Општина Осломеј — поранешна општина во Западна Македонија. Центар на општината било селото Осломеј. Општината била создадена со територијалната поделба од 2004 година, а престанала да постои согласно предлог-измените за територијална поделба од 2013 година, кога била припоена кон Општина Кичево, заедно со општините Зајас, Другово и Вранештица[1] со воспоставување на новата локална власт по изборите на 24 март 2013 г.

Општина Осломеј
денес дел од Општина Кичево


Местоположба на поранешната Општина Осломеј.
Знаме на Општина Осломеј Грб на Општина Осломеј
Знаме Грб
Општи податоци
Седиште Осломеј
Регион  Југозападен
Површина 121,09 км2
Основана 2004
Службен јазик македонски и албански
Демографија
Население 10.425 жит.
- проценка од 31.12.2011 10.580 жит.
Густина 86,05 жит./км2
Населени места
Народности Македонци и Албанци
Самоуправа
Градоначалник Фатмир Дехари (последен)
Совет 15 члена
Контактни податоци
Карта на Општина Осломеј (2004-2013) со селските атари.

Територијата на Општина Осломеј е дел од Југозападниот Регион. Општината се граничела со: Општина Кичево и Општина Вранештица на југ, Општина Зајас на запад, Општина Гостивар (порано Општина Србиново) на север и Општина Македонски Брод (порано Општина Самоков) на исток.

Географија уреди

Општина Осломеј се наоѓала во Западна Македонија, дел од Југозападниот Регион. Општината се наоѓала во Кичевското Поле и имала вкупна површина од 121,09 км2. На север општината граничела со општините Македонски Брод и Гостивар, на запад со Зајас, на исток со Македонски Брод и Вранештица, на југ со Вранештица и на југозапад со Кичево. Во општината се наоѓала планината Добра Вода.

Стопанство уреди

Значаен индустриско-стопански објект во општината бил ТЕЦ Осломеј. Населението воглавно се занимавало со трговија, сточарство и земјоделство.

Иселеништво уреди

На добар дел од вкупното население на општината Општина Осломеј не им било место на постојано живеалиште. Албанското население најмногу се иселува во Швајцарија, Германија и Италија.[1]

Демографија уреди

Според пописот на население од 2002 година, општината имала вкупно население од 10.425 жители со густина на население од 86,05 жители на километар квадратен. Етничкиот состав на општината бил следниот[2]:

Народ Број Удел (%)
Македонци* 110 1,06
Албанци* 10.257 98,39
Бошњаци 1 0,01
други 57 0,.54
* Во општината имало значаен број Македонци-муслимани кои се изјасниле како Албанци поради различни политички причини.

Според податоците заклучно со 2011 година, вкупниот број на ученици во Општина Осломеј во 2011 паднал за 36.8% во однос на вкупниот број на ученици во 2007. Осломеј е прва општина по падот на вкупниот број на ученици.[3]

Мајчин јазик на населението според пописот од 2002[4]:

Јазик Говорници
македонски 103
албански 10.261
влашки 1
бошњачки 1
други 59

Вероисповед на населението според пописот од 2002 година:

Вера Број
православие 98
ислам 10.260
католицизам 5
други 62

Администрација и политика уреди

Последен градоначалник на општина Осломеј бил Фатмир Дехари од редовите на ДУИ. Општината имала вкупно 15 советници кои го претставувале 17 села од општината.

Во склоп на општина Осломеј биле следниве села: Арангел, Бериково, Гарани, Жубрино, Јагол, Јагол Доленци, Ново Село, Осломеј, Папрадиште, Поповјани, Премка, Србица, Стрелци, Туин, Црвивци, Ќафа и Шутово

Општествени установи уреди

Културни и природни знаменитости уреди

Археолошки наоѓалишта[5]

Личности уреди

 
Споменик на Ибе Паликуќа.
  • Јоаким Крчовски - македонски преродбеник, роден во Осломеј.
  • Ибе Паликуќа - македонска партизанка, починала во Шутово.
  • Омер Калеши (р. 1932) - македонски и француски сликар, родум од Србица[7]
  • Фатмир Дехари (р. 17 септември 1974) - македонски политичар, заменик министер во МВР, заменик директор во ДБК. Последен градоначалник на општина Осломеј. Висок функционер на паравоената ОНА. Родум од Србица.[8]

Наводи уреди

  1. 1,0 1,1 „ДУИ бара помош од иселениците“. Нова Македонија. Посетено на 2012-11-20.
  2. Попис на населението во Македонија, 2002
  3. „Во основните училишта за 10 години дури 46.500 ученици помалку“. Архивирано од изворникот на 2020-10-25. Посетено на 2013-02-08.
  4. Попис на Македонија, 2002: јазик, националност, религија
  5. 5,0 5,1 Коцо, Димче (1996). Археолошка карта на Република Македонија. Скопје: МАНУ. ISBN 9789989101069
  6. Коцо, Димче (1996). Археолошка карта на Република Македонија. Скопје: МАНУ. ISBN 9789989101069
  7. „Проекција на филм за Омер Калеши“. Дневник. Архивирано од изворникот на 2016-03-04. Посетено на 2010-12-26.
  8. „Кој е Фатмир Дехари“. Дневник. Посетено на 2010-12-26.[мртва врска]

Поврзано уреди

Надворешни врски уреди