Јован Оливер: Разлика помеѓу преработките
| [проверена преработка] | [проверена преработка] |
Избришана содржина Додадена содржина
Нема опис на уредувањето |
|||
Ред 34:
Името на Оливер потоа се сретнува во преговорите кои биле водени во 1336 - 37 година помеѓу византискиот цар [[Андроник III Палеолог]] и [[Стефан Душан]] и тогаш најверојатно Оливер се спријателил со Јован Кантакузин <ref name="BJ"><small>''Б. ферјанић, Душан и српска властела, 189.''</small></ref>. Неговата кариера може да се следи со сигурност во периодот од [[1336]] до [[1355]] година.
==Положба во српското царство==▼
=== Титули===
Оливер добро напредувал во српското царство и за кратко време ги поминал сите степени во српската дворска хиеррархија, почнувајќи од командант на копнената војска стигнѕвајќи до титулата деспот. Во повелбата од 7 декември 1336 - 37 година издадена на црквата св. Димитриј во [[Кочани]], Јован Оливер бил потпишан како:
Ред 42:
{{Цитатник|''велики слуга све српске земље и поморске'' <ref name="LMVM"><small>''Л. Славева, Српски грамоти, 148''</small></ref>}}
Оваа властелинска повелаба е единствената која била запишана според владетелски формулар и со крстови на почетокот на текстот и пред потписот на Јован Оливер. Во [[1341]] година на натписот од [[Лесновски манастир|Лесновскиот манастир]] се спомнува Јован Оливер со титулата ''велики војвода'', а со оваа титула се наведува и во ктиторскиот натипс од [[Лесново]]. На монограмот во кубето од реновираната црква на манстирот во Лесново Јован Оливер е наведен со титулата ''севастократор''. Со титулата ''деспот'' првапат се спомнува во Повелбата на [[Стефан Душан|Цар Душан]] на манастирот Лесново
{{Цитатник| ''и подари деспот царства ми'' <ref name="ALH"><small>''Архимандрит Леонид, Хрисовуља цара Стефана 287 - 296.''</small></ref>}}
▲==Положба во српското царство==
===Имоти===
==Потекло==
| |||