Кирил Прличев: Разлика помеѓу преработките
[проверена преработка] | [проверена преработка] |
Избришана содржина Додадена содржина
Нема опис на уредувањето |
|||
Ред 24:
Позната е приказната за жрепката која ја влечеле тој, [[Методи Патчев]] и [[Христо Узунов]], со која требало да се одреди кој да го убие Димитар Грданов. Жрепката му паднала на Методи Патчев, и тој го извршува атентатот на [[5 август]] [[1898]] во [[Охрид]], активно помогнат од Прличев и Узунов, по што сите тројца се уапсени од турските власти.
Учесник е во [[Илинденското востание]], како војвода во четите раководени од [[Христо Чернопеев]].▼
Бил секретар на [[Задгранично претставништво|задграничното претставништво]] во [[Софија]]: првиот пат во [[1902]], вториот пат [[1903]] - [[1905]], кога раководители биле [[Христо Матов]] и [[Христо Татарчев]] и третиот пат [[1915]] - [[1921]], кога раководители се [[Тодор Александров]] и [[Александар Протогеров]].
По расколот на во [[Македонска револуционерна организација|Македонската револуционерна организација]] се приклонил кон [[Умерно - конзервативна струја (МРО)|Конзеравтивното крило]], a својата револуционерна дејност подоцна ја продолжил во [[ВМРО (Автономистичка)|ВМРО ]] на [[Тодор Александров]].
▲Учесник е во [[Илинденското востание]], како војвода во четите раководени од [[Христо Чернопеев]].
По убиството на [[Тодор Александров]], во [[1924]] година, ја редуцира активноста во револуционерната организација. Во годините на расколот во [[ВМРО (Автономистичка)|ВМРО]], го поддржува крилото на Протогеровистите, а во [[1931]], по личен налог и закана од [[Ванчо Михајлов]], мора целосно да се повлече од револуционерната активност.
Поради десната ориентираност во раководните функции во [[ВМРО (Автономистичка)|ВМРО]], тотално е маргинализиран од македонската историографија во периодот [[1945]] - [[1990]]. ▼
[[Податотека:Гробот на Кирил Прличев.jpg|мини|десно|150п|Гробот на Кирил Прличев]]
Студирал историја и филологија на Софискиот Универзитет.
Во [[1923]] година во [[Софија]] учествува во основањето на [[МНИ|Македонскиот научен институт]]. Од [[1941]] година па до смртта раководел со Охридскиот музеј, кога ги пронаоѓа моштите на [[Свети Климент]].
Позната е неговата активност во големата масонска ложа на [[Бугарија]] ''Светлина'', која датира уште од [[1923]] година, иако постојат индиции дека бил член на истата многу порано.
▲По убиството на [[Тодор Александров]], во [[1924]] година, ја редуцира активноста во револуционерната организација. Во годините на расколот во [[ВМРО (Автономистичка)|ВМРО]], го поддржува крилото на Протогеровистите, а во [[1931]], по личен налог и закана од [[Ванчо Михајлов]], мора целосно да се повлече од револуционерната активност.
Од [[1935]] до смртта во [[1944]] Прличев е директор на бугарскиот ''Институт за слепи''.
▲Поради десната ориентираност во раководните функции во [[ВМРО (Автономистичка)|ВМРО]], тотално е маргинализиран од македонската историографија во периодот [[1945]] - [[1990]].
Неговите мошти се наоѓаат во дворот на црковниот комплекс „[[Св. Богородица Перивлепта]]“ (Св.Климент) во [[Охрид]], положени во истиот гроб со оние на неговиот татко, [[Григор Прличев]].
▲== Општествена дејност ==
▲Студирал историја и филологија на Софискиот Универзитет. Во текот на својот живот бил учител (учителствувал во градовите [[Воден]], во [[Прилеп]] текот на [[1901]] година, по налог на [[Даме Груев]], [[Цариброд]], во [[Солун]] во Солунската машка гимназија, [[Софија]] и [[Стара Загора]], бил училишен инспектор во градовите [[Воден]] и [[Солун]], како и директор на пансионот за сираци во [[Софија]]), политичар (од 1908 година бил секретар на [[Соjузот на бугарските конституциони клубови]] во Солун после [[Младотурска револуција|Младотурската револуција]]), новинар, писател, преведувач.
== Извори ==
|