Интернет-протокол: Разлика помеѓу преработките

[[IPv4|Интернет протоколот v4]] гарантира дека заглавјето на пакетот ќе биде без грешки, при сумарните проверки, низ сите насочувачки јазли. Со ова се отфрла нус ефектот: отфрлање на пакетите со погрешно заглавје. Во овој случај не е потребно известување до крајните корисници, иако такво постои во [[IMCP]]. Од друга страна интернет протоколот v6 го отфрлил користењето на проверка на заглавјето со цел брзо препраќање низ елементите во мрежата.<ref>Siyan, Karanjit. ''Inside TCP/IP'', New Riders Publishing, 1997. ISBN 1-56205-714-6</ref>

Уште еден проблем на интернет протоколот е што не гарантира пренос за одредена патека, дури и таа да е достапна и доверлива. Едно од техничките ограничувања е големината на пакетите. Апликацијата мора да се осигура дека користи соодветини трансмициски карактеристики. Некои огроворности се наоѓаат меѓу апликацискиот и ИП слојот. Кога се користи [[IPv6]] постојат објекти за одредување на единица со максимална големина на локалните врски како и за целата траекторија до крајната дестинација.[[IPv4]] повеќемрежниот слој ја има способноста за автоматско фрагментирање на на оригиналниот датаграм на помали единици, во кој случај што интернет протоколот обезбедува повторно подредување на фрагменти кои се надвор од редослед.<ref>[http://www.securityfocus.com/infocus/1870 Basic Journey of a Packet]</ref>

Во мај 1974 [[IEEE]] објавија труд со наслов „Протокол за интерконекција со пакетни мрежи“ ''(анг. "A Protocol for Packet Network Interconnection")''<ref>Vinton G. Cerf, Robert E. Kahn, "A Protocol for Packet Network Intercommunication", IEEE Transactions on Communications, Vol. 22, No. 5, May 1974 pp. 637-648</ref>. Авторите Винт Церф и Боб Кан, опишаа протокол за споделување на на ресурси со користење на прекинувачки пакети меѓу јазлите. Компонентата со централна контрола на овој модел беше „трансмисиски контролен програм“ кој ги вклучуваше и конекциски ориентираните врски и датаграм сервисите меѓу домаќините. Монолитниот трансмисиски контролен програм подоцна беше поделен и ги вклучува модуларниот Трансмискиот контролен протокол ([[TCP]]) и конекциски ориентиран слој. Овој модул униформно се нарече [[TCP/IP]], иако оттогаш формално се нарекува комплет интернет протокол ''(анг. Internet Protocol Suite)''.

Интернет протоколот е ранлив на различни напади. Темелна оценка на слабостите, заедно со предложени ублажувања, беше објавен во 2008<ref>[http://www.cpni.gov.uk/Docs/InternetProtocol.pdf Security Assessment of the Internet Protocol (IP)]</ref>, и е моментално обработуван од ИЕТФ.<ref>[http://tools.ietf.org/html/draft-ietf-opsec-ip-security Security Assessment of the Internet Protocol version 4 (IPv4)]</ref><br />