Селижарово ( руски: Селижарово) е населено место со административен статус на мало гратче ( руски: посёлок городского типа) на северозапад на европскиот дел на Руската Федерација. Сместено е во западниот дел на Тверската област и административно припаѓа на Селижаровскиот реон, кој е воедно и административен центар.

Висечки мост преку Волга во Селижарово

Според проценките на Националната статистичка служба, во 2014 година во градот живееле 6 259 жители.

Географија уреди

Гратчето Селижарово се наоѓа во централниот дел на Валдајските ридови, во центарот на западниот дел на Тверската област. Лежи на двата брега на реката Волга, на местото каде Селижаровка се влева во неа од лева страна и Песочња од десна страна. Се наоѓа на околу 190 километри западно од административниот центар на областа градот Твер.

 
Грб на Селижарово

Патот што ги поврзува градовите Ржев и Осташков поминува низ градтчето.

Историја уреди

Во пишани извори, населбата Селижарово за првпат се споменува во 1504 година и сè до 1764 година го поседувал Трицкиот манастир. Во средината на 19 век, Селижарово бил важен трговски центар, а трговијата со дрво и дрвна градба била особено важна. Првата железничка линија поминала низ тогашното село во 1916 година.

Во 1937 година административно е уреден како град. Населбата претрпела големо уништување за време на фашистичката окупација во Втората светска војна (окупацијата траела од 20 октомври 1941 година до 15 јануари 1942 година).

Недалеку од населбата во 1971 година е изградена радио и телевизиска кула висока 350 метри.

Демографија уреди

Според податоците од пописот во 2010 година во градот живееле 6 725 жители, додека според проценките за 2014 година таму живееле 6 259 жители.

Движење на бројот на жителите
1939 година 1959 година 1970 година 1979 година 1989 година 2002 година 2010 година 2014 година
--- 4 527 6 453 7 228 7 668 7 330 6 725 6 259*

Белешка: * според проценките на Националната статистичка служба.

Економија уреди

Индустрија уреди

Во селото имало фабрики за производство на новогодишни украси, фабрика за стакло, претпријатие за дрвна индустрија, фабрика за лен, дрво, конзервирање и фабрики за тули (неактивни), фабрика за млечни производи и пекарница. Во моментов, само дрвната индустрија преживеала во селото, пекарницата и конзервната работилница продолжуваат да работат, но економските проблеми довеле до криза на претпријатијата.

Селото има развиена мрежа на приватни малопродажни места од разни видови (храна, авто делови, предмети за домаќинството, добра за домаќинство и градинарство). Секој петок и среда, пазарот е отворен во специјално изградените згради на новиот трговски центар.

Поврзано уреди

Користена литература уреди

Надворешни врски уреди