Википедија:Почетен курс (Форматирање): Разлика помеѓу преработките
Избришана содржина Додадена содржина
с поправка |
Нема опис на уредувањето |
||
Ред 1:
БИТЛСИ
Битлси биле англиски рок бенд формиран во Ливерпул во 1960 година и еден од комерцијално најуспешните и критички прифатените акти во историјата на популарната музика. Од 1962 година групата се состоела од Џон Ленон (ритам гитара, вокалист), Џорџ Харисон (водечка гитара, вокалист), Пол Мекартни (Бас гитара, вокалист). Имале потекло од скифл и рок&рол од 1950те години, групата подоцна работела на повеќе жанрови, рангирајќи се од поп балади до психоделичен рок, често вклучувајќи класични и други елементи во иновативни начини. Природата на нивната огромна популарност, која прво се појавила како „Beatlemania” занес, нивното компонирање на песни пораснало во софистикација. Групата била сфатена како олицетворение на прогресивните идеали, гледајќи нивното влијание како се проширува во социјална и културна револуција од 1960те години.
Со раното петчлено организирање на Ленон, Мекартни, Харисон, Стјуарт Сатклиф (бас) и Пит Бест (тапани), Битлси ја изградиле својата репутација во Ливерпул и клубовите во Хамбург во период од три години од 1960 година. Сатклиф ја напуштил групата во 1961 година, а наредната година Бест бил заменет од Стар. Прилепени во професионалната опрема од страна на сопственикот на музичката продавница Брајан Епштајн, откако тој се понудил да биде менаџер на групата и со нивниот музички потенцијал зголемен од рацете на креативниот продуцент Џорџ Мартин, главно Битлси постигнале успех во Велика Британија кон крајот на 1962 година со нивниот прв сингл „Love Me Do”. Стекнале меѓународна популарност во текот на следната година, значително имале турнеи до 1966 година, потоа се повлекле од студиото за снимање се до нивното распаѓање во 1970 година. Ленон бил застрелан и убиен во 1980 година, а Харисон починал од рак во 2001 година. Мекартни и Стар останале активни.
За време на нивните години во студио, Битлси го произвеле она што критичарите го сметале за најдобар материјал, вклучувајќи го албумот „Sgt. Papper’s Lonely Hearts Club Band” (1967 година) нашироко гледан како ремек дело. Четири декади по нивното распаѓање музиката на Битлси останала популарна. Битлси имале повеќе бр.1 албуми на топ листите во Велика Британија и го држеле врвното место подолго од кој било друг музички акт. Според АИСА-Асоцијација на индустријата за снимање на Америка (RIAA-Recorrding Industry of Association of America)сертификациите во САД имале продадено повеќе од кој било друг артист. Во 2008 година, магазинот Billboard издал листа од најпродавани Hot 100 артисти за да се прослави 15 годишнината на британската топ листа на синглови, со Битлси на прво место. Тие биле почестени со седум Греми награди и имале добиено 15 Ivor Novello Awards од британската академија на текстописци, композитори и автори. Битлси биле вклучени во компилацијата на магазинот Time во 100те највлијателни луѓе на 20от век.
Историја
Формирање на раните години (1957-1962 година)
Во Март 1957 година, Џон Ленон, пејач и гитарист на 16 годишна возраст формирал скифл група „The Quarryman” со неколку школски другари од Ливерпул. Пол Мекартни се придружил како гитарист откако тој и Ленон се запознале во Јули. Кога Мекартни го поканил Џорџ Харисон да ја гледа групата наредниот Февруари 14 годишниот се придружил како водечки гитарист. Во 1960 година, школските другари на Ленон ја напуштиле групата, тој започнал студии на Колеџот за уметност во Ливерпул, а тројцата гитаристи свиреле рок&рол кога и да нашле тапанар. Во Јануари студентот на Ленон, Стјуарт Сатклиф се придружил на бас гитара и тој предложил да се смени името на групата во „The Beatles” во чест на Бади Холи и „The Criskets” и тие станале „The Beatles” во првите месеци од годината. Откако пробале и други имиња вклучувајќи ги „Johny and the Moondogs”, „Long John and The Beеtles” и „The Silver Beаtles” бендот на крајот станал „The Beatles” во Август. Недостатокот од постојан тапанар предизвикал проблем кога неофицијалниот менаџер Алан Вилијамс договорил и резервирал сместување за групата во Хамбург, Германија. Пред крајот на Хамбург имале аудиција и го најмиле тапанарот Пит Бест и петчлената група заминала за Хамбург четири дена подоцна ангажирајќи го саемскиот простор на шоуменот Бруно Кошмајдер за 48 ноќен престој. „Хамбург во тие денови немал рок&рок клубови. Имал стриптиз клубови”-рекол биографот Филип Норман.
Бруно имал идеја да донесат рок групи да свират во повеќе клубови. Тие ја имале оваа формула. Било огромно нон-стоп шоу, час по час, со многу луѓе влегувајќи и излегувајќи. И бендовите би свиреле за да ја фатат гужвата. Во американска област со црвено светло би ги викале нон-стоп стриптиз.
Многу од бендовите кои свиреле во Хамбург биле од Ливерпул... Бил несреќен случај. Бруно отишол во Лондон за да бара бендови, но запознал бизнисмен од Ливерпул во Сохо, кој сосема случајно бил во Лондон. И тој договорил да прати неколку бендови.
Харисон кој има само 17 години во Август 1960 година добил дозвола да остане во Хамбург со лажење на германските власти за неговите години. Најпрво, Битлси свиреле во Indra Club , во Октомври Кошмајдер ги префрлил Kaiserkeller откако Indra бил затворен како резултат на жалби за гласна музика. Кога тие го прекршиле нивниот договорот со свирење во конкурентниот Top Ten Club, Кошмајдер го пријавил малолетниот Харисон на властите и го протерале во Ноември. Мекартни и Бест биле уапсени една недела подоцна за подметнување пожар во нивната соба; и тие биле депортирани. Ленон се вратил во Ливерпул во средината на Декември, додека Сатклиф останал во Хамбург уште 1 месец со својата нова германска свршеница Астрид Киршер. Киршер ги направила првите професионални слики од групата и му ја скратила косата на Сатклиф во германски „exil” егзистенцијален стил на времето, изглед кој подоцна бил присвоен од другите Битлси.
Во текот на следните две години групата била жител за понатамошни периоди во Хамбург. Тие рекреативно користеле Preludin за да ја одржат енергијата за време на цело-вечерните изведби. Сатклиф одлучил да го напушти бендот во почетокот на 1961 година и ги продолжил своите студии по уметност во Германија, па Мекартни ја презел бас гитарата. Германскиот продуцент Берт Кампферт го најмил сега четиричелниот бенд за да биде придружен бенд на Тони Шеридан во серија снимања. Доделен на Тони Шеридан и „The Beat Brothers” синглот „My Bonnie” снимен во Јуни и издаден четири месеци подоцна, достигнал место бр. 32 на топ листата Musikmarkt. Битлси станале уште попопуларни откако се вратиле дома во Ливерпул. Во текот на еден од честите појавувања во The Cavenn Club, тие го пронашле Брајан Епштајн, сопственик на локална продавница за плочи и музички колумнист. Кога бендот го назначил Епштајн за менаџер во Јануари 1962 година, Кампферт се согласил да ги ослободи од нивниот германски договор за снимање. Откако Decca Record го одбил бендот со коментар „Гитарските групи се надвор од игра”- г-не Епштајн. Џорџ Мартин ја потпишал групата на ЕМИ-Електронски и музички индустрии (EMI-Electric & Musical Industries Ltd.) парлофонска музичка куќа. Трагични вести ги дочекале при враќањето во Хамбург. Пречекувајќи ги на аеродром, скршената Киршер им рекла за смртта на Сатклиф од мозочно крварење.
Во Ливерпул движењето на Merseybeat станало се посилно. Бендот ја имал првата сесија на снимања под раководство на EMI Studios во Лондон во Јуни 1962 година. Мартин се пожалил на Епштајн за свирењето на Бест и му предложил на бендот да најмат сезонски тапанар за во студио. Всушност, Бест бил заменет од Ринго Стар. Стар кој ги напуштил Rory Storm and the Hurricanes за да им се придружи на Битлси, веќе имал свирено со нив во повремено отсуство на Бест. Сепак Мартин најмил сезонски тапанар, Енди Вајт за една сезона. Вајт свирел на синглот „Love Me Do” и „P.S. I Love You”. Издасен во Октомври „Love Me Do” бил Топ 20 хит во Велика Британија, достигнувајќи 17 место на топ листата. Ноемвриската сесија во студио открила кој би бил нивниот вториот сингл „Please Please Me”, групата дебитирала во живо на програмата за регионални вести People and Places.
Бендот го заклучил нивниот последен дел во Хамбург во 1962 година. (треба да се допише)... Ленон и Мекартни воспоставиле текстописно партнерство; бидејќи успехот на бендот растел, нивната прославена соработка ги ограничила можностите на Харисон како водечки вокалист. Епштајн чувствувајќи го комерцијалниот успех на Битлси, ја охрабрил групата да присвои професионален однос во изведбите. Ленон се потсетил на зборовите на менаџерот: „Видете, ако навистина сакате да се пробиете во овие големи места ќе мора да се промените- да престанете да јадете на сцена, да престанете да пцуете и пушите”. Ленон рекол: „Ќе се облекуваме како сакаме на и по сцената. Тој ни рече дека фармерките не биле соодветни и дали би можеле да носиме панталони, но не сакаме одеднаш да изгледаме средено. Ни дозволи сами да имаме чувство за индивидуалност...беше избор, да се направи тоа или да се продолжи со јадење пилешко на сцена”.
Битлманија и годините на турнеи (1963-1966 година)
Популарност во Велика Британија „Please Please Me” и „With The Beatles”
Во цутот на просечниот успех на „Love Me Do”, „Please Please Me” се сретнале со појасно прифаќање, достигнувајќи место бр.2 на британската топ листа по нивното издавање во Јануари 1963 година. Оригинално Мартин имал намера да сними долгометражно (LP-Long Playing) деби во живо на бендот во The Cavenn Club. Наоѓајќи го имал „акустичен амбиент на тенк со нафта”, тој избрал да креира „албум” во живо во една сесија во Abbey Road Studios. Десет песни биле снимени за албумот „Please Please Me” придружувани од четири песни веќе издадени на двата сингла. Потсетувајќи се како бендот „брзал за да го испорача деби албумот, издавајќи го „Please Please Me” во еден ден”, коментари од критичар на Allmusic: „Декади по неговото издавање албумот сеуште звучи свежо, прецизно поради неговите длабоки потекла.” Ленон рекол мала мисла кој во тоа време ја вметнал во композицијата; тој и Мекартни „само пишувале песни „á la Everly Brothers,á la Buddy Holly ” поп песни со без мисли за нив отколку тоа-да основат звук. И скоро зборовите биле неважни.
Издаден во Март 1963 година албумот достигнал место бр.1 на британската топ листа. Ова започнало трка со време на која 11 од 12те студио албуми на Битлси издадени во Велика Британија низ 1970 година станале бр.1 хитови. Третиот сингл на бендот „From Me To You” излегол во Април и исто така бил хит на врвот на топ листата. Започнала скоро постојана трка од 17те британски бр.1 синглови на бендот, вклучувајќи ги сите, но еден од тие бил издаден во текот на 6те години. На издавањето на четвртиот сингл на бендот во Август „She Loves You” достигнал најбрза продажба од било која плоча во Велика Британија во тоа време, продавајќи три четвртини од милион копии во четири недели. Станал првиот сингл од кој се продале милион копии и останала плоча со најмногу продадени копии во Велика Британија до 1978 година која била надмината од „Mull of Kintyre”, изведена од Мекартни и неговиот бенд по Битлси Wings. Популарноста на музиката на Битлси со нејзиното растење довела и внимание од медиумите. Тие одговарале со дрскост и однос без почит кој се спротивставувал на тоа што се очекувало од поп-музичароте и дури предизвикало поголем интерес.
Иконското „drop-T” лого на Битлси, основан од импровизиран скеч од страна на Ајвор Арбитер, трговец на мало со инструменти и дизајнер, исто така го имал своето деби во 1963 година. Логото најпрво било употребено пред бас тапанот на Стар, кој Епштајн и Стар го купиле од продавницата на Арбитер во Лондон. Бендот имал турнеи низ Велика Британија три пати во првата половина на годината: четири неделна турнеја која започнала во Февруари продолжила со три неделна турнеја во Март и Мај-Јуни. Како што нивната популарност се ширела, очајничко ласкање од групата ја прекрстиле во Beatlemania. Иако ненајавени на водачите на турнејата тие ги засениле другите акти вклучувајќи ги Томи Рој, Крис Монтез и Рој Орбисон, американски артисти кои воспоставиле огромна популарност во Велика Британија. Изведби насекаде и на турнејата и на многу еднократни шоуа низ Велика Британија биле пречекани со некотролиран ентузијазам од страна на фановите кои викале. Полицијата мислела дека е потребно да се употреби висок притисок на вода за да се измами и контролира толпата, а имало дебати во Парламентот однесувајќи се на илјадниците полицајци кои го ризикувале животот за да ја заштитат групата. Кон крајот на Октомври за петдневната турнеја во Шведска се видел потфатот на групата во странство за првпат по поглавјето Хамбург. Кога се вратиле во Велика Британија биле пречекани од илјадници фанови на Аеродромот Хитроу, со многу дожд, „сцена слична како во лудото хранење на ајкулата” и присуствувале 50 новинари и фотографи и екипаж на BBC телевизија. Наредниот ден Битлси започнале со уште една турнеја во Велика Британија закажана на шест недели. До сега тие несомнено биле ѕвездите, „Please Please Me” сеуште бил на врвот на топ листите. Ја одржала позицијата 30 недели само за да биде заменета од „With The Beatles” кој само посебе го држел врвното место 21 недела. Правејќи многу поголема корист од техниките на студиската продукција отколку претходникот во „живо”, албумот бил снимен помеѓу Јули и Октомври.
„With The Beatles” од Allmusic е опишан како „резултат од највисок ред-еден кој го подобрува оригиналот со развивање на сопствен тон и додавајќи длабочина”. Во пресврт од тоа што до тогаш било стандардна пракса албумот бил издаден кон крајот на Ноември пред претстојниот сингл „I Want To Hold Your Hand” со песната исклучена со ред за да се зголеми продажбата на синглот. „With The Beatles” го привлекло вниманието на Times, музичкиот критичар Вилијам Мен кој отишол толку далеку да предложи дека Ленон и Мекартни биле „извонредните британски композитори во 1963 година”. Весникот објавил серија артикли во кои Мен дава детални анализи за музиката на Битлси давајќи им почит. „With The Beatles” станал вториот албум во историјата на британските топ листи кој продал милион копии, фигура претходно достигната само од South Pacific тонски запис во 1958 година.
Британска инвазија
Издавањата на Битлси во САД најпрво биле одложени скоро за година кога Capitol Records, американска подружница на EMI, одбила да ги издадат и „Please Please Me” и „From Me To You”. Преговорите со независните американски музички куќи довело до издавање на некои синглови, но издавање на авторски права и потсмевање од Битлси за „moptop hairstyle” поставило понатамошни пречки. Еднаш Capitol започнал со издавање на материјал отколку издавање на долгометражни албуми во нивна оригинална конфигурација, тие собрале различни американски албуми од асортиманот на плочите на бендот и издале песни по нивен избор како синглови. Американскиот успех на топ листата се појавил наеднаш кога се раширил на CBS вестите, за британската Битлманија започнала огромна побарувачка, барајќи Capitol да го забрзал издавањето на „I Want To Hold Your Hand” во Декември 1963 година. Дебитирањето на бендот во САД веќе бил закажан неколку недели подоцна.
Кога на 7 Февруари 1964 година Битлси ја напуштиле Велика Британија 1000 фанови се собрале на Хитроу, мавтајќи и викајќи како што авионот одлетал. „I Want To Hold Your Hand” бил продаден во 2,6 милиони копии во САД во претходните 2 недели, но групата сеуште била нервозна за тоа како ќе бидат прифатени. На Њујоршкиот аеродром Џон Ф. Кенеди тие биле пречекани од друга бучна толпа проценета од околу 3000 луѓе. Тие првата телевизиска изведба во САД ја имале по два дена во „The Ed Sullivan Show” гледана од приближно 74 милиони гледачи-повеќе од 40% од американската популација. Наредното утро еден весник напишал дека Битлси „не можеле да носат мелодија преку Атлантикот”, но ден подоцна на нивниот прв американски концерт виделе како Битлманија еруптирала во Washington Coliseum. Кога се вратиле во Њујорк наредниот ден тие се соочиле со уште еден јак прием во Cornegy Hall. Бендот се појавил по вторпат во неделното „The Ed Sullivan Show” пред да се вратат во Велика Британија на 22 Февруари. Во текот на неделата на 4 Април Битлси одржале 12 позиции на топ листата на синглови Billboard Hot 100, вклучувајќи ги Топ 5. Истата недела третиот долгометражен албум им се придружил на веќе вториот во низата; сите три стигнале на место бр.1 или бр.2 на американската топ листа на албуми. Популарноста на бендот создала интерес без преседан во британската музика и број од други американски акти кои последователно го направиле своето американски деби и имале успешни турнеи во следните три години во кои била предвидена американската инвазија. Изгледот на косата на Битлси, необично долга за ерата и сеуште исмевана од многу возрасни, широко била присвоена и станала амблем на развојот на младата култура.
Битлси имале меѓународни турнеи во Јуни. Имале 32 концерта за 19 дена во Данска, Холандија, Хонг Конг, Австралија и Нов Зеланд и биле верно прифатени на секое место. Стар бил во болница по извршена тонзилектомија во првата половина на турнејата, а Џими Никол го заменил на тапани. Во Август се вратиле во САД со 30 концертна турнеја во 23 градови. Уште еднаш создале огромен интерес, едномесечната турнеја привлекла помеѓу 10 до 20 илјади фанови на секоја 30 минутна изведба во градови од Сан Франциско до Њујорк. Меѓутоа, музиката тешко можела да се слушне. Амплификацијата на сцена била скромна во тоа време во споредба со модерната денешна опрема и на бендот малата музичка опрема-Vox го зголемувал напорот да се натпреваруваат со волуменот на гласот создаден од развиканите фанови. Присилени да прифатат дека ниту тие, ниту нивната публика не можат да ги слушнат деталите од нивната изведба, бендот станал доста досаден со концертната турнеја. На крајот на Августовската турнеја тие во Њујорк се запознале со Боб Дилан на инсистирање на новинарот Ал Ароновиц. Посетувајќи го бендот во нивниот хотелски апартман, Дилан ги запознал со хашиш. Музичкиот историчар Џонатан Гоулд посочил дека музичкото и културното значење на овој состанок пред кој музичарите „почитуваните бази на фанови биле прифатени како населување на два одделни субкултурни зборови ”. Главната публика на Дилан „од деца од факултет со артистичка или интелектуална наклонетост, раѓање на политички или социјален идеализам и боемски стил” во контраст со главната публика на Битлси од „вистински тинејџерки”-деца од средни или основни школи чии животи биле тотално преокупирани со комерцијализираната култура на телевизијата, радиото, поп-плочите, магазините за забава и тинејџерската мода. Тие биле гледани како идолопокланици, а не како идеалисти. „ По шест месеци од состанокот, „Ленон ќе правел плочи на кои отворено ќе го имитирал носниот глас, шкрпавото дрндење и интроспективната вокална личност на Дилан”. По една година, Дилан „продолжил со помош на петчлената група и со електричната гитара на Фендер Страпокастер, и трајно да ја растресе фолк автентичноста”, „разликата помеѓу фолк и рок публиката би била скоро исчезната и публиката на Битлси би покажала знаци на растење”.
A Hard Day’s Night, Beatles for Sale, Help! and Rubber Soul
Недостатокот на интерес од Capitol Records не поминал незабележан и конкуренцијата United Artists Record гo охрабрил одделението за филм на United Artists да им понуди на Битлси долгометражен филмски договор со надеж дека ќе дојде до договор за снимање. Режиран од Ричард Лестер, „A Hard Day’s Night” ја имал вклученоста на групата шест недели во Март-Април 1964 година како што тие се играле самите себеси во бучен потсмевачки документарец од феноменот Битлси. Филмот имал премиера во Лондон и Њујорк во Јули и Август по наведениот редослед и имал меѓународен успех. Критичарката на „The Observer”, Пенелоп Џилиант забележала дека патот по кој продолжуваат Битлси едноставно е таму и тоа е тоа. На возраст на која се затворени со само објаснување ова ги прави многу добредојдени. Исто така, природно ги прави комични. Во согласност со Allmusic придружуваниот албум со филмски запис „A Hard Day’s Night” го претставило на Битлси вистинското доаѓање на свое како бенд. Сите различни влијанија на нивните два први албума се здружиле во светол,весел, оригинален звук исполнет со свирење на гитари. Тој звук од свирењето на гитарата примарно бил производ од 12-жичната електрична Rickenbacker на Харисон, прототип која му била дадена од произведувачот кој дебитирал на снимањето. Свирењето на 12-жичната гитара на Харисон го поттикнал Роџер Меквин да набави своја сопствена Rickenbacker и ја употребил за изработување на заштитниот звук на „The Byrds”.
Четвртиот студиски албум на бендот „Beatles for Sale” го водел појавувањето на сериозен конфликт помеѓу комерцијализмот и креативноста. Снимен помеѓу Август и Октомври 1964 година албумот бил наменет да го продолжи форматот воспоставен од „A Hard Day’s Night” кој за разлика од првите два долгометражни албуми на бендот, овој албум не содржи преработени верзии. Признавајќи го предизвикот составен од постојаните меѓународни патувања за заслугите на бендот со компонирање на песни Ленон признал: „Материјалите стануваат огромен проблем”. Шест преработки од нивниот обемен репертоар биле вклучени на албумот. Издаден во почетокот на Декември неговите осум само-компонирани броеви сепак стоеле, демонстрирајќи го растењето на зрелоста на материјалите продуцирани од партнерството Ленон-Мекартни. Во Април 1965 година, стоматологот на Ленон и Харисон го појачал нивното кафе со ЛСД-Лисергична (диетиламидна)киселина (LSD-Lysergic acid diethylamide) додека биле на гости за вечера. Подоцна двајцата претпазливо екпериментирале со дрогата, придружени од Стар во една прилика. Мекартни бил неподготвен да проба, но на крајот пробал во 1966 година и подоцна станал првиот Битлс кој дискутирал јавно. Контраверзно еруптирале во Јуни 1965 година кога Елизабета Втора ги назначила четворицата Битлси за Members of the Order of the British Empire (MBE) откако премиерот Харолд Билсон ги номинирал за наградата. Во протест-честа во тоа време била примарно поклонета и покрај војните ветерани и граѓанските лидери-некои конзервативни членови од редот на Британската Империја (MBE- Members of the Order of thr British Empire) примачи ги вратиле своите обележја.
Вториот филм на Битлси „Help” повторно режиран од Лестер бил издаден во Јули. Опишан како „главно немилосрдно исмевање на Бонд”, предизвикал мешани одговори помеѓу двата критичари и бендот. Мекартни рекол: - „Help” беше одличен филм, но не беше наш филм-ние бевме еден вид гостински ѕвезди. Беше забавно, но основно како идеја за филм беше малку грешка. Тонскиот запис би доминиран од Ленон, кој бил водечки пејач и текстописец на повеќето песни вклучувајќи ги и двата сингла изведени на „Help” и „Ticket to Ride”. Придружениот албум, петтиот студиски долгометражен албум на групата повторно содржел миксови од оригинални материјали и преработки. „Help” го видел бендот како прави зголемена употреба на вокалните натснимувања и инкорпорирање на класичните инструменти во нивните аранжмани, забележливо на прицврстувањето на квартетот на поп баладата „Yesterday”. Компонирана од Мекартни „Yesterday” предизвикала најмногу снимени преработки од која било песна некогаш напишана. The LP’s завршната песна, „Dizzy Miss Lizzy”, станала последната преработка која бендот ја вклучил во албумот. Со исклучок на краткото издавање на „Let It Be” на традиционалната фолк песна во Ливерпул, Maggie Mae, сите нивни следни албуми содржале само само-компонирани материјали. На 15 Август третата посета во САД Битлси ја отвориле со првиот голем концерт на стадион во историјата кога тие изведувале пред публика од 55 600 на стадионот Шеа, Њујорк. Уште девет успешни концерти следеле во други американски градови. Кон крајот на турнејата групата била запознаена со Елвис Присли, основно музичко влијание на бендот, кој ги поканил во неговиот дом. Присли и бендот ги поставиле гитарите во неговата дневна соба, заглавиле заедно, дискутирале за музичкиот бизнис и размениле анегдоти. Во Септември се видело започнувањето на американските цртани филмови во Сабота наутро, каде се појавуваат Битлси и одекнува античката фарса „A Hard Day’s Night”. Оригиналните епизоди се емитувале во следните две години, а повторно биле емитувани во текот на 1969 година.
„Rubber Soul” издаден во почетокот на Декември бил поздравен од критичарите како уште еден голем чекор напред во зрелоста и комплексивноста на музиката на бендот. Биографот и музичкиот критичар Иан Мекдоналд набљудува дека со „Rubber Soul”, Битлси „го вратиле чувството на насока кој почнал да им бега во текот на последните стадиуми на работа на „Beatles for Sale” ”. По обидот на „Help” во светот на класичната музика со флејти и жици воведот на „Rubber Soul” од цитра на Norwegian Wood (This Bird has Flown) забележал понатамошен напредок надвор од традиционалините граници на рок музиката. Исто така, албумот го видел соработувањето на Ленон и Мекартни во компонирањето на песни значително надополнето од различни композиции од секој посебно (иако тие продолжиле да ја делат официјалната заслуга). Исто така, нивното достигнување на тематиката било проширено на покомплексни аспекти на романтика и други грижи. Како што нивните текстови растеле поуметнички, фановите почнале да ги проучуваат си подлабоко мислење. Имало шпекулација дека Norwegian Wood можело да се однесува на хашиш.
Во 2003 година магазинот на Rolling Stone, „The 500 Greatest Albums of All Time” го рангирале „Rubber Soul” на 5 место и денеска албумот е опишан како „еден од класичните фолк-рок плочи”. Меѓутоа според Ленон и Мекартни бил само уште еден албум. Инженерот по снимање Норман Смит забележал јасни знаци на растење на конфликт во групата за време на сесиите на „Rubber Soul”; Подоцна Смит рекол дека „несогласувањто помеѓу Џон и Пол станувало очигледно” и „се додека Пол бил загрижен Џорџ не можел да направи нижто како што треба”.
Расправија, студиски години и распаѓање (1966-1970 година)
Настани кои довеле до последната турнеја
Во Јуни 1966 година, „Yеsterday and Today”-една од албумските компилации креирана од Capitol Record за пазарот во САД-предизвикале врева со нивната насловна кои ги прикажале со потсмев сè на сè, облечени во месари, придружени од свежо месо и искасапени пластични кукли. Популарна иако, апокрифна приказна била замислена како сатаричен одговор за начинот на кој Capitol ги „искасапил” нивните албуми. На илјадници копии од албумот била ставена нова насловна врз оригиналот; Неостранетата прва копија донела 10 500 долари на аукцијата во Декември 2005 година. За време на турнејата на Филипините еден месец по скандалот со „Yеsterday and Today”, Битлси ненамерно ја навредиле првата дама на нацијата, Имелда Маркос, која ја очекувала групата да присуствува на појадок во Претседателската Палата. Кога ја добиле поканата Епштајн учтиво ја одбил во име на групата, бидејќи никогаш не била нивна политика да прифатат толку официјални покани. Групата наскоро дознала дека режимот на Маркос не бил навикнат да добие „не” за одговор. Немирот ја загрозил групата и тие со тешкотија побегнале од државата. Наскоро кога се вратиле дома се соочиле со насилничка контра реакција од религиите во САД и социјалните конзервативци (како и Ku Klux Klan) откако Ленон дал еден коментар во едно интервју во Март на британскиот репортер Мурен Клив. Ленон го искажал своето мислење дека христијанството умира и дека Битлси сега биле „попопуларни од Исус”. Коментарот поминал незабележан во Англија, но кога американско тинејџерско списание го испечатило пет месеци подоцна на последната вечер од турнејата во САД-била предизвикана расправија во American South’s Bible belt. Исто така, Јужна Африка го забранила пуштањето на плочите на Битлси, забрана која траела до 1971 година. Епштајн јавно го критикувал Datebook, кажувајќи дека ги превртеле зборовите на Ленон и на пресконференцијата Ленон посочил: - „Ако кажев дека телевизијата е попопуларна од Исус можеби некако ќе се извлеков”. Ленон рекол дека се однесувало на тоа како некои луѓе ги гледаат Битлси, но „ако сакате да се извинам, ако тоа ве прави среќни тогаш добро, се извинувам”.
Revolver и Sgt. Pepper’s Lonely Hearts Club Band
„Rubber Soul” забележал голем чекор напред; „Revolver” издаден во Август 1966 година, недела пред последната турнеја, забележал други. Pitchfork го идентификувал како „звук на бендот која растел во најголема доверба” и редефинирале што било очекувано од популарната музика. Опишана од Гоулд како „вклучена со мотиви на кружност, обратно од инверзија” во „Revolver” се појавува софистицирано компонирање на песни и проширен репертоар на музички стилови ранѓирајќи се од иновативен класично гудачки аранжмани до психоделичен рок. Ги напуштил фотографот на групата што станало норма, неговата насловна била дизајнирана од Клаус Ворман, пријател на бендот од неговите денови во Хамбург-бил целосен, уметнилки црн и бел колаж кој направил карикатури на Битлси во туш стил должен на Обри Бирдсли. Албумот бил претходен од синглот „Paperback Writer”, придружен од „Rain”. Битлси снимиле кратки промо-филмови за двете песни опишани како „меѓу првите вистински музички видеа” кои се емитувале на Top of the Pops и The Ed Sullivan Show.
Помеѓу најекспериментални песни од „Revolver” биле „Tomorrow Never Knows” чиј текст Ленон го опишал од на Тимоти Лери „The Psychedelic Experience: A Manual Based on the Tibetan Book of the Dead”. Креацијата на песната вклучила осум катови на касети дистрибуирани за изградбата на студиото за снимање , секој со екипаж од инженер или член на бендот, кој случајно го варирал движењето на касетата , додека Мартин креирал композиција снимена од избирање на претстојните податоци. „Eleonor Rigby” на Мекартни направил видна употреба на жичен октет; бил опишан како „вистински хибрид приспособувајќи се на непризнаениот стил, жанр или песна”. Харисон се развивал како текстописец и три од неговите песни заслужиле место на плочата. Во 2003 година Rolling Stones го рангирале „Revolver” како третиот најдобар албум на сите времиња. На турнејата која следела во САД, Битлси не свиреле ниту една од нивните песни. Последното шоу во Candlestick Park, Сан Франциско, на 29 Август бил нивниот последен комерцијален концерт. Бил забележан крајот на 4 годишниот период доминиран со турнеи кои вклучиле меѓународни појавувања на преку 1400 концерти.
Ослободени од обврските за турнеи, желбата на бендот да експериментира пораснала како што го снимиле „Sgt. Pepper’s Lonely Hearts Club Band” почнувајќи во Декември 1966 година. Емерик се потсетил „Битлси инсистирале дека се на „Sgt. Pepper’s” требало да биде различно. Имавме микрофони точно во ѕвоната на дувачките инструменти и слушалки претворени во микрофони закачени за виолините. Употребивме гигантски примитивни осцилатори за да варира (vary) брзината на инструментите и вокалите и имавме ленти исецкани на парчиња и заглавени заедно обратно и кружно на погрешна насока”. Делови од „A day in the Life” барале оркестар од 40 члена. Околу 400 часови студиско време биле посветени на сесиите. Во Февруари 1967 година тие прво го произвеле не-албумот двојна А-страна синглот „Strawberry Fields Forever”/„Penny Lane”; „Sgt. Pepper’s” следел во Јуни. Музичката комплексивност на плочите, креирани само 4 песни технологија за снимање ги вџашила современите артисти барајќи да ги надминат Битлси. За лидерот на Beach Boys Брајан Вилсон, во средината на лична криза и борба да се натпреварува со амбициозната „Smile”, но кога ја слушнал „Strawberry Fields” бил краен удар и наскоро се откажал од сите обиди да се натпреварува. „Sgt. Pepper’s” добил одлично критичко прифаќање. Во 2003 година Rolling Stones го рангирале нивниот бр.1 меѓу нивните „500 Greatest Albums of All Time” и широко е гледано како ремек дело. Џонатан Гоулд го опишува како богата, воздржена и исполнета работа со соработлив гениј чија амбиција и изненадувачка оригиналност драматично ги прошириле можностите и ги зголемиле очекувањата какво може да биде искуството од слушање на популарна музика на плоча. На основа на перцепција, „Sgt. Pepper’s” станал катализатор за експлозија на масивен ентузијазам за албум-форматиран рок кој би ги револуционирал и естетиката и економијата на бизнисот за снимање на начин на кој далеку ги надминале раните поп експлозии започнати од феноменот Елвис од 1956 година и феноменот Битлманија од 1963 година.
„Sgt. Pepper’s” бил првиот поголем албум кој ги вклучил комплетните текстови, кои биле испечатени на задната страна. Тие текстови биле тема на интензивни анализи; за момент фановите шпекулирале дека „прославениот г-дин К” во „Being for the Benefit of Mr. Kite!”, можно е да бил писателот на фантазии, надреалостот Франц Кафка. Американскиот литературен критичар и професор по англиски јазик Ричард Поириер напишал есеј „Learning from the Beatles”, во кој тој спомнува дека неговите ученици ја слушаат музиката на групата до степен на обврска кој тој како професор по литература можел само да завидува. Поириер го идентификувал она што го нарекол „размешана метафоричност” на материјалот: - „Некогаш е неразумно да се претпостави дека тие прават само една работа или се изразуваат себеси само во еден стил...еден вид на чувствување за тема не е доволно... секој сингл потикнува чувство мора почесто да стои во контекст на навидум контрадикторни алтернативи”.Мекартни рекол на времето: -„Ние пишуваме песни. Знаеме што им значиме на нив.Но, за една недела некој рекол нешто за тоа и ти не можеш да го демантираш... Го ставаш своето сопствено мислење на свое ниво во нашите песни”. Извонредно усовршената насловна на „Sgt. Pepper’s” исто така, предизвикала огромен интерес и длабоко истражување. Тешките мустаќи од страна на бендот бргу станале заштитен знак на хипи стилот. Културниот историчар Џонатан Харис ги опишал нивните светло обоени пародии на војничките униформи како познатото покажување на анти-апсолутистички и анти-основање.
На 25 Јуни бендот го извел својот најнов сингл „All You Need Is Love” на ТВ гледачите насекаде низ светот на Our World (меѓународен ТВ специјал) првиот глобален телевизиски линк во живо. Појавувајќи се среде „Summer of Love”, песната била прифатена како химна. Два месеца подоцна групата претрпела загуба која ја фрлила нивната кариера во немир. Откако им биле претставени на Махараши Махеш Јоги тие заминале за Бангор за нивната Трансцендентална медитација За време на повлекувањето асистентот на Епштајн, Питер Браун им се јавил за да им каже дека Епштајн починал. Судскиот вештак рекол дека смртта на Епштајн се должела на ненамерно предозирање, но насекаде се слушале гласини дека самоубиствена белешка била откриена помеѓу неговите работи. Епштајн бил во кревка емоционална состојба бил под стрес поради двете лични прашања и состојбата на неговата работна врска со Битлси. Тој се загрижил дека можеби бендот немало да го обнови неговиот договор за менаџер резултат на истекувањето во Октомври, врз основа на незадоволството од неговото надгледување по прашањето за бизнис. Имало одредени грижи околу Seltaeb, компанијата која ги водела правата за продавање на Битлси во САД. Смртта на Епштајн ја оставила групата без ориентација и со страв за иднината. Ленон подоцна рекол: - „Немам никакво погрешно мислење за нашата способност да правиме нешто друго од свирење и јас бев исплашен”. Исто така, се потсетил на смртта на Епштајн како обележување на почетокот на крајот на групата: - „Знаев дека тогаш сме во неволја...Помислив сега навистина сме готови”.
„Magical Mistery Tour”, „White Album” и „Yellow Submarine”
„Magical Mistery Tour”, песна од четвртиот телевизиски филм на Битлси се појавила како шеста песна на дуплиот проширен диск во почетокот на Декември 1967 година. Во САД шесте песни биле издадени под ист наслов на долгометражен албум кој исто така вклучил песна од моменталните синглови на бендот. Allmusic рекол за американската „Magical Mistery Tour”: психоделичниот звук е многу повеќе во вените на „Sgt. Pepper’s” и дури поширок во делови (особено звукот на колажот од „I Am the Walrus” и ги нарекол петте песни избрани од сингловите на бендот од 1967 година „големи, величествении иновативни”. Поставиле нов американски рекорд во првите три недели за највисока почетна продажба од кој било Capitol LP и е една Capitol компилација која подоцна била присвоена од официјалниот закон на бендот од студиски албум. Емитуван на Boxing day, филмот „Magical Mistery Tour” главно режиран од Мекартни им го донел на Битлси првиот поголем негативен прес во Велика Британија. Бил отфрлен како „безобзирни глупости” од Daily Express, кој го опишал како „одличен договор од сурова должина на филмската лента покажувајчи група на луѓе кои се качуваат и симнуваат и патуваат со автобус”. Daily Mail ги нарекол „величенствена вообразеност ”, додека Guardian ги нарекол „вид на фантазиска морална игра за големината, топлината и глупоста на публиката”. Толку лошо му одело што некое време бил задржан во САД. Во Јануари групата снимила кратко појавување за анимираниот филм „Yellow Submarine”, фантазија појавувајќи се и верзија на цртан филм на Битлси. Други само вклучувања со филмот на групата бил придонесот на неколку неиздадени плочи. Издаден во Јуни 1968 година бил добро прифатен за неговиот иновативен визуелен стил и хумор како додаток на неговата музика. Меѓутоа, би било девет месеци пред да се појави филмскиот тонски запис.
Во меѓувреме се појавил „The Beatles”, двоен LP популарно познат како „White Album” за неговата виртуелна безлична насловна. Креативна инспирација за албумот дошла од неочекуван дел, кога водечкото присуство на Епштајн го снемало групата се завртела кон Махараши Махеш Јоги како нивен гуру. Во неговиот ашрам, Индија тримесечниот „Курс за водачи”, станал еден од нивните најкреативни периоди, призведувајќи голем број на песни, вклучувајќи повеќе од 30 песни снимени за албумот. Стар заминал по десет дена , допаѓајќи му се на Батлинс, а Мекартни конечно пораснал со постапката и заминал еден месец подоцна. За Ленон и Харисон креативноста почнала да се запрашува кога Јани Алексис Мардас, електронскиот техничар се прекрстил во Magic Alex и рекол дека Махараши се обидувал да ја манипулира групата.
| |||