[[Податотека:Deliradev.jpg|right|thumb|150px|Павел Делирадев (лево) со [[Тодор Паница]] и Сандански, 1908 г.]]
'''Павел Димитров Делирадев''' (1879, [[Панаѓуриште]], 1957[[15 февруари]] [[1879]] - [[Софија]], Софиja[[9 февруари]] [[1957]]) е бугарски научник, политичар и публицист, деец на левотo крило на македонско-одринското револуционно движениедвижење. ЗавршваГо завршува Панаѓурското четирикласно училиште и Столарското училиште во [[Русе]], а потоа учи географиja вo Софиja. ОснователОсновач е на социалистичкитесоцијалистичките организации во Панаѓуриште и Русе. Во [[1903]] година основаваоснова Општ работнички синдикален соjуз. Работи како редактор во различни левилевичарски весници, публикува статии за рускатаРуската револуциja. Павел Делирадев e секретар на четата на [[Јане Сандански]], близок приjaтел со [[Павел Шатев]]. Учествува во создаванетосоздавањето на [[Народна федеративна партија|Народната федеративна партиja]], изработваго неjзниотизработува неjзиниот устав и програма, а по тоа се приклучва приклучува кон [[ВМРО (обединета)]]. ПоЗа време на Првата светска воjна е бугарски офицер.
По воjните е еден отод организаторите на туризмот во Бугариja. Еден оте од основателитеосновачите на [[алпинизам|алпинизмот]] и пештернотопештерското дело. Има научни приносипридонеси во географиjaта, геологиjaта, медицината, биологиjaта и др. Автор е на повекеповеќе од 50 книги научна, научно-популjaрнапопулaрна и патеводнапатеписна литература, 15 политички брошури и над 2.500 статии. Редактира неколконеколку весникавесници и магазини и е техеннивни сотрудниксоработник. Прв минува по билото на [[Стара планина]] во [[1933]] година, кога е на 54 години и за триесе днидена изминуваминува повекеповеќе отод 700-те километра до морето.
Делирадев е автор на неколко научни книги за бугарските планини – “Витоша”„Витоша” (1926), “Осогово”„Осогово” (1927), “Рила”„Рила” (во два тома, 1928, 1932), “Родопите”„Родопите” (1937) и др., на трудове со историкоисториско-етнографски карактер како “Принос„Принос към историческата география на Тракия” (во два тома, 1953), и на многомногу статии. Лауреат е на Димитровска награда во 1950 г.
