Википедија

Сообраќајот во Србија

Сообраќајот во Србија вклучува патен сообраќај, железнички, воден и воздушен. Патниот транспорт вклучува сеопфатна мрежа на главни (т.е. државни) и регионални (т.е. општински) патишта. Железничкиот транспорт е прилично развиен, иако двојната пруга и електрификацијата се ретки. Водениот транспорт се однесува на речниот транспорт, додека воздушниот транспорт се однесува на двата главни меѓународни аеродроми во земјата.

Патен транспорт уреди

 
Автопатна мрежа

Патниот сообраќај во Србија претставува најголем дел од сообраќајот во земјата и само во 2018 изнесувал околу 55,8 милиони патници (со автобуси) и 13 милиони тони (со камиони).[1] Патната мрежа е со релативно послаб квалитет во однос на западно европските стандарди поради недостаток на финансиски средства за нивно одржување во последните 20 години.

Заклучно со 2019 , вкупната должина на патиштата е 45.419 км; главните патишта се категоризирани како „државни патишта“ (со вкупна должина од 16.179 км), додека помалите патишта се категоризирани како „општински патишта“ (со вкупна должина од 23.780 км).[2][3] Според типот на патишта:

  • автопати: 891 км
  • експресни патишта: 24 км
  • други патишта (асфалтирани): 29.300 км
  • други патишта (неасфалтирани): 15.250 км

Во 2018 , статистиката за регистрираните возила беше следна:[3]

  • 1.999.771 патнички автомобил (1 на 3,5 жители)
  • 9.929 автобуси
  • 223.629 камиони и комбиња
  • 66.433 мотоцикли и мопеди

Транспортот со автобуси е многу обемен: речиси секое место во земјата е поврзано со автобус, од најголемите градови до селата. Покрај тоа, постојат и меѓународни рути до соседните земји (како што се Босна и Херцеговина, Хрватска, Црна Гора и Македонија) како и до Западна Европа (главно до земјите од Западна Европа каде има голема српска дијаспора како Германија, Австрија, Франција, Швајцарија итн. ). Насоките, домашни и меѓународни, ги опслужуваат повеќе од стотина меѓуградски автобуски услуги, од кои најголеми се Ласта и Ниш-Експрес .

 
Железничка мрежа

Електрификација на патната мрежа уреди

Од септември 2019 , се регистрирани 148 електрични возила. Србија има мрежа од над 30 станици (кои што се 5 на сончева енергија и 2 Тесла супер а има и планови за проширување.[4][5] Србија исто така има околу 10% од глобалните резерви на литиум,чие ископување и обработката ќе се врши во партнерство со Рио Тинто кој вложува 1,5 милијарда долари инвестиции во земјата.[6] Владата во моментов бара да го искористи овој рецурс за производство на голема фабрика за батерии за електрични возила и Рио Тинто помага да се лоцира стратшки партнер за овој потфат .[7]

Историски преглед уреди

Автопатот Братство и единство бил еден од првите автопатишта во Централно-источна Европа. Отворен уште во далечната1950 година, стана столбот на југословенскиот патен систем и го поврзувал Белград преку Загреб и Љубљана со австриската граница, а преку Ниш и Скопје со грчката граница. Таа стана главна патна врска помеѓу Средна Европа и Југоисточна Европа и Блискиот Исток. Денес, делот што оди од Белград до хрватската граница е познат како А3 и ја поврзува Србија директно преку автопат со Словенија, Италија, Австрија и остатокот од Западна Европа. Додека делот што го поврзува Белград со Ниш и понатаму до границата со Северна Македонија е автопатот А1 и се протега сè до Атина, минувајќи низ Скопје и Солун . Со распадот на Југославија и геостратешката промена, А1 беше поврзан со автопатот што го поврзува Белград посеверно кон Нови Сад, Суботица и границата со Унгарија, одејќи сè до Будимпешта . Во Ниш, автопатот има продолжување што минува низ Пирот кон границата со Бугарија, поврзувајќи го понатаму со бугарскиот главен град Софија и води до Истанбул, па затоа е најпристапниот автопат што го поврзува Балканот со Турција, Блискиот Исток и остатокот од Азија.

Железнички транспорт уреди

 

Железничкиот транспорт останува популарна форма на товарен превоз со 12,3 милиони тони превезени во 2018 година, но е прилично невообичаен за превоз на патници, превезувајќи нешто повеќе од 16 милиони патници во 2018 година (5 милиони ако се исклучи градскиот железнички систем во Белград).[1][8]

Железничкиот систем во Србија се состои од 3.739 км шини од кои 295 km е двоен колосек (7,9% од мрежата). Околу 1.279 km од патеката (33,6% од мрежата) е електрифицирана.[9] Железниците се категоризираат како „главни линии“, „регионални линии“, „локални линии“ или „манипулативни линии“. Србија има железнички врски со сите нејзини соседни земји.

Националните железнички транспортни компании се: Србија Воз (превоз на патници) и Србија Карго (товарен транспорт).

Воздушен транспорт уреди

 
Патнички терминал 2 на аеродромот Никола Тесла во Белград
 
Патнички терминал на аеродромот Константин Велики
 
Патнички терминал на аеродромот Морава

Воздушниот сообраќај во 2018 година достигна 6 милиони патници и 20 илјади тони годишна товарна тонажа.[10][11]

Национален авиопревозник на Србија е Ер Србија, авиокомпанија со целосна услуга која превезуваше околу 2,5 милиони патници во 2018 година летајќи до 59 меѓународни дестинации во 32 земји (вклучувајќи ги и интерконтиненталните летови до Њујорк).[12][13] Главните етаблирани компании кои летаат за Србија ги вклучуваат Луфтханза, Ер Франс, Туркиш Ерлајнс, Аерофлот, Катар Ервејс, Етихад Ервејс, Алиталија, Аустриан Ерлајнс, Свис интернешнал ерлајнс и ЛОТ Полиш ерлајнс . Во моментов, следните нискобуџетни авиокомпании летаат за Србија: Ryanair, EasyJet, Wizz Air, Flydubai, Vueling, Transavia, Norwegian Air Shuttle и Germania Flug .

Во Србија има 39 аеродроми и 2 хелиодроми. Единствените аеродроми со редовен патнички сообраќај го вклучуваат аеродромот Никола Тесла во Белград (кој опслужуваше над 5,6 милиони патници во 2018 година и е центар на водечкиот авиопревозник Ер Србија ), аеродромот во Ниш Константин Велики (кој главно се грижи за нискобуџетните авиокомпании) [10][14] и аеродромот Морава моментално ги опслужува само Ер Србија.

  • Аеродроми со асфалтирани писти: 16
    • над 3.047 m (над 10.000 стапки): 2
    • од 2.438 до 3.047 m (8.000 до 9.999 стапки): 4
    • од 1.524 до 2.437 m (5.000 до 7.999 стапки): 4
    • од 914 до 1.523 m (3.000 до 4.999 стапки): 2
    • под 914 m (под 3.000 стапки): 4
  • Аеродроми со неасфалтирани писти: 23
    • од 1.524 до 2.437 m (5.000 до 7.999 стапки): 2
    • од 914 до 1.523 m (3.000 до 4.999 стапки): 9
    • под 914 m (под 3.000 стапки): 12

Покрај Белград и Ниш, два други аеродроми во Србија беа модернизирани и надградени за да примаат меѓународен патнички и карго сообраќај, аеродромот Морава и аеродромот Поникве . И покрај тоа, белградскиот аеродром има апсолутна надмоќ во Србија по број на патници и товар.

Историски преглед уреди

Србија била меѓу пионерите во воздушниот транспорт на пошта, товарен и патнички превоз. Првите аеродроми биле отворени во 1910 година. Во 1914 година, аеродромот во Бањица бил база за ескадрилата на српските воздухопловни сили и четата на балони . По завршувањето на Првата светска војна, аеродромот Бањица се користел за воздушен сообраќај и ги вклучувал линиите Нови Сад – Белград – Ниш – Скопје и Белград – Сараево – Мостар .[15] Редовниот превоз на патници значително се проширил со создавањето на Аеропут во 1927 година, кој станал југословенски знаменосец, а бидејќи имал над 30 авиони и се наоѓал во центарот во Белград, станал 21-ва авиокомпанија во светот. Ги поврзал Белград и другите српски градови како Ниш и Подуево со дестинации низ цела Југославија, а исто така и со главните аеродроми во Австрија, Албанија, Чехословачка, Бугарија, Унгарија, Италија, Романија и Грција.[16] Веќе во 1923 година странските компании започнале со редовни линии кои го опфаќале и Белград. Покрај Аеропут, аеродромот го користеле и Ер Франс, Дојче Луфт Ханза, КЛМ, Империјал Ервејс и авиокомпании од Италија, Австрија, Унгарија, Романија и Полска до избувнувањето на Втората светска војна .[15] Тоа бил еден од аеродромите, каде што на рутата Париз и Букурешт, во 1923 година, се извел првиот светски ноќен лет во историјата.[17] Поради постојаното зголемување на бројот на патници неизбежна била и изградба на модерен аеродром во 1931 година, кој вклучувал модерна терминална зграда и врвна опрема за слетување за лоши услови за видливост, кои биле инсталирани во 1936 година.[15]

На крајот на Втората светска војна земјата се променила од монархија во комунистички режим. Аеропут беше ребрендиран во JAT Yugoslav Airlines и започнала реконструкцијата на уништената инфраструктура. По разидувањето на Тито и Сталин во 1948 година, Југославија станала еден од водачите на Движењето на неврзаните . Следејќи ја оваа политика, ЈАТ вовела меѓуконтинентални летови што го поврзале главниот град Белград со сите пет континенти. Новиот модерен аеродром, меѓународниот аеродром во Белград бил отворен во 1962 година. Белград станал национален и регионален центар. Покрај ЈАТ, биле создадени и голем број други чартер и регионални авиокомпании, а Авиогенекс бил една од нив со седиште во Белград. Исто така, Адриа Ервејс, делумно во сопственост на српската компанија ИнтерЕкспорт, вклучиле бројни летови кои го поврзуваат Белград со различни дестинации низ светот. За време на периодот на СФРЈ, Белград бил поврзан со летови до дестинации до Сиднеј, Сингапур, Куала Лумпур, Бангкок, Пекинг, Јоханесбург, Њујорк, Чикаго, Монтреал или Торонто. Патниците од регионот можеле да пристапат до сите овие дестинации преку поврзувачки летови преку Белград.

Индустријата за воздушен транспорт бил во континуиран раст и експанзија до почетокот на југословенските војни и распадот на Југославија. За време на војната, на Србија и Црна Гора биле наметнати строги санкции кои вклучуваа зона на забранети летови над Србија и забрана за меѓународни летови до и од Србија и Црна Гора. Ова било големо назадување за српската авио индустрија. Дури по војната во Косово и соборувањето на Милошевиќ до 2000 година, индустријата за авиосообраќај ќе почне да закрепнува.

Воден транспорт уреди

Србија има прилично развиен внатрешен воден транспорт кој превезувал над 2 милиони тони товар во 2016 година.[18]

Има 1.716 километри пловни внатрешни патишта (1.043 км пловни реки и 673 км пловни канали), кои се речиси сите сместени во северна третина од земјата. Најважниот внатрешен воден пат е Дунав (дел од Паневропскиот Коридор VII). Други пловни реки ги вклучуваат реките Сава, Тиса, Бегеј и Тамиш, кои сите ја поврзуваат Србија со Северна и Западна Европа преку каналот Рајна-Мајна-Дунав и рутата Северно Море . Кон Источна Европа преку црноморските патишта Тиса, Бегеј и Дунав, а преку реката Сава до Јужна Европа.

Речните пристаништа на Дунав се: Пристаништето во Нови Сад (1,18 милиони тони товарна тонажа во 2016 година) и пристаништето во Белград се најголеми, додека другите речни пристаништа ги вклучуваат Панчево, Смедерево, Прахово, Апатин и Бачка Паланка . На реката Сава, пристаништето Шабац е најзначајно, а на реката Тиса тоа е пристаништето Сента .[19]

Трговската речна флота вклучува 149 бродови: 146 товарни бродови (со вкупен капацитет од 173 илјади тони) и 3 патнички бродови .[3]

Гасоводи и нафтоводи уреди

Преку гасоводна мрежа беа транспортирани околу 6,2 милиони тони гас и нафта во 2018 година[1] Системот за транспорт на природен гас опфаќа 3.177 километри магистрални и регионални гасоводи за природен гас со 450 милиони кубни метри подземно складиште за гас во Банатски Двор .[20] Има 155 километри нафтоводи за сурова нафта што ги поврзуваат рафинериите Панчево и Нови Сад како дел од транснационалниот нафтовод Адриа.[21]

Поврзано уреди

Наводи уреди

  1. ↑ 1,0 1,1 1,2 http://publikacije.stat.gov.rs/G2019/PdfE/G20191169.pdf
  2. ↑ „Архивиран примерок“. Архивирано од изворникот на 2017-12-30. Посетено на 2018-01-30.
  3. ↑ 3,0 3,1 3,2 http://pod2.stat.gov.rs/ObjavljenePublikacije/G2016/pdf/G20162019.pdf
  4. ↑ „Tesla "hoping" to open in Croatia, Serbia in early 2020 - Elon Musk“. 24 September 2019.
  5. ↑ „Find Us | Tesla“.
  6. ↑ „Serbia, Rio Tinto jointly looking for investor in battery/EV factory - PM“.
  7. ↑ „Serbian government and Rio Tinto looking for a partner for production of electric car batteries“. 27 February 2020.
  8. ↑ „BG voz: Rampe za putnike ipak od 1. Avgusta“.
  9. ↑ SERBIAN RAILWAYS - General information Архивирано на 25 мај 2013 г.
  10. ↑ 10,0 10,1 „Press Release | Belgrade Nikola Tesla Airport“.
  11. ↑ „Statistics | Nis Constantine the Great Airport“. Архивирано од изворникот на 2016-02-12. Посетено на 2022-02-19.
  12. ↑ „Air Serbia posts improved 2016 results“.
  13. ↑ „Air Serbia on ch-aviation“.
  14. ↑ „Niš Airport to expand“. EX-YU Aviation News. 25 July 2015.
  15. ↑ 15,0 15,1 15,2 Belgrade Nikola Tesla Airport. „History: International Belgrade Airport (1927)“. Архивирано од изворникот на 5 October 2007. Посетено на 24 July 2007.
  16. ↑ Drustvo za Vazdusni Saobracaj A D – Aeroput at europeanairlines.no
  17. ↑ The story of JAT: the best and the worst of Balkan air travel at bturn.com, 31-7-2012, retrieved 17-5-2018
  18. ↑ http://www.stat.gov.rs/WebSite/repository/documents/00/02/52/68/SV10_176-srb_2016.pdf [мртва врска]
  19. ↑ „LUKA "NOVI SAD": U 2016. Godini ostvaren rekordan pretovar robe“.
  20. ↑ „Transport prirodnog gasa“. Srbijagas. 31 July 2013.
  21. ↑ „Transnafta – Home – About us – Company's activity“. Transnafta.rs. Архивирано од изворникот на 2013-10-29.
Преземено од „https://mk.wikipedia.org/w/index.php?title=Сообраќајот_во_Србија&oldid=5188520“