Фердинанд I: Разлика помеѓу преработките

[проверена преработка][проверена преработка]
Избришана содржина Додадена содржина
Нема опис на уредувањето
Нема опис на уредувањето
Ред 37:
'''Фердинанд Сакс-Кобург-Готски''', ([[германски јазик|германски]]: ''Ferdinand Maximilian Karl Leopold Maria von Saxe-Coburg und Gotha'', роден на [[26 февруари]] [[1861]] во [[Виена]] - починал на [[10 септември]] [[1948]] во [[Кобург]]) бил [[кнез]] ([[1887]]-[[1908]]) и [[цар]] на [[Бугарија]] (1908-[[1918]]), а во текот на [[Првата светска војна]] бил владетел и на поголемиот дел од [[Македонија]].
 
Тој бил син на принцот Август фон Сакс-Кобург-Гота и на принцезата Клементина Бурбон-Орлеанска, ќерка на последниот француски крал [[Луј-Филип]]. По падот на [[Стефан Стамболов]] и [[Мелничко востание|Мелничкото востание]] кнезот Фердинанд бил признат за законски владетел. На [[14 февруари]] [[1896]] година во [[Софија]] бил миропомазан бугарскиот престолонаследник, а потоа уследило признавање на Фердинанд од [[Русија]] и западноевропските држави. На [[22 септември]] [[1908]] во црквата Свети Четириесет маченици се одржала грандиозна религиозна свеченост на која била прогласена независноста на Бугарија, а Фердинанд I бил прогласен за „цар на Бугарите“ со што била возбновена титулата од [[Прво Бугарско царство|Првото]] и [[Второ Бугарско царство|Второто бугарско царство]]. На крајот од [[Првата светска војна]], Фердинанд знаел каков ќе биде односот на сојузничките сили и ги надитрил сите за не им овозможи срамно да биде соборен. На 3 октомври 19081918 година абдицирал во корист на својот најстар син [[Борис III|Борис]].
 
Остатокот од животот го поминал во прогонство, живвејќи градот [[Кобург]] во [[Германија]]. Патувал и низ [[Јужна Америка]] и источна [[Африка]], а се обидувал и да се врати во Бугарја, но неговиот син, Борис, тоа никогаш не му го дозволил.
Ред 299:
[[Податотека:Bundesarchiv Bild 102-06286, Ferdinad I. von Bulgarien.jpg|десо|мини|200п|Фердинанд во 1928 г.]]
 
Фердинанд знаел каков ќе биде односот на сојузничките сили и ги надитрил сите за не им овозможи срамно да биде соборен. На [[3 октомври]] [[19081918]] година Фердинанд абдицирал во корист на својот најстар син [[Борис III|Борис ]] со зборовите: ''Во иднина сум ваш поданик, но останувам татко на вашето величество'' <ref name="Guy G" />.
 
Освен неколку [[Болшевици|болшевизирани]] одреди кој сакале да прогласат република, Бугарите го испратиле Фердинанд длабоко возбудени, а најголемиот дел од народот во поранешниот суверен гледале како на жртва на неправедна судбина <ref name="Guy G" />Сојузниците кои се надевале дека ќе наидат на стариот цар кој бил оптеретен со своите дела, тие го сретнале младиот принц кој бил невик како јагне <ref name="Guy G" />. Фердинанд успеал да ја спаси династијата.