочнал да работи како [[викар]] во [[Петроварадин]], потоа во 1840 се префрлил во [[Виена]] во ''[[Augustineum|Августиниумот]]'' и во [[University of Vienna|Виенскиот универзитет]] каде во 1842 се здобил со уште еден докторат по филозофија и [[Canon law (Catholic Church)|Канонско право]]. Во 1847 бил назначен дворски поп на [[Хабсбуршка династија|Хабсбуршката династија]] (функција која ја извршувалвршел се до 1859). иТој исто така и станал еден од пасторите на Августиниумот.<ref name="catholic-encyclopedia-bio"/>

Во 1861, Штросмајер одржал влијателен говор пред [[Хрватски сабор|хрватскиот парламент]] на тема на односите меѓу Хрватска и [[Унгарија]], во кој навел дека се стреми кон федерализација и дека го поддржувал соединувањето на [[Међимурска жупанија]] и градот [[Ријека (град)|Ријека]] со Хрватска. Во 1866, парламентот го изгласал него за претседател на хрватската ''регниколарна'' делегација (''регниколарна'', онаа која ги застапува интересите на луѓето во кралството), која требала да ги преговара условите на сувереност со Унгарија, но тие неуспеале успешно да ја склопат зделката. Хрватско-Унгарскиот договор, кој стапил во сила вона 1868, не ги застапувал хрватските интереси целосно &mdash; на кое Штросмајер протестирал поради намалената автономија во областите на [[Буџет|буџетот]] и [[Finance|финансиите]].

Во 1872 парламентот формирал уште една ''регниколарна'' делегација чија цел било да изврши ревизија на договорот. Штросмајер повторно бил назначен како член, но делегацијата повторно била неуспешна во својата задача. Ова го натерало Штросмајер да се повлече од политичкиот живот и да отстапи како лидер на Народната партија. Подоцна и се придружил на опозиционата Народно Независна партија која протестирала против владеењето на Бан [[Károly Khuen-Héderváry|Кхуен Хедервари]] (1883–1903) и инсистирала сите хрватски земји да се соединат со [[Кралство Унгарија|Унгарското Кралство]]. Во 1888, откако Императорот ќе го прекорипрекорил за тоа што ги претпочитувал русите и им се спротивставувал на унгарците, Јосип се пензионира од активната политика.

Штросмајер го поддржувал обединувањето на сите јужнословенски народи под покровителството на Хабсбуршската династија и ја поттикнувал религиозната унификација преку употребата на словенски обреди како и во [[Римокатоличка црква|католичките]] така и во [[Православие|православните]] цркви. Тој служел како србскиот [[Нунциј]] на папата и во таа служба ја има посетено [[Србија]] неколку пати во текот намеѓу 1852 и 1886. Во 1866 тој исто така помогнал во воспоставувањето на договор меѓу ''[[Holy See|]Sancta Sedes]'' (Ватикан) и [[Црна Гора]].

Во 1869 и 1870, Јосип присуствувал на [[First Vatican Council|Првиот Ватикански Совет]] во [[Рим]]. Тој се истакнал со тоа што бил еден од оние кои јавно ја доведувале во прашање неограничената моќ на [[Папа]]та и доктрината [[papal infallibility]] (папата е безгрешен). Одржал тричасовен говор, сè на [[Латински јазик]], кое на времето многумина го сметале за еретично, и потоа си заминал од Советот.<ref>{{cite web | url = http://www.newadvent.org/cathen/15303a.htm | title = Catholic Encyclopedia: Vatican Council | work = [[The Catholic Encyclopedia]] Vol. 15 | author = Joseph Kirch | publisher = Robert Appleton Company, New York | year = 1912 | accessdate = 2010-04-18}}</ref> Подоцна попуштил на темата за [[papal infallibility]]<ref name="catholic-encyclopedia-bio"/>. Во 1881 и 1888 тој ги предводел словенските делегациите во Рим каде успеал да го убедат [[Папа Лав XIII]] да им дозволи на јужните Словени во [[Хрватска]] и [[Далмација]] да го задржат словенскиот јазик како и во [[Roman Rite|римските црковните обредни]] литургии така и во [[Byzantine Rite|византиските обреди]].

Уште од раните денови како поп, тој бил близок пријател на д-р [[Franjo Rački|Фрањо Рачки]], најпознатиот хрватски историчар на времето. Кога Академијата била основана во 1867, Штросмајер бил именуван главен спонзор, а Фрањо за претседател. Во 1894, кога Фрањо починал, Штросмајер има напишанонапишал: ''Го загубив мојот најдраг пријател... загубив дел од себе... поголемата половина од сè што создадов беше негова идеа, негова заслуга и негова слава.'' Нивното пријателство е документирано во серија од четири книги, напишани од страна на историчарот [[Фердо Шишић|Фердо Шишиќ]], кои ги содржат нивните писма.<ref>{{cite book | series=Korespondencija Rački-Strossmayer | last=Šišić | first=Ferdo | authorlink=Ferdo Šišić | year=1928-1931 | publisher=[[Croatian Academy of Sciences and Arts|Jugoslavenska akademija znanosti i umjetnosti]] | location=Zagreb | url=http://katalog.hazu.hr/WebCGI.exe?Tip=Listic&Jbmg=008166&Baza=1 | accessdate=2010-04-18}}</ref>

[[University Josip Juraj Strossmayer|Универзитетот во Осјек]] и крстен по него, иа во паркот на [[Хрватска академија знаности и умјетности|Хрватската академија на науки и уметности]] има голема статуа на Штросмајер. Во 1991 граѓаните на Џаково му имаат изградено меморијален [[музеј]].