Жан Батист Грез: Разлика помеѓу преработките

'''Жан-Батист Грез''' ([[фр.]] ''Jean-Baptiste Greuze''), ([[21 август]] [[1725]] – [[4 март]] [[1805]]) е [[Франција|француски]] [[сликар]] роден во [[Турни]], [[Бургундија]].

 

 

== Во Париз ==

Кога се преселил во [[Париз]], Грез работел по живиот модел во школата во [[Кралска академија (Париз)|Кралската академија]], но не успеал да го привлече вниманието на неговите наставници; кога го насликал своето прво дело, „Таткото на семејството ја објаснува Библијата на своите деца“, тие се посомневале дека тој не бил неговиот вистински автор. Како и да е Грез брзо се докажал со други, поимпресивни дела, го свртел вниманието и се здобил со поддршка од добро познатиот познавач Ла Лив де Жили, зетот на [[Луиза Флоренс Петронил Тардо Десклавел Депинај|Мадам Депинај]]. Во [[1755]] год. Грез ја изложил својата слика „Измамениот слепец“ која била представена од страна на скулпторот [[Жан-Батист Пигал]], и со неа веднаш бил примен во Академијата.

== Патување во Италија ==

== Повторно во Париз ==

Во [[1759]], [[1761]] („Селската невеста“, [[Лувр]]) и [[1763]] год. Грез станува сè по успешен; во [[1765]] го достигнува зенитот на својата ликовна моќ и реноме. Таа година се представил со дури тринаесет дела, меѓу кои се и „Девојка ја оплакува својата мртва птица“,„Добрата мајка“, „Канзнувањето на лошиот син“ ([[Лувр]]) и „Татковата клетва“ (Лувр). Академијата ја искористила приликата за да го замоли за изработката на неговата дипломска слика, чија изработка била доста одложена и му оневозможила да изложува на нивните ѕидови сè додека нé ги задоволил нивните критериуми. „''J'ai vu la lettre''“, забележал [[Денис Дидро|Дидро]], „''qui est un modèle d'honnêteté et d'estime; j'ai vu la réponse de Greuze, qui est un modèle de vanité et d'impertinence: il fallait appuyer cela d'un chef-d'œuvre, et c'est ce que Greuze n'a pas fait''.“

== Во Академијата ==

Грез сакал да биде гледан како историски сликар и насликал дело кое било наменето да ја оправда неговата омраза кон неговите квалификации како „битов сликар“. Ова несреќно дело „Север и Каракала“ (Лувр) било изложено во 1769 год. рамо до рамо со неговиот портрет на „Жорат“ (Лувр) и неговата прекрасна слика „Малото девојче со црно куче“. Академците го примиле за нов член со сите почести, но при завршетокот на церемониите директорот му се обратил на Грез со следниве зборови: „''Драги господине, Академијата ве прими, но како битов сликар; имаме обѕири кон вашите постари дела кои беа одлични, а за ова дело, кое не е достојно ниту на вашиот углед, ниту вам самиот, прогледуваме низ прсти''“. На ова Грез се разлутил и и почнал расправија со другите и престанал да изложува дела сè до [[1804]], кога [[Француска револуција|Револуцијата]] ширум ги отворила вратите на Акедемијата за секој во светот.

Следната година, на 4-ти март 1805, Грез умира во [[Лувр]] во голема беда. Иако некогаш бил прилично богат, парите ги потрошил во екстраваганции и лоша организација до таа мера што за време на неговите последни години почнал да ги продава и сопствените нарачки за сликање кои и така неможел веќе да ги извршува. За неговото брилијантно реноме не се заслужни неговите достигнувања како сликар во својата пракса, туку природата на тематиката со која работел. На тоа враќање на природата што ги испирирало нападите на [[Жан-Жак Русо|Русо]] врз вештачката цивилизација му бил потребен и израз во [[ликовната уметност]].

== Оставнина ==

Дидро, во своето дело ''Природониот син и таткото на семејството'', пробал да ја пренасочи домашната драма во сценско театарско дело; она што тој пробал да го направи и не успеал Грез, во сликарството, го постигнал со неверојатен успех, иако неговите дела, како и драмите на Дидро, биле повлијаени од истата таа извештаченост против која се бунтувале. Меѓутоа чувството на мелодрамска претераност кое оддаваат овие дела наоѓа една апологија во цврстиот и брлилијантен тек на дејствието, во свежината и силата на нијансите на телата, во примамливата мекост на изразот, во маѓепсната аура на здравје и младост, во сензуалните привлечности, накратко со тоа што Грез ги инвестира своите лекции во [[буржоазија|буржоаскиот]] моралитет. Како што Дидро се искажал за „Добрата мајка“, ''il a prêché à la population''; и резултатот е една пикантност на копнтрастот која секогаш успева да привлече обожаватели.