Свјатослав Рихтер: Разлика помеѓу преработките
| [непроверена преработка] | [непроверена преработка] |
Избришана содржина Додадена содржина
Нема опис на уредувањето |
Нема опис на уредувањето |
||
Ред 5:
Роден е 1915 година во [[Житомир]], [[Украина]], во семејство со [[Германци|германско]] потекло. Неговиот татко бил почитуван пијанист и учител. Од него ги добива првите музички часови, но во голема мера тој е самоук. Свири пијано со зачудувачка техника веќе на 8 години. Малку подоцна, семејството се преселува во [[Одеса]], кадешто тој се запишува на тамошниот конзерваториум. Во своите младешки години, се приврзува кон диригирањето и на неверојатни 15 години тој е примен како диригент во Операта и Балетот на Одеса, место коешто го држи 4 години. Првиот рецитал на пијано го дава на 19 години исто така во Одеса, во салата на инженерскиот дом. Препознавајќи извонреден талент, неговите претпоставени го убедуваат да појде во [[Москва]] и да учи пијано кај тогашниот најдобар професор во [[Русија]], [[Хајнрих Нојхаус]]. Послушувајќи ги советите, на 22 години се запишува на Московскиот конзерваториум, кадешто работи и ги завршува студиите кај големиот Нојхаус, кој подоцна, за својот ученик, ќе напише: „Морам да признаам дека немав повеќе што да го научам!“.
Времето поминато во Москва е исполнето со познанства со колеги – музичари, за кои денеска велиме дека се џиновите на светската музика. Се запознава со својот колега од класата кај Нојхаус - [[Емил Гилељс]], исто така еден од најдобрите пијанисти, со кого развиваат искрено почитување за своите уметности (Низ [[САД]] веќе од порано настапувал Емил Гилељс, зачудувакќи ја американската публика со своето свирење, и при еден пофален комплимент упатен до него по настап, тој само скромно одговорил: „Почекајте да го слушнете Рихтер!“). Познанството со [[Сергеј Прокофјев]] донесува обострано воодушевување. Композиторот е трогнат од Рихтеровата изведба на неговата Соната No.6, па му ги посветува No.7 и No.9, чии премиерни изведби овој ги свири. Се вели за седмата соната дека Прокофјев ја пишувал скоро четири месеци, а Рихтер ја научил за 4 дена. Сепак, Рихтер во една прилика запишува: „Никогаш не бев особено близок со Прокофјев – човекот, иако на музички план соработувавме многу. Од него чувствував некаков страв; тој за мене целосно е содржан во неговата музика, и тогаш, и сега.“ Соработуваат заедно со виолончелистот, легендарниот [[Мстислав Ростропович]] и виолинистот [[Давид Ојстрах]], изведувајќи дела од светската литература, чии снимки денес се осамени на врвот по својот квалитет и исклучителност. Во [[1945]] се запознава со сопранистката [[Нина Дорилак]], која многу кратко потоа ја корепетира на концерт
Иако настапувајќи редовно на над 120 концерти годишно, Рихтеровиот неверојатен пијанизам речиси никогаш не ги преминува границите на Западот (освен неколку снимки со лош квалитет) сè до [[1960]] кога тој најпрво свири во [[Финска]], а потоа и низ САД, кадешто електризирачкото свирење ја обзема целата земја како низ некое невреме. [[Њу Јорк Тајмс]] го прогласува за „пијанист со стил, поетичност и имагинација: комплетен уметник!“.
| |||