Павел Делирадев: Разлика помеѓу преработките

{{Без извори|датум=ноември 2009}}

 

'''Павел Димитров Делирадев''' (1879, [[Панаѓуриште]], 1957, Софиja) е бугарски научник, политичар и публицист, деец на левотo крило на македонско-одринското револуционно движение. Завршва Панаѓурското четирикласно училиште и Столарското училиште во [[Русе]] а потоа учи географиja вo Софиja. Основател е на социалистичките организации во Панаѓуриште и Русе. Во 1903 година основава Општ работнички синдикален соjуз. Работи како редактор во различни леви весници, публикува статии за руската револуциja. Павел Делирадев e секретар на четата на [[Јане Сандански]], близок приjaтел со [[Павел Шатев]]. Учествува во создаването на [[Народна федеративна партија|Народната федеративна партиja]], изработва неjзниот устав и програма, а по тоа се приклучва кон [[ВМРО (обединета)]]. По време на Првата светска воjна е бугарски офицер. По воjните е еден от организаторите на туризмот во Бугариja. Еден от основателите на [[алпинизам|алпинизмот]] и пештерното дело. Има научни приноси во географиjaта, геологиjaта, медицината, биологиjaта и др. Автор е на повеке од 50 книги научна, научно-популjaрна и патеводна литература, 15 политички брошури и над 2 500 статии. Редактира неколко весника и магазини и е техен сотрудник. Прв минува по билото на Стара планина во 1933 година, кога е на 54 години и за триесе дни изминува повеке от 700-те километра до морето. Делирадев е автор на неколко научни книги за бугарските планини – “Витоша” (1926), “Осогово” (1927), “Рила” (во два тома, 1928, 1932), “Родопите” (1937) и др., на трудове со историко-етнографски карактер како “Принос към историческата география на Тракия” (во два тома, 1953), и на много статии. Лауреат е на Димитровска награда во 1950 г.

 

 

[[Категорија:Дејци на ВМОРО]]