Аријанската ерес на почетокот претставувала Христолошкахристолошка расправа која започнала во [[Александрија]] помеѓу следбениците на презвитер [[Ариј]] (Аријанци) и следбениците на Св.[[Свети Александар Александриски]] (хомоосијанци). Втората страна верувала и пропагирала дека Синот е едносуштен на Отецот, додека Аријанците тврделе дека Синот, иако е најсовршена божја креција е сапак она што е - а тоа е креација и ништо повеќе. Во оваа расправа се појавила и трета група (хомоиосијанци) кои се труделе да понудат компромис, тврдејќи дека Отецот и Синот се од слична материја, но не иста.
Поголемиот дел од дебатата се водела околу тоа дали Синот е „роден“„''роден''“ или „создаден“„''создаден''“ од Отецот, при што од лексиколошка и семантичка страна вистинска пречка претставувал самиот факт што различните групи доаѓале од различни говорни подрачјареони, при што [[старогрчки јазик|старогрчкиот јазик]] имал далеку побогат речник од останатите јазици, и многу поразлични значења наследени од предхристијанските философи. На почетокот околу дваесетина епископи го мподдржалеподдржале [[Аријанство|Аријанското учење]], но кога навлегле во детали, се оттргналеповлекле од него и се приклучиле на мнозинството.
На крај, донесенбил едонесен Симболот на верата со што Аријан[[Ариј]] и двата либиски епископи кои продолжиле да го поддржуваат биле екскомуницирани и прогонети во [[Илирик]].
