Перчулица

Перчулица или Беличка Планина — планина во централниот дел на Македонија и претставува дел од планинскиот масив Мокра (Јакупица). На планината Перчулица и припаѓаат централните и западните делови од овој широко распостранет масив. Перчулица е сместена помеѓу три големи планински ограноци (Караџица, Јакупица и Даутица), кои за разлика од Перчулица се многу повеќе познати и навлезени во литературата. На север од планинскиот огранок Караџица, Перчулица е одвоена со превојот Порта (2037 м) и Солунското Поле, на североисток и исток од Јакупица (Солунска Глава 2540 м), исто така е одвоена со Солунското Поле, а додека на југ постепено се снижува кон Даутица. Честопати, Перчулица е поврзувана и означена како дел од огранокот Даутица, но тоа е дискутабилно, бидејќи гребенот на Перчулица има разграничување со Даутица, нив ги одвојуваат превојот Плавник (2065 м), планинското зарамнување наречено „Горно Бачило“ и Крив Дол. Исто така, планината Перчулица е изразито повисока од планината Даутица и доминира во однос на пониската Даутица, а воедно гребенот на Перчулица во месноста Бабина Дупка постепено се спојува со гребените на Даутица и Јакупица.

Перчулица
Перчулица на карта
Највисока точка
Надм. вис.	2423 м
Географија
Место	Македонија
Матичен венец	Мокра (Јакупица)

Гребен

Перчулица има еден главен гребен во должина од 5 км, кој се протега во правец северозапад – југоисток. Гребенот е составен од четири врва, кои се повисоки од 2300 метри, а меѓу нив највисок е врвот Перчулица (2423 м), кој е трет врв по височина на масивот Мокра Планина (Јакупица). Истиот врв, над околниот терен се издигнува во форма на “вулканска купа“, но во никој случај не се работи за вулкан бидејќи самиот врв е настанат под влијание на карстните и ледничките ерозивни процеси. На самиот врв има голема длабнатина во форма на цирковидна вртача, а по неа врвот е познат уште како Марина Дупка. Покрај овој врв, исто така познат е и врвот Бабина Дупка или Горна Бабина Дупка (2326 м), во чија близина поминува планинарската патека од Чеплес кон Солунска Глава.

Геолошки состав

Во поглед на геолошкиот состав, планината Перчулица е претежно изградена од мермери и доломити. Во централниот и западниот дел застапени се сиви среднозрнести калцитски мермери, а на југ кон Даутица има темни до црни ситнозрнести мермери. Кон запад во пониските делови се среќаваат белосиви ситнозрнести доломити. Бидејќи просторот е изграден од карбонатните карпи (мермери и доломити), а со појава на големи количини на водена маса настанува силна карстификација (карстна ерозија или растворување и распукување на карпите), која масовно се манифестира и го преобразува првичниот релјеф. Во тој контекст, на планината Перчилуца има појава на повеќе површински и подземни карстни форми. На површината се забележува т.н. сипаничен карст, каде има појава на повеќе вртачи и ували (мали и големи длабнатини). Оттаму доаѓаат и народните топоними Марина Дупка, Бабина Дупка и др. Подземниот карст е претставен со повеќе пропасти и пештери. Најдлабока пропаст на планината Перчулица е пропаста Длабока Јама (Пропаст) или позната уште како Солунска Пропаст V. Оваа пропаст има длабочина од 370 метри. Во подножјето на планина Перчулица, во месноста наречена “Даф Пат“, непосредно до селото Белица се наоѓаат две пештери (Лапарница и Голубарница), кои се доста добро проучени. Покрај карстниот релјеф, на планината се среќаваат остатоци од ледничката ерозија. Истата е претставена со појава на повеќе циркови (анфитеатрални длабнати настанати со движење на мразниците под дејство на гравитацијата), кои под влијание на карстната ерозијата се изменети и се претставени во форма на цирк – вртача. Перчулица како карстна планина (водопропуслива планина) е сува, без појава на вода и површински текови. Извори речиси и да нема, а вистинско богатство претставуваат два извора, првиот се наоѓа во месноста Чавкарник (1890 м), а вториот е сместен во дното на Солунското Поле (1978 м). Покрај овие, извори има и на соседното било на планината Даутица, над Горно Бачило.

Флора

Растителноста на планината Перчулица е еднолична. Од дрвенестите растенија доминира црниот бор, кој се протега до височина од 1900 м. Покрај црниот бор, се среќава и грмушестиот кривулест бор, кој во споредба со северните падини на Солунска Глава, овде го има помалку (Горна Бабина Дупка). Пасиштата повеќе се застапени на западните и јужните падини, а помалку на северните делови, кои претежно се карпести. Планината и врвот Перчулица (2423 м) се ретко посетени, а за тоа има повеќе причини. Една од нив претставува поголемата атрактивност на врвот Солунска Глава (2540 м), кој е највисок врв на масивот Мокра Планина (Јакупица) и доминира над целиот простор, па се околу него е во сенка и втор план. Исто така, една од најважните причини за нејзината запоставеност е оддалеченоста и непристапноста на врвот Перчулица, а како причина може да се наведе и безводноста која ја прави планината непривлечна. До планината и врвот Перчулица може да се стигне од два правци, првата патека води од планинарските домови Папрадиште (990 м) и Чеплес (1410 м) кон Горна Бабина Дупка, од каде не се продолжува кон Солунска Глава, туку се искачува западниот врв Горна Бабина Дупка (2326 м), а оттаму се продолжува северозападно по гребенот сè до врвот Перчулица (2423 м). Втората патека води од селото Белица (550 м), каде најпрво се искачува шумовитиот срт Јачмиште, а потоа се продолжува по високопланинските пасишта сè до врвот Перчулица. Истата патека е прегледна сè до Јачмиште, а од ѕидините на некогашната колиба во Јачмиште патека се губи и бара внимателно движење по високопланинската трева сè до врвот Перчулица. Патеката е многу стрмна и се искачува релативна височина од 1860 метри.