Герман Каравангелис: Разлика помеѓу преработките
| [проверена преработка] | [проверена преработка] |
Избришана содржина Додадена содржина
Нема опис на уредувањето |
|||
Ред 32:
Каравангелис го организирал првите андарски грчки чети во Македонија составени од поранешни дејци на [[Македонска револуционерна организација|Македонската револуционерна организација]] и грчки воени офицери. Меѓу првите кој Каравангелис ги придобил за грчката кауза бил [[Коте Христов]]. Митрополитот Германос при средбата со Коте истакнал:
{{Цитатник|''Вие сте Грци уште од времето на Александар Велики, но поминаа Словените и ве словенизираа. Вашиот изглед е грчки и земјата што ја газиме е грчка. За тоа сведочат и спомениците што се скриени во неа, и тие се грчки и монетите што ги наоѓаме се грчки и натписите се грчки'' <ref name="MBGK">[http://www.promacedonia.org/bmark/gk/gk_3d.htm#25 „Македонската борба (спомени на Германос Каравангелис)“]</ref>}}
Во 1901 година Каравангелис презел мерки за засилување на грчката пропаганда, самиот митрополит во своите мемоари вели:
Ред 66:
Има тврдења дека Каравангелис е еден од главните организатори на крвавата свадба во [[Зелениче]] и масакрот во [[Загоричани]]<ref name="GK">[http://www.promacedonia.org/bmark/gk/gk_3d.htm Каравангелис, Германос, „МАКЕДОНСКАТА БОРБА (СПОМЕНИ)“, приложение към „ВАСИЛ ЧЕКАЛАРОВ, ДНЕВНИК 1901-1903 г.“, Ива Бурилкова, Цочо Билярски, ИК „Синева” София, 2001 г., стр.359]</ref>. За овие случувања самиот митрополит истакнував дека:
{{Цитатник|''Во 1905 година во Зеленич имаше една бугарска свадба. За тоа дознала четата на Каудис, влегла во куќата и бидејќи згаснале светлата, истрелале еден залп во темнината и убила петнаесет или шеснаесет Бугари. Но, невестата и зетот не беа убиени. Ова го сторија затоа што мислеа дека на свадбата присуствуваа и членови на бугарските банди, за да ги исплашаат Бугарите''<ref name="MBGK" /> }}
{{Цитатник|''Една бугарска чета отишла еден ден и го изгорела манастирот во Цирилово... По неколку дена Бугарите изгореа и друг манастир во Сливени и го убија и монахот кој се наоѓал таму. Бидејќи во опожарувањето на овие манастири учествуваа и многу Бугари од селото Загоричани, Вардас решил да ги казни... Кога Вардас решил за нивното казнување, тој ми испрати писмо, а јас му ги испратив имињата на нашите луѓе, за да не ги гибне. И така спроти 25 март 1905 година се сокрил во шумата наспроти селото со околу 300 борци меѓу кои беа и војводите Каудис, Макрис и Булакас, еден разбојник по име Гудас со својот син и многу други. Сите што се спротиставува ги убиваа, а нивните куќи ги запалуваа. Тој ден беа убиени седундесет и девет Бугари и за жал и неколку наши, иако славофони, но бесценети луѓе. Од нашите не беа убиени многумина, затоа штоо освен му имав дадено список со нивните имиња на Вардас, и самите се погрижија да се скријат, додека Бугарите се бореа жестоко. Но во таа голема бркотница не беше лесно да се разликуваат Грците и Бугарите''<ref name="MBGK" />}}
===Подоцнежна дејност===
| |||