Класичната вертикална монголска азбука (монголски: Monɣul bičig, кирилица: Монгол бичиг, Mongol bichig') било едно од многуте системи на пишување создадени за монголски јазик и највеќе користена азбука сѐ до воведувањето на кириличната монголска азбука во 1946. Традиционалното писмо со малимодификации се користи денес во Внатрешна Монголија во Народна Република Кина. Истото писмо се користи и во евенкискиот јазик.

Монголско писмо
Тип
ТворецТатар-Тонга
Период
околу 1204 – денес
Правец на пишувањеvertical left-to-right, од лево кон десно Уреди на Википодатоците
Јазицимонголски
евенкиски
Сродни писма
Матични системи
Изведени системи
манџурско писмо
чисто писмо
вагинтара
ISO 15924
ISO 15924Mong, 145 Уреди на Википодатоците, ​Mongolian
Уникод
Уникоден назив
Mongolian
U+1800 – U+18AF
 Оваа страница може да содржи фонетски симболи од меѓународната фонетска азбука (МФА).

Примери уреди

Историски форми Модерно печатење Транслитерација на првиот збор:
   
 
  v
   i
  k
  i
  p
  e
  d
  i
  y
  a
  • транслитерација: Vikipediya čilügetü nebterkei toli bičig bolai.
  • кирилица: Википедиа Чөлөөт Нэвтэрхий Толь Бичиг Болой.
  • транскрипција: Vikipedia chölööt nevterkhii toli bichig boloi.
  • превод: Википедија е слободна енциклопедија

Традиционалната монголска азбука уреди

Знаци Транслитерација Забелешки
почетна средна крајна Латиница Кирилица
       a А Distinction usually by vowel harmony (see also q/γ and k/g below)
  e Э
   [1]

 [2]

  i, yi И,Й, Ы, Ь At end of word today often absorbed into preceding syllable
      o, u О, У Distinction depending on context.
        ö, ü Ө, Ү Distinction depending on context.
   [3]

 [4]

  n Н Distinction from medial and final a/e by position in syllable sequence.
    ng Н, НГ Only at end of word (medial for composites).

Transcribes Tibetan ང; Sanskrit ङ.

      b Б, В
    p П Only at the beginning of Mongolian words.

Transcribes Tibetan པ;

      q Х Only with back vowels
         ɣ Г Only with back vowels.

Between vowels today pronounced as long vowel.[5] The "final" version only appears when followed by an a written detached from the word.

    k Х Only with front vowels.
Word-finally only g, not k.

g between vowels today pronounced as long vowel.[6]

  g Г
      m М
      l Л
      s С
      š Ш Pronunciation of this character hasn't changed.
        t, d Т, Д Distinction depending on context.
    č Ч, Ц Originally no distinction between /tʃ'/ and /ts'/, today by context.
    ǰ Ж, З Distinction by context.

Originally often interchanged with y below.

    y Е, Ё, И, Ю, Я Part of diphthongs, although technically a consonant.
      r Р Not normally at the beginning of words.[7]
    v В Transcribes Sanskrit व.
    f Ф Medieval Mongolian didn't use this sound.
    К Transcribes Russian К.
    (c) (ц) Transcribes Tibetan /ts'/ ཚ; Sanskrit छ.
    (z) (з) Transcribes Tibetan /dz/ ཛ; Sanskrit ज.
    (h) Transcribes Tibetan /h/ ཧ, ྷ; Sanskrit ह.

Наводи уреди

  1. Following a consonant, latin transliteration is i.
  2. Following a vowel, latin transliteration is yi, with rare exceptions like naim (eight) or Naiman.
  3. Character for front of syllable (n-<vowel>).
  4. Character for back of syllable (<vowel>-n).
  5. Examples: qa-γ-an (khan) is shortened to qaan. Some exceptions like tsa-g-aan (white) exist.
  6. Example: de-g-er is shortened to deer. Some exceptions like ügüi (no) exist.
  7. Transcribed foreign words usually get a vowel prepended. Example: Transcribing Русь (Russia) results in Oros.