Петар Ацев: Разлика помеѓу преработките

Роден е во селото [[Ореовец (Прилепско)|Ореовец]], [[Општина Прилеп|Прилепско]]. Завршил VI клас во [[Софија]]. Од [[1897]] до [[1901]] година е учител во [[Прилеп]], [[Крушево]] и други места во [[Македонија]]. Заедно со браќата Мирче и Георги се вклучува во револуционерната дејност на [[Македонска револуционерна организација|Македонската револуционерна организација]]. Во [[1901]] година негов четник е [[Крсто Гермов]], подоцна познат како ''Шаќир војвода''.

На почетокот на [[1902]] година станува нелегален, а од [[мај]] бил околиски војвода за Прилепско. Тогаш негов четник е и [[Атанас Иванов]]. Петар Ацев е претставник на Прилепскиот револуционерен реон на [[Смилевскиот конгрес]], тој бил еден од главните противници за кревање на востанието. Како главна причина за таквиот став биле недоволната подготвеност и немањето на оружје во регионот. Исто така,

Петар Ацев, заедно со [[Георги Поп Христов]] и [[Лазар Поп Трајков]], бил избран за резервен член на Генерал штабот, составен од [[Даме Груев]], [[Анастас Лозанчев]] и [[Борис Сарафов]] <ref>[http://www.kroraina.com/knigi/tn/tn_10.html Николов Тома, ''Спомени от моето минало'', глава 10-та, Изд. на Отеч. фронт, София, 1989]</ref>.

По завршувањето на [[Илинденското востание]] бил избран за нелегален член на окружниот комитет, заедно со Павел Христов и [[Пандо Кљашев|Панде Кљашев]], а за легални [[Милан Матов]], Петар Нешев и Михаил Ракаџиев. Ацев водел неколку борби со отомански сили и четите на српската и грчката пропаганда во [[Македонија]].

На [[28 јуни]] [[1904]] година четите на војводите Петар Ацев и Никола Каранџулов воделе борбата со турски аскер кај село [[Селце]], во која загинува Никола Карандџулов. Во [[1905]] година Трајко Кралев, Петар Ацев, Ѓуре Спирков и [[Крсто Гермов]] имале средба со српскиот ренегат [[Глигор Соколов]], кој со фалсификувани документи ги убедувал да му дозволат да влезе во [[Македонија]] <ref>Аврамов, Стоян, „Революционни борби въ Азоть (Велешко) и Порѣчието“, [http://www.promacedonia.org/bmark/sa/sa_5.htm стр.46]</ref>. Во [[1907]] година учествувал во битката на Ножот заедно со војводите [[Тане Николов]] , [[Иван Наумов]], [[Михаил Чаков]], [[Христо Цветков]] и [[Мирче Најдов]]. На [[Ќустендилски конгрес|Ќустендилскиот конгрес]] Петар Ацев бил избран за дополнителен член на ЦК, заедно со [[Петко Пенчев]], [[Павел Христов]], [[Ефрем Чучков]], [[Аргир Манасиев]] и [[Стамат Икономов]] <ref>[http://www.macedonia-science.org/news.php?extend.447 100 години от Кюстендилския конгрес на ВМОРО (1908 г.), Слави Славов]</ref>. По [[Младотурската револуција]] излегол од илегала и се населил во [[Прилеп]]. Две години подоцна е уапсен и 15 месеци е носен низ разни затвори низ [[Македонија]] и [[Мала Азија]]. Бил ослободен во средината на [[1911]] година по што се населил во [[Пловдив]], [[Бугарија]]. Учествувал како доброволец во [[Балканските војни]], а потоа и во [[Првата светска војна]]. Петар Ацев учествувал во Привременото представништво на поранешната [[ВМОРО]], а подоцна е член на [[Илинденска Организација|Илинденската организација]]. Починал во Половдив во [[1939]] година <ref>Енциклопедия България, том 1, Издателство на БАН, София, 1978, стр. 161.</ref><ref>Николов, Борис Й. Вътрешна македоно-одринска революционна организация. Войводи и ръководители (1893-1934). Биографично-библиографски справочник, София, 2001, стр. 14.</ref>.