Можен начин во македонскиот јазик: Разлика помеѓу преработките

'''Можниот начин''' во [[македонскиот јазик]] еден од [[Глаголи во македонскиот јазик|сложените глаголски форми]] во јазикот. Можниот начин се користи за искажување претполагано, можно или поаскувано дејство. Овој можен начин со македонскиот јазик сеобразува со [[л-глаголска форма]]<ref name="македонска граматика">{{цитирана книга|coauthors=Стојка Бојковска, Димитар Пандев, Лилјана Минова - Ѓуркова, Живко Цветковски|title=Македонски јазик за средно образование|publisher=Просветно Дело АД|location=Скопје|date=2001|pages=133|language=македонски}}</ref>.

 

 

Формите на можниот начин во македонскиот јазик се најупростени од сите временски и начински форми. За сите три лица има по една форма за еднина и множина<ref name="македонска граматика"/>. Според тоа имаме пример со глаголот „зборува“:

Поради отсуство на показател за лицето, тоа се определува со личната заменка, со предметот или на поинаков начин. По правило, од свршените глаголи се употребува свршената л-форма, а од несвршените глаголи - несвршената. Не може да се каже на пример: ''ти би викнел и слично''.<ref name="македонска граматика"/>

 

 

Можниот начин служи за изразување претполагано, можно или посакувано дејство, независно од времето. Формите на можниот начин се застапени во стандардниот и дијалектниот [[македонски јазик]], но се забележува поголема присутност во стандардниот. Обично овие форми се среќаваат во условните реченици, затоа што постои тесна врска меѓу можноста и условот.<ref name="македонска граматика"/>

Во однос на формата, неправилно е да се користи можниот начинс о сврзникот '''(за) да''' во целните реченици, како на пример: ''Тој излезе порано (за) да би стигнал навреме'', туку треба да се користи: ''Тој излезе порано за да стигне навреме.''<ref name="македонска граматика"/>

 

{{reflist}}

 

 

 

 

{{Македонски јазик-никулец}}

 

[[Категорија:Глаголи во македонскиот јазик]]

[[Категорија:Македонска граматика]]