Ѓорѓи Сугарев: Разлика помеѓу преработките

[проверена преработка][проверена преработка]
Избришана содржина Додадена содржина
Нема опис на уредувањето
Ред 16:
| деца =
}}
'''Ѓорѓи Сугарев''' (1876-1906) е [[Македонија|македонски]] револуционер, учесник во македонското револуционерно движење, член и [[Битола|битолски]] [[Битолски револуционерен округ|револуционерен округ]] на [[Македонска револуционерна организација|Македонската револуционерна организација]].
 
== Рани години ==
 
Ѓорѓи Сугарев е роден во градот [[Битола]] во [[1876]] година во семејство од крајно сиромашни родители. Преживеаната мизерија во него раѓа омраза спрема несправедливоста и нееднаквоста. Уште во детските години тој ја почувствувал омразата кон турскиот аскер, а во младинските години таа добила сè поголем размер. Поради големите семејни оскудици Сугарев не успеал да заврши IV. клас во Битолската гимназија. Поради тоа, тој ја напушил гимназијата и ѝ се оддал на учителската кариера, преку којашто успеал да го прави тоа што најмногу му лежи на срце:
 
{{Цитатник|''Да го буди народот и да го учи, како да се бори и умира за својата слобода''}}
Ред 28:
== Вклучување во Организацијата==
 
Во [[1901]] година, незадоволен од легалната дејност, Сугарев станал четник во [[Демир Хисар|Демир Хисарскатадемир-хисарската]] чета на [[војвода|војводата]] [[Никола Русински]]. Истата година, тој бил избран за член на раководното тело на Битолскиот револуционерен округ, и за да може да ја исполнува дадената организациска должност, тој повторно станал учител во [[Битола]]. Но шумниот град и арогантните чорбаџии создале презир во душата накај Сугарев. Градскиот живот не јаго задоволувал возвишената боречка душа на овојнеговиот пламенитборечки борецкарактер. Тој ја напуштил [[Битола]] и со неколкумина другари започнал нелегална дејност во Битолската околија. Тој го челичи револуционерното сознание сред своите четници и, следствено, мнозина од нив стануваат [[војводи]]. Сугарев оди секаде, каде што се чувствува потреба од неговата смела организаторска вештина. Тој ги посетил скоро сите села во [[Демир Хисар|Демир-Хисарскохисарско]], [[Кичево|Кичевско]], [[Ресен]]ско, [[Крушево|Крушевско]] и [[Поречје]]то.
 
== Илинденското Востание (1903)востание ==
=== Карактерот на Сугарев===
 
Сугарев ги сакал селаните и голем број од своето бреме го поминувал во разговори со локалното население, дискутирајќи околу револуционерните, селските и домаќинските работи. Тој по карактер бил извонредно тивок, спокоен и прагматичен: сакал да ги слуша советите на другите околу него и секогаш бил справедлив во својата проценка по какво и да е прашање. Тој имал тврд карактер и силна воља, крајно упорен во расудувањето и никогаш не отстапувал од еднаш земеното решение на дадено прашање. Тој ги поседувал сите квалитети за еден добар организационен раководител.
 
До [[Илинденско востание|Илинденското востание]] Сугарев го организира населението за борба и агитира.
 
== Илинденското Востание (1903) ==
[[Податотека:Sugarev_cheta.jpg|мини|desno|400п|Четата на Ѓорѓи Сугарев (седнат, во средина)]]
 
Сугарев учествувал како делегат на [[Смилевски конгрес|Смилевскиот конгрес]] во 1903 година, на кој конгес било донесено решение за кревање на вооружено востание во [[Македонија]]. Тој бил назначен за горски началник во Битолско. [[Илинденско востание|Илинденската епопејаВостанието]] го затекнала Сугарев во селата околу [[Битола]]. Уште од самиот почеток на востанието на [[Илинден|2 август 1903]] (20 јули стар стил), војводата Сугарев учествувал во зазимањетозаземањето на селата околу Битола. Цели 3 месеци здружените чети под негова команда војувале против многубројниот противник. Водејќи десетици жестоки битки против [[Отоманска Империја|Осмалискатаосмалиската]] војска, тивкиот, скромниот и секогаш молчеливиот челичен борец создал легенди за него сред локалното население. Тој се претворил во легенда за време на битката кај село [[Ѓавато (Битолско)|Ѓавато]], каде што со својата храброст, тој на својот народ му дал пример како се војува за својата земја.
 
== После востанието ==
 
По крајот на Илинденското Востаниевостание, голем број на комити и војводи побегнале во Бугарија. Сугарев бил еден од малкуте раководители кои останале во нивните реони. По востанието, Битола и револуционерниот округ на организацијата се наоѓале во завидна состојба. Неколку раководители го наметнувале и прашањето околу можноста за распуштање на округот, но Сугарев бил еден од првите следбеници на [[Даме Груев]], којшто со [[стоицизам]] ја преживеал страшната катастрофа. Тој се сочувствувал со болката на својот народ. Во еден свој говор тој истакнал дека: „Ако [[турциТурци|Турците]] сега успеаа да го задушат востанието, при друг случај не ќе можат да го сторат тоа и ќе дојде ден голем, во којшто ќе изгрее, како ѕвезда зорица, саканата слобода на [[Македонци|Македонскиотмакедонскиот народ]]. После востанието, Сугарев најмногу работел на борбата против [[Грчка пропаганда во Македонија|грчката]] и [[Српска пропаганда во Македонија |српската]] пропаганда во Македонија. По неколку успешни акции против [[гркомани|гркомански]] и [[грци|грчки]] чети во Битолско, по барање на Велешката организација, [[Даме Груев]] го испратил Сугарев во Велешко, за да внесе една поинтензивна борба против [[Српска пропаганда во Македонија |Српскатасрпската пропаганда]].
 
== Акција против Српскитесрпските четници ==
 
Ѓорѓи Сугарев пристигналапристигнал во [[Велес|Велешко]] на [[25 август]] [[1905]] година. Овде се сретнал со војводите [[Јован Алабакот]] и [[Панчо Константинов]], кои во тој момент биле во меѓусебен конфликт. Сугарев успеал да ги помири и да ги убеди дека само со заеднички сили ќе можат да се справат со српските четници инфилтрирани во [[поречје|Поречјето]] ([[Прилеп|Прилепско]]) и [[Област Азот (Велешко)|Азот]] (селата околу [[Богомила]] - Велешко). Следните неколку месеци, здружените чети на Константинов, Алабакот и Сугарев, под команда на Ѓорѓи Сугарев постојано ги обиколувале селата во Поречјето и Велешко во потрага по србоманските чети на [[Глигор Соколовиќ]]. Сугарев во секое село одржувал говор и ја утврдувал наклонетоста на народот за борба и издржливост во тие тешки времиња. Српските четници, согледувајќи ја моќта на таа здружена чета на ВМОРО на чело со Сугарев, ја избегнувале секоја средба со неа. Сугарев бил немилосрден кон платените агенти на српската пропаганда. Додека бил во Велешко и Прилепско, тој ликвидирал десетина српски агенти - меѓу кои и неговиот сопствен чичко, којшто ја предал здружената чета на туркитетурските власти. Два пати четата имала судир со турки аскер. По наредба на Сугарев биле убиени и братот и внукот на [[Јован Бабунски]] (водичот на Српскитесрпските четници во Велешко) затоа што ја предале четата. Само еднаш се стигнало до поголема битка меѓу четите на ВМОРО водени од Сугарев, и четите на [[србиСрби|Србите]] водени од Соколовиќ - на [[25 септември|25 Септември]] [[1905]] година во село [[Ореше]]. Во разгорот на битката пристигнал аскер, и четите биле приморениприморани да се повлечат од битката.
 
Значењето на престојот на Сугарев во Поречјето и Азот, е во тоа што тој успеал да ги капсулира српските четници, и да не им дозволи да излезат од Поречјето - затоа што целта на СЧП (Српски четнички покрет) била да го пробие фронтот на [[ВМОРО]], и да стигне до јужна Битола, каде би стапила во контакт со [[грци|Грчкитегрчките]] [[андарти]], и со тоа ВМОРО да биде парализирано. Во зимата на [[1906]] година, една српска чета од Поречјето успеала да го пробие обрачот на ВМОРО и да се инфилтрира во [[Кичево|Кичевско]], со коешто се загрозува [[Крушево|Крушевско]], Демир Хисарско, [[Охрид|Охридско]] и [[струга|Струшко]]. Сугарев веднаш го напуштил [[Велес]] и се преместил во Кичевско, каде успешно ја разбил локалната српска чета, и го ослободил Кичевско од четниците на Српската пропаганда.
 
:види: [[Мицко Крстевски]] и [[Грабнување на Даме Груев]]
Ред 56 ⟶ 50:
=== Прва верзија ===
 
Пролетта на [[1906]] година, поради појавувањето на грчки андарти во Мариовско, Битолскиот револуционерен округ му наредил на Ѓорѓи Сугарев да оди во [[Мариово]] и да се пресмета со непријателските грчки андарти. Во тоа време, [[Петар Лигушев]], началник на Битолската окружна организација, главно поради лични интереси, започнал на Битолскиот [[валија]] да му предава тајни на комитетот. Така, тој на Битолскиот валија му ја предал маршутата на четата на Сугарев која била на пат кон [[Мариово]] за пресметка со андартите. Точно кога на утрото на [[24 март]] [[1906]] година Сугарев пристигал во село [[Паралово]], кон селото се испратила илјадна војска која го опколила селото. Следувала битка, која траела цело попладне<ref>[http://www.kroraina.com/knigi/tn/tn_18.html Спомени от моето минало, 18 глава, Тома Николов, Изд. на Отеч. фронт, София, 1989)]</ref>. Жртвите на [[турци|Турците]] биле големи, но четата немала возможност да го скрши обрачот. Гледајќи дека нема излез, Ѓорѓи Сугарев ги истрошил сите куршуми, а со последниот се самоубил. Со него загинала и целата негова чета од 21 комита. Ѓорѓи Сугарев е еден од мнозината скромни и предани дејци на [[ВМРО|македонското ослободително дело]] кои што загинале со оружје во рака сред виорот на нерамната борба против непријателите на потиснатиот македонски роб.
 
=== Втора верзија ===
Ред 67 ⟶ 61:
 
Според некои, Сарафов и Сугарев биле блиски соработници на [[Даме Груев]], и имале големи привилегии. Се смета дека убиството на Сугарев било нарачано директно од Сарафов.
 
=== Карактерот на Сугарев===
 
Сугарев ги сакал селаните и голем број од своето бреме го поминувал во разговори со локалното население, дискутирајќи околу револуционерните, селските и домаќинските работи. Тој по карактер бил извонредно тивок, спокоен и прагматичен: сакал да ги слуша советите на другите околу него и секогаш бил справедлив во својата проценка по какво и да е прашање. Тој имал тврд карактер и силна воља, крајно упорен во расудувањето и никогаш не отстапувал од еднаш земеното решение на дадено прашање. Тој ги поседувал сите квалитети за еден добар организационен раководител.
 
== Песна за Ѓорѓи Сугарев ==