Борба на македонскиот народ против Цариградската патријаршија: Разлика помеѓу преработките
| [проверена преработка] | [проверена преработка] |
Избришана содржина Додадена содржина
Нема опис на уредувањето |
|||
Ред 12:
== Почеток на борбите ==
Во [[1859]] година [[Кукуш|кукушани]] со подршка на францускиот конзул испратиле барање до [[папа]]та да си ги запазат верските обреди и црковно - словенскиот јазик во црквите, а во замената тие да ја признаат [[Папа|папската власт]]. Бил постигнат договор по што во [[Кукуш]] била формирана првата унијатска општина <ref name="KUKUUNI"><small>''Славко Димевски, Кукушката унија од 1859 ( По повод 100 - годишнината од настанот) ГИНИСК, III, бр. 2, 1960''</small></ref> . ▼
Во [[1859]] година Димица напишал една книга на грчки јазик во која го истакнал незаконското укинување на [[Охридска архиепископија|Охридската архиепископија]] притоа побрал неселението да се откаже од [[Цариградска Патријаршија|Цариградска патријаршија]], да престане да и го плаќа црковниот данок од 3 000 гроша и повикал за обнова на [[Охридска архиепископија|Архиепископијата]].
Борбата за обнова на [[Охридска архиепископија|Охридската архиепископија]] особено била силна во Охрид и охридско бидејќи таму биле силни сеќавањата за една автохтона црква. На чело на овие борби во Охрид застанал учителот [[Јанаки Стрезов]] и струшкиот учител [[Димитар Миладинов]]. Миладинов иако бил учител во Струга сепак тој успеал да ја добие наклонетоста на охридските еснафи но набргу во [[1861]] година Миладинов бил наклеветен дека е агент на [[Русија]] и дека го повикувала населението на бунт против турската власт, поради тоа бил затворен во [[Цариград]].
По неговото затварање Македонците кој живееле во [[Цариград]] се обиделе да влезат во зградата на [[Цариградска Патријаршија|Патријаршија]] но биле разбиени дел од нив избегале, а дел биле фатени и протерани на [[Света Гора]], посебно оние кој биле родум од [[Охрид]].
Ред 21 ⟶ 23:
Во [[јануари]] [[1862]] година Димитар и неговиот брат [[Константин Миладинов]] кој дошол да го ослободи, а потоа и тој затворен, умреле во затворот во [[Цариград]].
Истовремено борби против [[Цариградска Патријаршија|Патријаршија]] започанле во [[Штип]], [[Велес]] и [[Скопје]].
Штипјани престанале да го спомнуваат името на својот митрополит во црквите, а се обиделе да ги убедат и Кратовчани да го направат истото. Велешани на својот митрополит му забраниле да го користи грчкиот јазик во богослужбата и му одредиле фиксна плата од 25 000 гроша. Скопските граѓани имале слични барања со дополнување да се прекинат врските со [[Цариградска Патријаршија|Патријаршија]].
▲Во [[1859]] година [[Кукуш|кукушани]] со подршка на францускиот конзул испратиле барање до [[папа]]та да си ги запазат верските обреди и црковно - словенскиот јазик во црквите, а во замената тие да ја признаат [[Папа|папската власт]]. Бил постигнат договор по што во [[Кукуш]] била формирана првата унијатска општина <ref name="KUKUUNI"><small>''Славко Димевски, Кукушката унија од 1859 ( По повод 100 - годишнината од настанот) ГИНИСК, III, бр. 2, 1960''</small></ref> .
Во северниот дел на [[Македонија]] каде грчкото влијание било послабо барањата биле ограничени на барања за поставување на месен владика како и воведување на црковно - словенскиот јазик <ref name="KNCOV"><small>''В. Кънчов, Град Скопие, Периодическо списание София, г. XI, 1898''</small></ref> и македонскиот јазик во наставата <ref name="SDIM" /> . Меѓутоа во [[Охрид]] каде традицијата за автохтона црква била особена жива се започнало силна борба и агитација за обнова на [[Охридската архиепископија]] <ref name="SPRO"><small>''Е. Спространов, По възраждането на гр. Охрид. Сб. НУНК София, г. XIII, 1896''</small></ref>, во оваа борба посебно се истакнале [[Димитар Миладинов]] и [[Григор Прличев]]. [[Славко Димевски]] истакнува дека:
| |||