Кирил Прличев: Разлика помеѓу преработките

Бил комита во четата на Дедо Стојан, а потоа е избран за делегат од градот Воден на основачкиот Конгрес на ВМРО во [[1896]]. Член е на [[Централен комитет на МРО|Централниот комитет]] во [[1901]] во [[Солун]]. Позната е приказната за жрепката која ја влечеле тој, [[Методи Патчев]] и [[Христо Узунов]], со која требало да се одреди кој да го убие Димитар Грданов. Жрепката му паднала на Методи Патчев, и тој го извршува атентатот на [[5 август]] [[1898]] во [[Охрид]], активно помогнат од Прличев и Узунов, по што сите тројца се уапсени од турските власти. Бил секретар на [[Задгранично претставништво|задграничното претставништво]] во [[Софија]]: првиот пат во [[1902]], кога раководители биле [[Гоце Делчев]] и [[Ѓорче Петров]], вториот пат [[1903]] - [[1905]], кога раководители биле [[Христо Матов]] и [[Христо Татарчев]] и третиот пат [[1915]] - [[1921]], кога раководители се [[Тодор Александров]] и [[Александар Протогеров]]. Студирал историја и филологија на Софискиот Универзитет. Учесник е во [[Илинденското востание]], како војвода во четите раководени од [[Христо Чернопеев]]. Во текот на својот живот бил учител (учителствувал во градовите [[Воден]], во [[Прилеп]] текот на [[1901]] година, по налог на [[Даме Груев]], [[Цариброд]], во [[Солун]] во Солунската машка гимназија, [[Софија]] и [[Стара Загора]], бил училишен инспектор во градовите [[Воден]] и [[Солун]], како и директор на пансионот за сираци во Софија), политичар (од 1908 година бил секретар на [[Соjузот на бугарските конституциони клубови]] во Солун после [[Младотурска револуција|Младотурската револуција]]), новинар, писател, преведувач.

Во [[1923]] година во [[Софија]] го основа [[МНИ|Македонскиот научен институт]]. Од [[1941]] година па до смртта раководел со Охридскиот музеј, кога ги пронаоѓа моштите на [[Свети Климент]]. Позната е неговата активност во големата масонска ложа на [[Бугарија]] ''Светлина'', која датира уште од [[1923]] година, иако постојат индиции дека бил член на истата многу порано. По убиството на [[Тодор Александров]], во [[1924]] година, ја редуцира активноста во револуционерната организација. Во годините на расколот во [[ВМРО (Автономистичка)|ВМРО]], го поддржува крилото на Протогеровистите, а во [[1931]], по личен налог и закана од [[Ванчо Михајлов]], мора целосно да се повлече од револуционерната активност. Позната е приказната за жрепката која ја влечеле тој, [[Методи Патчев]] и [[Христо Узунов]], со која требало да се одреди кој да го убие Димитар Грданов. Жрепката му паднала на Методи Патчев, и тој го извршува атентатот на [[5 август]] [[1898]] во Охрид, активно помогнат од Прличев и Узунов, по што сите тројца се уапсени од турските власти. Од [[1935]] до смртта во [[1944]] Прличев е директор на бугарскиот ''Институт за слепи''. Поради десната ориентираност во раководните функции во [[ВМРО (Автономистичка)|ВМРО]], тотално е маргинализиран од македонската историографија во периодот [[1945]] - [[1990]]. Неговите мошти се наоѓаат во дворот на црковниот комплекс „[[Св. Богородица Перивлепта]]“ (Св.Климент) во [[Охрид]], положени во истиот гроб со оние на неговиот татко, [[Григор Прличев]]. Во своите дела Прличев се нарекува Бугарин од Македонија, а словенското население во Македонија - бугарско <ref>Кирил Пърличев, [http://www.promacedonia.org/prl/index.html "Сръбският режим и революционната борба в Македония (1912-1915 година)"], Софиjа, 1918 г.: Глава прва, [http://www.promacedonia.org/prl/1.html "Хуриета и балканската война от 1912 година"] - "Фактите останаха по-силни от желанията и очакванията, турчинътъ се видя обезличен и деградиран от приравняването му с христианина, а българинът, ако правеше баланс между стар и нов турски режим правеше го като реалист, с оглед към осезателните и непосредствени факти, а именно: В отоманския парламент българския елемеит можеше да се представлява само доколкото това допускаше комитета „Иттихад ве Тереки"."; [http://www.promacedonia.org/prl/2.html "Българските революционни чети - партизански отряди в помощ на съюзнишките сръбски войски против турците"] - "Навсякъде съюзниците бяха улеснявани от четите и милицията на революционната организация, навсякъде предоставено им бе на разполжение всичко, каквото македонският българин бе грижливо скътал за тоя тържествен час."; [http://www.promacedonia.org/prl/3.html "След привършване на военните действия и настаняването им в Македония сърбите неприязненно се отнасят спрямо българското население"] - "Но още при влизането си в Македония сърбите не скриха своето неприязнено настроение спрямо българското население в страната." {{bg}}</ref>