Севан

езеро во Ерменија


Севан (ерменски: Սևանա լիճ) е најголемото езеро во Ерменија и едно од најголемите езера на големи надмосрски височини во светот.

Севан
Սևանա լիճ
Севан Սևանա լիճ -
Севан
Սևանա լիճ -
Координати 40°19′N 45°21′E
Главен дотек 28 реки и потоци
Главен истек испарување (90%), Храздан
Земји во сливот  Ерменија
Најг. должина 78 км (2005)
Најг. ширина 56 км (2005)
Површина 940 км2 (2005), 1360 км2 (1949)
Водна зафатнина 58 км3 (1949)

Поранешните имиња на езерото биле Гегаркуник (ерменски: Գեղարքունիք), Гегамско Море (ерменски: Գեղամա ծով), и Ѓукче (турски назив за Сино Езеро).[1][2]

Целото езеро е сместено во покраината Гехаркуник. Се храни од 28 реки и потоци. Само 10% од влиената вода истекува во реката Храздан (Раздан), бидејќи 90% испарува.

Пред човечкото влијание да го уништи езерото, тоа било длабоко 95 м, имало површина од 1.360 км2 (5% од целокупната ерменска површина), волуменот му бил 58 км3 и имало перијаметар од 260 км. Езерската површна била на надморска висина од 1.950 м.

Национален парк уреди

 
Ерменски галеб

Националниот парк Севан го опфаќа езерото и неговата околина и постои од 1978 година. Цел на паркот е зачувување на екосистемот на високопланинското езеро. Овде живеат ендемски видови на риби, разновиден растителрн и животински свет. Три ендемски видови на риби на кои оваа езеро им е живеалиште се севанска пастрмка( salmo ischchan) и два вида на крап( capoeta capoeta sevangi, barbus goktschaicus).

Што се однесува на птици овде престојуваат ерменски галеби кои претставуваат ендемски вид и водените птици преселници.Овде живеат и 336 вида на рбетници. Во овој национален парк постојат 1145 вида на васкуларни растенија[3] од кои 3 ендемски вида на Ерменија и 5 на Севан. Дури 267 вида на печурки раснат во басенот на езерото Севан, а од нив 100 се јадат. Просторот кој го зазема паркот е 147.300 хектари, од кои 22.600 се копнена територија.

Поврзано уреди

Наводи уреди

  1. René Grousset. The Empire of the Steppes: A History of Central Asia, Rutgers University Press, 1970, p. 348, ISBN 0-8135-1304-9
  2. Jacques Kayaloff. The Battle of Sardarabad, Mouton, 1973, p. 211
  3. „архивски примерок“. Архивирано од изворникот на 2020-02-16. Посетено на 2020-07-11.

Надворешни врски уреди