[[Податотека:Statue_of_Stefan_Stambolov_in_Veliko_Tarnovo.jpg|thumb|right|Статуа на Стефан Стамболов]]
'''Стефан Стамболов''' (роден на [[12 февруари]] [[1854]] - починал на [[18 јули]] [[1895]]) бил виденбугарски [[револуционер]], [[новинар]], [[поет]], [[политичар]] и [[државник]] од [[Бугарија]], кој во [[1880]] год. станал народен пратеник и потпретседател на [[Народно собрание|Народното собрание]], а во [[1884]] и негов претседател.
Роден е во ([[Велико Трново|Трново]]). Учи во Трново и [[Одеса]]. Учесник е во револуционерните борби на [[Бугари|Бугарскиотбугарскиот народ]] за ослободување пред [[1878]] г. Активен учесник е и во присоединувањето на [[Источна Румелија]] (против волјата на [[Русија]]) во [[1885]] г. Бил и еден од главните идеолози и организатори на [[Единство (комитети)|комитетите „Единство”]] [[1878]]-[[1879]]. Тој го помогнал и доаѓањето на [[Германија|германскиот]] принц [[Цар Фердинанд|Фердинанд I Сакс-Кобург-Готски]] ([[1861]]-[[1948]]) за бугарски кнез (1887), а самиот станал [[премиер]] со изразито прозападна и антируска ориентација. Бил ценет во западните држави како политичар, коj сакал да jа ослободи своjата земjа од зависност од [[Русија]]. Во периодот од 1 декември 1893 година до 31 мај 1894 година бил [[Министерство за образование и наука на Бугарија|министер на народното просвештение]] во [[Кнежество Бугарија]].
Голем дел од македонските деjци биле против диктаторските методи на Стамболов и неговата ''протурска политика''<ref>''Вардарски (Петар Поп Арсов), „Стамболовштината во Македонија и нејзините претставници“, превод, редакција, коментар и предговор д-р Ванчо Ѓорѓиев, Табернакул, Скопје 2006''.</ref>, па така дошло и до книшката на Вардарски ([[Петар Попарсов|Петар Поп Арсов]]) „[[Стамболовштината во Македонија и нејзините претставници]]” (1894) што всушност ја претставувала програмата на тогаш основаната [[ТМОРО]]. ''(Види [[Лозарското движење]])''
