Нова Земја
Нова Земја (руски: Новая Земля) — архипелаг во Северноледениот Океан во северна Русија, чиј ’рт Флисингски е најисточната точка во Европа. Архипелагот претставува реон во состав на Архангелската област[1] и урбан округ на општинско ниво.[2] Населението брои 2.429 жители (2010), од кои 1.972 живеат во административниот центар Белушја Губа.[3]
| руски: Но́вая Земля́ | |
|---|---|
 Карта на Нова Земја | |
| Географија | |
| Место | Северноледен Океан |
| Координати | 74°N 56°E / 74° СГШ; 56° ИГД |
| Поголеми острови | 2 |
| Површина | 90.650 км2 |
| Највисоко место | 1.547 м |
| Држава | |
| Федерален субјект | Архангелска област |
| Најголема населба | Белушја Губа (pop. 1,972) |
| Демографија | |
| Население | 2,429 (2010) |
Домородното население се состоело од 50–300 Ненци,[4] што се занимавале претежно со риболов, лов со стапици, чување ирваси и лов на бели мечки и фоки. Живееле на островите од 1872[5][6] до 1950-тите, по што биле преселени на копното поради атомските проби.[7][8]
Архипелагот се состои од два главни острова (Северен и Јужен) одделени со тесниот Маточкинов Проток и повеќе мали островчиња. Зафаќа вкупна површина од 90.650 км2 и ги двои Баренцовото и Карското Море.
За време на Студената војна, на овие острови се изведувале разни значајни воени вежби и проби, командувани од базата во Рогачево. Војската е присутна и денес. На 30 октомври 1961 г. тука е фрлена познатата „Цар-бомба“ — најсилната пукната атомска бомба во историјата.
Природна околина
уредиНова Земја е продолжеток на северниот дел на Урал,[9] па затоа внатрешноста на островите е сосем планинска.[10] Меѓу Јужниот Остров и копното се протега протокот Карска Врата.[10] Планините достигнуваат надморска височина од 1.547 м.[11] На Северниот Остров има поголем број на ледници, додека пак јужниот се одликува со тундра.[7] Природните ресурси се застапени со бакар, олово и цинк.[7]
Екологијата е ограничена од суровата клима, но сепак подрачјето има разновиден жив свет. Меѓу позабележителните жители на островите е белата мечка, чија популација околу Баренцовото Море е генетски различна од оние на други места.[12]
Поврзано
уредиНаводи
уреди- ↑ Закон бр. 65-5-OZ
- ↑ Закон бр. 258-внеок.-ОЗ
- ↑ Федерална служба за државна статистика (2011). „Всероссийская перепись населения 2010 года. Том 1“. Всероссийская перепись населения 2010 года. Федерална служба за државна статистика. Посетено на June 29, 2012.
- ↑ „Microsoft Word - North Test Site _FINAL_.doc“ (PDF). Посетено на 2012-09-27.
- ↑ „Новая земля - история заселения“. Belushka.virtbox.ru. Посетено на 2012-09-27.
- ↑ „Новая земля в 1917—1941 гг“. Belushka.virtbox.ru. Посетено на 2012-09-27.
- ↑ 7,0 7,1 7,2 „Нова Земја — Енциклопедија „Колумбија"“. Посетено на 2006-10-14. (англиски)
- ↑ Ядерные испытания СССР. Том 1. Глава 2 Архивирано на 14 април 2010 г., стр. 58.
- ↑ „Нова Земја, северна Русија“. НАСА. Архивирано од изворникот на 2006-10-11. Посетено на 2006-10-14. (англиски)
- ↑ 10,0 10,1 Novaya „Нова Земја — Енциклопедија „Британика"“. 1911. Посетено на 2006-10-14. (англиски)
- ↑ Воена картографија на Руската армија. Највисоката точка се наоѓа на 75°10′N 57°50′E / 75.167° СГШ; 57.833° ИГД
- ↑ C. Michael Hogan (2008) Polar Bear: Ursus maritimus, Globaltwitcher.com, ed. Nicklas Stromberg Архивирано на 24 декември 2008 г.
Надворешни врски
уреди| „Нова Земја“ на Ризницата ? |
- Нова Земја Архивирано на 26 април 2012 г. — информативна страница (англиски)
- Атомски проби на Нова Земја — Меѓународна агенција за атомска енергија
- Портал на Нова Земја (руски)
- Историја на населувањето на Нова Земја (руски)