Википедија

R.E.M.

американска алтернативна рок-група
(Пренасочено од Р.Е.М.)

R.E.M. (на македонски се изговара како: Ар-и-ем) ― американска рок-група основана во 1980 г. во Атина, Џорџија. Групата ја основале тапанарот Бил Бери, гитаристот Питер Бак, басистот Мајк Милс и главниот вокал Мајкл Стајп; сите биле студенти на Универзитетот во Џорџија. Како една од првите алтернативни рок-групи, R.E.M се истакнувала по арпеџо-стилот на свирење гитара од страна на Бак; карактеристичниот гласовен квалитет, уникатното сценско присуство и загадочниот текст на песните од страна на Стајп; мелодичниот придружен вокал на Милс; и економичниот стил што го практикувал Бери на тапаните. На почетокот од 1990-тите, другите алтернативни рок-групи како Нирвана и Pavement сметале дека R.E.M. се пионери во жанрот. Откако во 1997 година Бери ја напуштил групата, другите членови ја продолжиле својата кариера во 2000-тите со мешан критички и комерцијален успех. Групата пријателски се распаднал во 2011 година, а членовите почнале да се бават со соло-кариера. R.E.M. продала преку 90 милиони албуми и е една од најпродаваните музички изведувачи во светот.

R.E.M.
R.E.M. на концерт во Падова во 2003 година. Од лево кон десно: Мајк Милс (делумно исечен), Мајкл Стајп , турнејскиот тапанар Бил Рифлин и Питер Бак
Животописни податоци
Познат(а) и како
  • Hornets Attack Victor Mature[1]
  • Bingo Hand Job[2]
  • It Crawled from the South[3]
  • Twisted Kites
ПотеклоAтина (Џорџија), САД
Жанрови
Период на активност1980–2011
Издавачи

Историја уреди

Во јануари 1980 година, Питер Бак се запознал со Мајкл Стајп и забележале дека имаат сличен вкус за музика.[4] Преку заедничката пријателка Кетлин О'Брајан, [5] Стајп и Бак потоа се запознале со колегите студенти од Универзитетот во Џорџија, Бил Бери и Мајк Милс,[6] кои свиреле заедно уште од средношколските денови [7] и живееле во Џорџија.[8] Се согласиле да соработуваат на неколку песни.[4] Нивната сè уште неименувана група вежбала во осветената епископска црква Света Марија на улицата Оконе во Атина, а прв настап имале на 5 април 1980 година при што изведувале мешавина од оригинали и преработки од 1960-тите и 1970-тите.[5] Групата го одбрала името „R.E.M.“, по случаен избор од речник. [9] R.E.M. е кратенка за брзо движење на очите, фаза на сон.[10]

 
Мич Истер (лево) бил продуцент на R.E.M. до 1984 година.

Во текот на април 1981 година, R.E.M. го снимиле својот прв сингл, „Radio Free Europe“ со независната издавачка куќа Hib-Tone. Прво бил издаден во 1.000 примероци - од кои 600 биле испратени како промотивни копии. Синглот брзо се распродал, па биле објавени уште 6.000 примероци.[11] [5] И покрај ограничениот тираж, синглот бил пофален од критиката, а Њујорк Тајмс го сврстил во десетте најдобри синглови на годината.[12]

Во 1982 година го објавиле ЕП-то на Chronic Town, прво издание на групата за IRS Records. Во 1983 година, групата го издала својот деби-албум „Murmur“ кој бил пофален од критичарите,[13] а групата преку објавување слични изданија секоја година од 1984 до 1988 година: Reckoning, Fables of the Reconstruction, Lifes Rich Pageant, Document и Green, вклучувајќи ја и наизменичната компилација од б-страна Dead Letter Office кои биле подеднакво фалени од критиката ја изградила својата репутација. Дон Диксон и Мич Истер ги продуцирале нивните први два албума, Џо Бојд бил продуцент на Fables of the Reconstruction, а Дон Геман на Lifes Rich Pageant. Потоа, за следните 10 години, во текот на најуспешниот период на групата, R.E.M. решила да го ангажира Скот Лит како продуцент. Тие, исто така, започнале со копродукција на нивниот материјал и свиреле на други инструменти во студио. Постојаните турнеи и поддршката од студентското радио придонеле песната на R.E.M. „The One I Love“ во 1987 година да стане мејнстрим хит сингл. Групата во 1988 година потпишала со Warner Bros.[14] и почнала со своите политички и еколошки мотивирани песни да ги полни арените ширум светот.

Комерцијално најуспешните албуми на R.E.M., Out of Time (1991) и Automatic for the People (1992), ги ставиле во авангардата на алтернативниот рок токму кога тој станувал мејнстрим. На 34тите годишни награди Греми, Out of Time имал седум номинации, а песната од тој албум „Losing My Religion“ била нивна најуспешна и најпродавана песна. Албумот Monster (1994) ја продолжил низата на успешни албуми. Групата за да го промовира албумот тргнала на својата прва турнеја по шест години; турнејата била нарушена со медицински итни случаи за потребите на три члена од групата. Во 1996 година, за 80 милиони американски долари R.E.M. повторно потпишал со Warner Bros., дотогаш најскап договор за снимање. Турнејата била успешна и бендот го снимил следниот албум, New Adventures in Hi-Fi (1996). Овој албум се смета како последен одличен албум на групата и е омилен на членовите, кој со текот на годините се здобил со култен статус. Следната година Бери го напуштил бендот, а Стајп, Бак и Милс продолжиле како музичко трио, одвреме навреме дополнувани со студиски музичари, како што се мултиинструменталистите Скот Мекохи и Кен Стрингфелоу и тапанарите Џои Воронкер и Бил Рифлин. Тие ја прекинале соработката и со нивниот долгогодишен менаџер Џеферсон Холт, а адвокатот на бендот Бертис Даунс ги презел менаџерските должности. Групата престанала да работи со Скот Лит, кој бил копродуцент и соработник на шест нивни студиски албуми и како копродуцент го ангажирала Пет Мекарти, кој претходно ги миксал нивните последни два албума.

 
Откако тапанарот Бил Бери се повлекол во 1997 година, R.E.M. продолжи како трио.

По нивниот есперимент во електронската музика со албумот Up (1998) кој не се продавал според плановите, со албумот Reveal (2001) „свесно се вратиле на нивниот класичен звук“ [15] и албумот добил општи пофалби. Во 2007 година, бендот бил примен во Куќата на славните на рокенролот; првата година во која ги исполнувале условите. Истата година Бери се вратил во групата за учествува на церемонијата за прием и за со групата да ја сними преработката на песната од Џон Ленон „ #9 Dream “ за компилацискиот албум. Instant Karma: The Amnesty International Campaign to Save Darfur кој пак имал за цел да му помогне на Амнести интернешнал за смирување на војната во Дарфур. По слабиот прием од публиката на албумот Around the Sun (2004), групата сватила дека треба да ја промени својата музика и за нивните два последни студиски албуми соработувала со копродуцентот Џекниф Ли. Албумите Accelerate (2008) и Collapse into Now (2011) биле добро прифатени од публиката, исто како како и нивните први албуми во живо по децениските турнеи. R.E.M. спогодбено се распаднала во септември 2011 година, а нејзините членови продолжиле со различни музички проекти. По распадот биле објавени неколку албуми во живо и архивски албуми. Во неколку интервјуа, членовите од групата изјавиле дека најверојатно нема повторно да се обединат.

 
R.E.M. на сцената во 2008 година

Наследство уреди

 
Pavement, еден од неколкуте бендови кои наведуваат дека R.E.M. влијаела на нив, во нивна чест ја напишале песната „Unseen Power of the Picket Fence“.

R.E.M. имала клучна улога во создавањето и развојот на музичкиот жанр алтернативен рок. AllMusic навел: „R.E.M. ја означува точката кога постпанкот се претвори во алтернативен рок“.[16] Во раните 1980-ти, музичкиот стил на R.E.M. бил во контраст на постпанк и њу-вејв жанровите кои му претходеле. Со објавувањето на албум Murmur, R.E.M. имал најголемо музичко и комерцијално влијание врз првите групи од алтернативниот рок-жанр во развој.[17]

Првичниот успех на R.E.M. бил вдахновение за други алтернативни бендови. Во текот на својата кариера, групата продала преку 85 милиони плочи ширум светот.[18]

Алтернативни групи како Nirvana, Pavement, Radiohead, [19] Coldplay, [20] Pearl Jam (вокалистот на бендот Еди Ведер ги внел R.E.M. во Rock and Roll Hall of Fame), [21] Live, [22] Stone Temple Pilots, [21] Collective Soul, [21] Alice in Chains, [21] Hootie and the Blowfish [21] и Pwr Bttm [23] биле инспирирани од музиката на R.E.M.. [24] [25][26] Блек Френсис од Pixies рекол дека Murmur има „огромно влијание“ врз неговото пишување песни.[27] Курт Кобејн од Нирвана бил обожавател на R.E.M. и имал неисполнети планови да соработува на музички проект со Стајп. [28] Кобејн во интервју за Ролинг Стоун претходно истата година изјавил: „Не знам како таа група го прави тоа што го прави. Боже, тие се најдобри. Тие се носат со нивниот успех како светци и продолжуваат да создаваат одлична музика.“

Клиф Бартон, од Металика, во средината на 1980-тите ги навел како еден од неговите омилени бендови: „Многу ги слушав R.E.M.. Навистина ми се допаѓаат поради некоја причина. Сметам дека се навистина добри.“ [29]

Членови уреди

 
R.E.M. на нивната последна турнеја (од лево кон десно): гитаристот Питер Бак (на клавијатури), турнејскиот музичар Скот Мекохи, вокалистот Мајкл Стајп (назад кон камерата), турнејскиот тапанар Бил Рифлин и басистот Мајк Милс

Главни членови уреди

  • Бил Бери ― тапани, перкусии, придружни вокали, повремено бас и клавијатури (1980 ― 1997; повремени концертни настапи со групата 2003 ― 2007)
  • Питер Бак ― Гитара, мандолина, бенџо, повремено бас, клавијатури и тапани (1980 ― 2011)
  • Мајк Милс ― бас, клавијатури, придружни вокали, повремено главен вокал и гитара (1980 ― 2011)
  • Мајкл Стајп ― фронтмен, повремено хармоника, перкусии и гитара (1980 ― 2011)

Музичари за турнеи и сесии уреди

  • Бурен Фаулер ― ритам гитара (1986 ― 1987 година; починал во 2014 година)
  • Питер Холсапл ― ритам гитара, бас, клавијатури (1989 ― 1991)
  • Скот Мекохи ― ритам гитара, клавијатури, придружни вокали, повремени водечки гитара и бас (1994 ― 2011)
  • Нејтан Декември― ритам и главна гитара, перкусии (1994 ― 1995)
  • Џои Воронкер ― тапани, перкусии (1998 ― 2002)
  • Берет Мартин ― перкусии (1998)
  • Кен Стрингфелоу ― клавијатури, бас, придружни вокали, повремена ритам гитара (1998 ― 2005)
  • Бил Рифлин ― тапани, перкусии, повремени клавијатури и гитара (2003 ― 2011; починати 2020 година)

Дискографија уреди

Студиски албуми

  • Murmur (1983)
  • Reckoning (1984)
  • Fables of the Reconstruction (1985)
  • Lifes Rich Pageant (1986)
  • Document (1987)
  • Green (1988)
  • Out of Time (1991)
  • Automatic for the People (1992)
  • Monster (1994)
  • New Adventures in Hi-Fi (1996)
  • Up (1998)
  • Reveal (2001)
  • Around the Sun (2004)
  • Accelerate (2008)
  • Collapse into Now (2011)

Концертни тури уреди

  • 1981: Rapid.Eye.Movement.Tour [30]
  • 1982: Chronic Town Tour
  • 1983: Murmur Tour
  • 1984: Little America Tour
  • 1985: Reconstruction Tour
  • 1986: Pageantry Tour
  • 1987: Work Tour
  • 1989: Green World Tour
  • 1995: Monster World Tour
  • 1998/99: Up World Tour
  • 2001: Reveal World Tour
  • 2003: In Time World Tour
  • 2004/05: Around the Sun World Tour
  • 2008: Accelerate World Tour

Наводи уреди

  1. ↑ Marcus Gray (1997). It Crawled from the South: An R.E.M. Companion. Da Capo. стр. 68. ISBN 0-306-80751-3.
  2. ↑ Marcus Gray (1997). It Crawled from the South: An R.E.M. Companion. Da Capo. стр. 47. ISBN 0-306-80751-3.
  3. ↑ Marcus Gray (1997). It Crawled from the South: An R.E.M. Companion. Da Capo. стр. 194. ISBN 0-306-80751-3.
  4. ↑ 4,0 4,1 Blake Gumprecht (Winter 1983). „Interview with R.E.M.“. Alternative America (Fanzine).
  5. ↑ 5,0 5,1 5,2 Niimi, J (April 28, 2018). „R.E.M.'s first ever show: Opening band at a birthday party in a church“. Salon. Архивирано од изворникот на April 29, 2018. Посетено на April 29, 2018.
  6. ↑ Bill Holdship (September 1985). „R.E.M.: Rock Reconstruction Getting There“. Creem.
  7. ↑ David Buckley (2002). R.E.M.: Fiction: An Alternative Biography. Virgin. стр. 30. ISBN 1-85227-927-3.
  8. ↑ Phil W. Hudson (April 20, 2016). „Q&A: The Progressive Global Agency President Buck Williams talks Widespread Panic, R.E.M., Chuck Leavell“. Atlanta Business Chronicle. Архивирано од изворникот на February 3, 2017. Посетено на February 2, 2017.
  9. ↑ David Buckley (2002). R.E.M.: Fiction: An Alternative Biography. Virgin. стр. 39. ISBN 1-85227-927-3.
  10. ↑ „'The Father Of Sleep Science' Dr. William Dement Dies At 91“. NPR. Архивирано од изворникот на June 25, 2020. Посетено на June 24, 2020.
  11. ↑ Denise Sullivan (1994). Talk About the Passion: R.E.M.: An Oral Biography. Underwood-Miller. стр. 27. ISBN 0-88733-184-X.
  12. ↑ Marcus Gray (1997). It Crawled from the South: An R.E.M. Companion. Da Capo. стр. 497. ISBN 0-306-80751-3.
  13. ↑ David Buckley (2002). R.E.M.: Fiction: An Alternative Biography. Virgin. стр. 73. ISBN 1-85227-927-3.
  14. ↑ David Buckley (2002). R.E.M.: Fiction: An Alternative Biography. Virgin. стр. 174. ISBN 1-85227-927-3.
  15. ↑ Erlewine, Stephen Thomas. „Reveal – R.E.M.“. AllMusic. Архивирано од изворникот на October 20, 2020. Посетено на August 31, 2020.
  16. ↑ Stephen Thomas Erlewine. „R.E.M > Biography“. AllMusic. Посетено на December 3, 2010.
  17. ↑ Stephen Thomas Erlewine. „American Alternative Rock / Post-Punk“. AllMusic. Архивирано од изворникот на 2010-10-25. Посетено на December 3, 2010.
  18. ↑ Празен навод (help)
  19. ↑ Празен навод (help)
  20. ↑ „10 Bands That Inspired Coldplay“. WXRT. September 6, 2013. Архивирано од изворникот на December 1, 2017.
  21. ↑ 21,0 21,1 21,2 21,3 21,4 Sommer, Tim (May 29, 2018). „How R.E.M. Changed American Rock Forever“. Inside Hook. Архивирано од изворникот на November 9, 2020. Посетено на April 24, 2020.
  22. ↑ Празен навод (help)
  23. ↑ Lindner, Emilee (May 3, 2017). „PWR BTTM Is America's Next Great Rock Band“. Vice. Архивирано од изворникот на January 28, 2020. Посетено на September 10, 2019.
  24. ↑ Charles Aaron (Oct 2005). Notes From The Under Ground. SPIN. стр. 122. Архивирано од изворникот на November 14, 2021. Посетено на September 26, 2020.
  25. ↑ Charles Aaron (August 1995). „R.E.M. Comes Alive“. Spin.
  26. ↑ „Local H on Twitter“. Архивирано од изворникот на March 28, 2016. Посетено на August 2, 2016.
  27. ↑ Pelley, Rich (3 February 2022). „Pixies frontman Black Francis: 'Kim Deal? We're always friends – but nothing is for ever'“. theguardian.com. Посетено на 9 April 2022.
  28. ↑ David Buckley (2002). R.E.M.: Fiction: An Alternative Biography. Virgin. стр. 239–240. ISBN 1-85227-927-3.
  29. ↑ Interview with Cliff Burton conducted by Scott Heller, Metal Madness #8, May 1986. https://thecorroseum.org/fanzines/metal_madness-08.php
  30. ↑ „The R.E.M. Timeline“. www.remtimeline.com.

Надворешни врски уреди


Преземено од „https://mk.wikipedia.org/w/index.php?title=R.E.M.&oldid=4991688“