Езекил (игумен): Разлика помеѓу преработките
| [непроверена преработка] | [непроверена преработка] |
Избришана содржина Додадена содржина
Ред 15:
АЏИ ЗЕК ИЛИЈА
Абер праќа паша од Ратае,
До аџи зек Илија во манастир,
Манастирот да му го продаде,
За шиник злато, суво ле злато!
Абер прими аџи зек Илија,
На пашата одговор му прати:
„Слушај, вамо, пашо од Ратае: ▼
Ја ти давам два шиника злато ▼
За све имот у Полошка наија,
Со све куле и зелени ливаде!"
Се наљути паша од Ратае,
Го поткупи Столета Жилечки ▼
Да го викне аџи зек Илија ▼
Боштум му се скарале аргати, ▼
Се скарале, па се затепале,
Запалиле жито пожнеато!
Се излажа аџи зек Илија
Крст ми зеде, мантија облече
Низ Сливово поита сокаче,
За да стигне, аман, до аргати.
Когај дојде до Долни Ливаде
Од свите стране аџи сардисан!
Никој не смее глава да му земе
Дури на грди крстот му стои!
Богу се моли аџи зек Илија –
Клети анџари ми го пробија –
Тогај испушти душа страдална
Под лешникот у Долни Ливаде
Се расчуло по цела наија
Заклан е аџи зек Илија!
Когај чу кубур Симо Варварски
Фрли коса горе Јеленчица
Па дотрча у Долни Ливаде,
Го подигна аџи зек Илија
Ми го покри со црна мантија
Па го дигна на плеќи јуначки
Ми го однесе Лешечки манастир:
Соградија железна ограда
Го погребаја Долни Сараи
Со Кирила заедно Пејчинович.
Драгоцени податоци за промакедонскиот игумен аџи Езекил, роден во с. Глоѓи на 28 (15) август 1836 година, и за неговата национална определба се најдени кај рускиот офицер Петар Ритих кој го посетил Манастирот на Петровден, 1901 година. Тие се објавени во книгата "По Балканите", Санкт Петербург 1909 година, преведена од Цветан Станоевски каде што е даден целосен опис.
| |||