Ирачка војна: Разлика помеѓу преработките

Уште од времето на [[Заливска војна|Заливската војна]], [[Ирак]] беше принуден да соработува со [[Обединети Нации|Обединетите Нации]] во однос на уништувањето на своето оружје за масовно уништување. КризатаПрашањето околусо Иракоружјето особеноза семасовно влошиуништување во септемвриИрак се актуелизира неколку месеци по [[2002]]напади од 11 септември 2001 година,|нападите когаод американската11 септември 2001 година]]. Американската влада почна да инсистира дека Ирак сè уште поседува [[оружје за масовно уништување]] и дека поради тоа претставува закана за светскиот мир. ПоттикнувајќиИстовремено, од летото [[2002]] година американски и британски авиони почнаа да вршат бомбардирања во [[зони за забранети летови|зоните за забранети летови]]. Подгревајќи ја воената атмосфера, Конгресот на САД на [[16 октомври]] усвои Одобрение за употреба на воена сила. ОН беа принудени да испратат нови инспектори за да ја утврдат основаноста на американските обвинувања. Новата мисија инспектори, предводени од [[Ханс Бликс]], започна со работа на [[18 ноември]] 2002 и покрај сите инспекции, не можеа да утврдат постоење на оружје за масовно уништување. И покрај тоа, како и покрај тоа што не успеа да го убеди [[Совет за безбедност на ОН|Советот за безбедност]] на ОН да одобри воена акција против Ирак, САД, кршејќи ја [[Повелба на ОН|Повелбата на ОН]], на [[17 март]] 2003 упати ултиматум до Садам Хусеин да го напушти Ирак и, по неговото одбивање да го направи тоа, на [[20 март]] ја започна инвазијата врз Ирак.

Соборувајќи го режимот на Садам Хусеин, сојузничките сили ја започнаа [[окупација]]та на Ирак, најавувајќи дека по одреден период ќе и' ја предадат власта на новата ирачка влада што ќе се формира. И покрај објавата на Буш дека војната е завршена, многу брзо окупациските сили забележаа пораст на нападите врз нив, особено во т.н. „[[Сунитски триаголник]]“. На почетокот отпорот го предводеа лојалистичките сили на Садам Хусеин, но набрзо на отпорот му се приклучија разни религиозни групации и Ирачани незадоволни од наметнатата окупација и режимот што беше воведен. Окупацијата на Ирак од страна на на САД, Британија и нивните сојузници официјално траеше до [[28 јули]] [[2004]] кога власта {{Уникод|ѝ}} е предадена на Привремената влада, но странските сили сè уште се присутни во земјата и ја имаат вистинската власт.

Војната не ја поддржаа ниту неколку клучни НАТО партнери на САД и Британија, како [[Франција]], [[Германија]] и [[Турција]], а повеќезначителен сојузнициброј држави сојузнички на САД и Британија кои на почетокот од војната испратија свои војници во Ирак, подоцна ги повлекоа своите контингенти, поради острите реакции на сопствената јавност.