|
== Историски околности ==
[[Свети Григориј Богослов]] бил архиепископ Цариградскина Константинопол во [[379]] година. Во тоа време, во [[Цариград]] сеуште биле присутни голем број на еретици - аријанци, поради што свети Григориј вршел богослужби во обична куќа, која подоцна ебила наречена анастасијаАнастасија (''Воскресение'') затоа што преку неа навистина воскреснало Православието[[Православие]]то. На соборот во Цариград[[Константинопол]] биле присутни околу 150 (сто и педесет) [[Епископепископ]]и.
== Карактер и цели ==
На овој Соборсобор потврденбил епотврден Никејскиот [[Символ на верата]], како и [[свети Григориј Богослов]] како единствен вистински Архиепископ[[Патријарх Цариградскина Константинопол]], наспроти обидите на другата страна на незаконски начин да го постават нивниот кандидат, [[Максим Киник]].
Исто така, биле осудени се следните еретици и нивните следбеници: евномијанците (по [[Евномиј Кизички]]), савелијанци (по Савелиј), фотиновци (по Фотин, Епископ Сирмјумски), аполинариевци (по Аполинариј Лаодикиски), маркелијанци (по Маркел Анкирски), а пред сите нив, осудени се духоборците (пневматомахи) или трпици, кои уште се наречени и македонијани, по Епископот[[Македониј I Константинополски |епископот Македониј]], нивниот духовен отец. Духоборците во завршните соборски списи се нарекуваат и полуаријанци; на самиот Собор биле присутни дури 36 Епископиепископи [[македонијани]], предводени од [[Елевсиј Кизички]]. Тие признавале дека [[Господ Исус Христос|Синот Божји]] е единосуштен на [[Бог Отец|Отецот]], но не исповедале дека [[Светиот Дух]], Третата [[Ипостас]] на [[Света Троица]] е вистински Бог. Напротив, хулеле и сметале дека «''Светиот Дух е створен, и дека не е достоен за божествено почитување и поклонување''» Поради тоа што не се покајале, биле осудени и го напуштиле Соборотсоборот.
== Тек и одлуки ==
Со Соборотсоборот на почеток претседавал [[свети Мелетиј Антиохиски]] кој се упокоил додека Соборотсоборот траел. На тој начин, Антиохиската катедра останала испразнета, додека истовремено бил актуелен антиохискиот раскол со кој овој Собор исто така се занимавал. И покрај контроверзите околу изборот на Павлин зе Епископепископ, за наследник на [[Мелетиј]] бил избран презвитерот [[Флавијан Константинополски]]. Во текот на Соборот, свети Григориј тешко ги прифатил критиките упатени поради наводното незаконско поставување на Цариградската Катедра, и тој се повлекол во местото [[Аријанз]], каде и останал сѐ до упокојувањето во [[390]] година.
За Архиепископ ЦариградскиПатријарх бил избран градоначалникот [[Несториј Константинополски|Нектариј]], кој и претседавал со Соборотсоборот наместо упокоениот Мелетиј. На овој Соборсобор се дополнил [[Символ на верата|Символот на верата]], добивајќи ја конечната верзија која до ден денес во неизменет облик се користи во Православната Црква. Најважно догматско дело на овој Собор е учењето за Бога Светиот Дух, содржано во осмиот член на Символот. Покрај овој член, дефинирани се уште 3 други со кои се исповеда верата во Црквата, Крштението, [[Воскресение]]то на мртвите и вечниот живот.
Светите Отци на Вториот вселенски собор, без употреба на зборот „единосуштен“, потврдуваат дека Светиот Дух е „''сопоклонуван и сославуван заедно со Отецот и Синот.''“ Аполинаријанството е отфрлено со додавањето на: „''од Светиот Дух и Марија Дева''“ во членот за раѓањето на Синот Божји.
|
