Википедија

Маче трева

Мачкина трева (мачкина трева, одолен или валеријана) — повеќегодишно цветно растение кое потекнува од Европа и Азија.[1] Во лето, кога зрелото растение може да има височина од 1.5 метарs (5 ст), има слатко мирисни розови или бели цветови кои привлекуваат многу видови мушички, особено муви од родот Eristalis.[2] Како храна го консумираат ларвите на некои видови Lepidoptera (пеперутки и молци), вклучувајќи го и сивиот мопс.

Маче трева
Научна класификација [ у ]
Царство: Растенија
клад: Скриеносеменици
клад: Евдикоти
клад: Астериди
Ред: Чешленковидни
Семејство: Анамски раце
Род: Маче трева
Вид: Маче трева
Научен назив
Valeriana officinalis
L.

Суровиот екстракт од коренот на валеријана може да има седативни и анксиолитички ефекти и најчесто се продава во капсули со додатоци во исхраната за да се поттикне спиењето.[1] Неговите корени и лисја се користат и за еуфорија слична на коча билка кај многу мачки кои не се погодени од коча билка.

Историја

уреди
 
Цветниц

Валеријаната се користи како лековита билка барем уште од времето на Стара Грција и Рим. Хипократ ги опишал неговите својства, а Гален подоцна го препишал како лек за несоница. Во средновековна Шведска, понекогаш се ставало во свадбената облека на младоженецот за да се избегне „зависта“ на џуџињата.[3] Во 16 век, Пилграм Марпек препишал чај од валеријана за болна жена.[4]

Херболот на Џон Џерард, или Генералната историја на Плантес, првпат објавен во 1597 година, наведува дека неговите современици сметале дека валеријаната е „одлична за оние кои се оптоварени и за оние кои се вознемирени со круп и други слични конвулзии, а исто така и за оние кои се помодрени од падови“. Тој вели дека сувиот корен бил ценет како лек од страна на сиромашните во северна Англија и на југот на Шкотска, така што „ниту една чорба, тенџере или месо од фискал не вреди ништо, ако Сетвол [валеријана] не бил на еден. крај“.[5][6]

Астролошкиот ботаничар од XVII век Николас Кулпепер мислел дека растението е „под влијание на Меркур и затоа има способност за затоплување“. Тој ги препорача и билката и коренот и рече дека „коренот сварен со сладок сладок, сувост и анасон е добар за оние кои имаат кашлица. Исто така, тој е од посебна вредност против чумата, лушпата од неа се пие и коренот мириса. Зелената билка што се намачка и се нанесува на главата ја отстранува болката и боцкањето од неа.“ [6]

Етимологија и заеднички имиња

уреди

Името на билката е изведено од личното име Валерија и латинскиот глагол valere (да се биде силен, здрав).[7][8] Други имиња што се користат за ова растение вклучуваат градинарски валеријана (за да се разликува од другите видови Валеријана ), градинарски хелиотроп (иако не е поврзан со Хелиотропиум ), ѕиден ѕид и целосно исцелување (кој исто така се користи за растенија од родот Стахис ). Црвената валеријана, која често се одгледува во градините, понекогаш се нарекува и „валеријана“, но е различен вид ( Centranthus ruber ), од исто семејство, но не е многу тесно поврзан.

Екстракт од валеријана

уреди

Биохемиски состав

уреди

Познати соединенија откриени во валеријана вклучуваат:

Потенцијален механизам

уреди

Поради историската употреба на валеријаната во традиционалната медицина за различни цели, како што се седација или ублажување на болката, лабораториските истражувања се насочени кон ГАБА А рецепторот, класа на рецептори на кои делуваат бензодиазепините.[16][17] Валеринска киселина, кој е одговорен за типичниот мирис на главно постарите корени на валеријана, нема никакви седативни својства. Валпроична киселина, широко препишан антиконвулзив, е дериват на валеринска киселина. 

Валеријаната, исто така, содржи изовалтрат, кој се покажа како инверзен агонист за местата на рецепторот на аденозин А1. Ова дејство веројатно не придонесува за можните седативни ефекти на билката, што би се очекувало од агонист, наместо од инверзен агонист, на ова конкретно место за врзување. Меѓутоа, хидрофилните екстракции на билката што вообичаено се продаваат преку шалтер, веројатно не содржат значителни количини на изовалтрат.[18] Валеринската киселина во валеријаната ги стимулира ГАБА(А) и серотонин рецепторите како позитивен алостеричен модулатор и делумен агонист, соодветно.[19] Ова го вклучува 5-HT <sub id="mwnw">5A</sub> кој е вмешан во циклусот сон-будење.[20]

Подготовка

уреди

Главна состојка на валеријаната е масло од жолтеникаво-зелена до кафеаво-жолта боја присутно во исушениот корен, со различна содржина од 0,5 до 2,0%. Оваа варијација во количината може да се определи според локацијата; сува, камена почва дава корен побогат со масло од влажна, плодна почва.[21] Испарливите масла кои ја формираат активната состојка се остри, донекаде потсетуваат на добро созреано сирење. 

Традиционална медицина

уреди
 
Етерично масло од Маче трева ( V. officinalis ).

Иако валеријаната е вообичаен традиционален лек кој се користи за лекување на несоница, нема добри докази дека е ефикасен за оваа намена.[22] Се покажа дека валеријаната не е корисна во лекувањето на синдромот на немирни нозе[23] или анксиозноста.[24]

Европската агенција за лекови (ЕМА) го одобри здравственото тврдење дека валеријаната може да се користи како традиционален хербален лек за ублажување на блага нервна напнатост и за помагање на спиењето; ЕМА изјави дека иако нема доволно докази од клиничките студии, неговата ефикасност како исушен екстракт се смета за веродостојна.[25]

Упатствата за клиничка пракса на Американската академија за медицина за спиење од 2017 година препорачаа против употребата на валеријана во третманот на несоница поради лошата ефикасност и низок квалитет на докази.[26]

Орални форми

уреди
 
Шише капсули од Маче трева

Оралните форми се достапни и во стандардизирани и во нестандардизирани форми. Стандардизираните производи може да се претпочитаат со оглед на широката варијација на хемикалиите во исушениот корен, како што е наведено погоре. Кога е стандардизирано, тоа се прави како процент на валеринска киселина или валеринска киселина.

Несакани ефекти

уреди

Бидејќи соединенијата во валеријаната предизвикуваат депресија на централниот нервен систем, тие не треба да се користат со други депресанти, како што се етанол (алкохол за пиење), бензодиазепини, барбитурати, опијати, кава или антихистаминици.[27][28][29]

Како нерегулиран производ, концентрацијата, содржината и потенцијалните загадувачи во препаратите од валеријана не можат лесно да се утврдат. Поради оваа несигурност и потенцијалот за токсичност кај фетусот и хепатотоксичност кај мајката, употребата на валеријана се обесхрабрува за време на бременоста.[27][28]

Ефект на мачки

уреди

Valerian root is a cat attractant in a way similar to catnip.[30] Its roots and leaves are one of three alternatives for the one-third of domesticated or medium-sized cats who do not feel the effects of catnip.[30][31]

Цветна асиметрија

уреди

Валеријан е невообичаен по тоа што има цвеќиња со „рака“, односно нема радијална ниту билатерална симетрија.[32]

Пиреј

уреди

Валериан се смета за инвазивен вид во многу јурисдикции надвор од нејзиниот природен опсег, вклучувајќи ја и американската сојузна држава Конектикат каде што е официјално забранета,[33] и во Њу Бранзвик, Канада, каде што е наведена како растение загрижувачко.[34]

Галерија со слики

уреди
  •  
    Цвеќиња V. officinalis
  •  
    Илустрација на Valeriana officinalis од 19 век
  •  
    Илустрација на V. officinalis од Atlas des plantes de France, 1891 година.
  •  
    V. officinalis
  •  
    V. officinalis зеленило

Наводи

уреди
  1. ↑ 1,0 1,1 1,2 „Valerian“. Office of Dietary Supplements, US National Institutes of Health. 15 March 2013. Посетено на 2 April 2018.
  2. ↑ Van Der Kooi, C. J.; Pen, I.; Staal, M.; Stavenga, D. G.; Elzenga, J. T. M. (2015). „Competition for pollinators and intra-communal spectral dissimilarity of flowers“ (PDF). Plant Biology. 18 (1): 56–62. doi:10.1111/plb.12328. PMID 25754608. Архивирано од изворникот на 2015-09-29.
  3. ↑ Snow, Robert (1851-02-22). „Mythology of the stars“. Notes and Queries. s1-III (69): 155–155. doi:10.1093/nq/s1-iii.69.155c. ISSN 1471-6941.
  4. ↑ Torsten Bergsten (1958). „Two Letters by Pilgram Marpeck“. Mennonite Quarterly Review. 32: 200.
  5. ↑ John Gerard (1597). Herball, or Generall Historie of Plantes - Volume 4. John Norton. стр. 919.
  6. ↑ 6,0 6,1 Grieve, Maud (1971). A Modern Herbal: The Medicinal, Culinary, Cosmetic and Economic Properties, Cultivation and Folk-lore of Herbs, Grasses, Fungi, Shrubs, & Trees with All Their Modern Scientific Uses, Volume 2.
  7. ↑ Harper, Douglas. „valerian“. Online Etymology Dictionary.
  8. ↑ Taylor, Claire (2014-05-09). Place and Politics in Latin American Digital Culture. Routledge. ISBN 978-1-315-85023-8.
  9. ↑ Shahidi, Fereidoon; Naczk, Marian (2003-07-29). Phenolics in Food and Nutraceuticals. CRC Press. ISBN 978-0-429-21164-5.
  10. ↑ 10,0 10,1 10,2 10,3 10,4 Fereidoon Shahidi and Marian Naczk, Phenolics in food and nutraceuticals (Boca Raton, Florida, USA: CRC Press, 2004), pp. 313–314 [{{{1}}} Архивирано] на {{{2}}}. ISBN 1-58716-138-9.
  11. ↑ Balandrin, M. F.; Van Wagenen, B. C.; Cordell, G. A. (1995). „Valerian-derived sedative agents. II. Degradation of Valmane-derived valepotriates in ammoniated hydroalcoholic tinctures“. Journal of Toxicology: Toxin Reviews. 14 (2): 88–252. doi:10.3109/15569549509097280.
  12. ↑ „The gamma-aminobutyric acidergic effects of valerian and valerenic acid on rat brainstem neuronal activity“. Anesth Analg. 98 (2): 353–8, table of contents. 2004. CiteSeerX 10.1.1.323.5518. doi:10.1213/01.ANE.0000096189.70405.A5. PMID 14742369.
  13. ↑ Wills, R.B.H.; Shohet, D. (July 2009). „Changes in valerenic acids content of valerian root (Valeriana officinalis L. s.l.) during long-term storage“. Food Chemistry. 115 (1): 250–253. doi:10.1016/j.foodchem.2008.12.011.
  14. ↑ 14,0 14,1 „6-methylapigenin and hesperidin: new valeriana flavonoids with activity on the CNS“. Pharmacol Biochem Behav. 75 (3): 537–45. 2003. doi:10.1016/S0091-3057(03)00121-7. PMID 12895671.
  15. ↑ „Sedative and sleep-enhancing properties of linarin, a flavonoid-isolated from Valeriana officinalis“. Pharmacol Biochem Behav. 77 (2): 399–404. 2004. doi:10.1016/j.pbb.2003.12.003. PMID 14751470.
  16. ↑ „Receptor binding studies with Valeriana officinalis on the benzodiazepine receptor“. Planta Medica. 55 (7): 642. 1989. doi:10.1055/s-2006-962221.
  17. ↑ Mennini T; Bernasconi P; и др. (1993). „In vitro study in the interaction of extracts and pure compounds from Valeriana officinalis roots with GABA, benzodiazepine and barbiturate receptors“. Fitoterapia. 64: 291–300.
  18. ↑ Lacher, Svenja K.; Mayer, Ralf; Sichardt, Kathrin; Nieber, Karen; Müller, Christa E. (2007). „Interaction of valerian extracts of different polarity with adenosine receptors: Identification of isovaltrate as an inverse agonist at A1 receptors“. Biochemical Pharmacology. 73 (2): 248–58. doi:10.1016/j.bcp.2006.09.029. PMID 17097622.
  19. ↑ Patočka, Jiří; Jakl, Jiří (2010). „Biomedically relevant chemical constituents of Valeriana officinalis“. Journal of Applied Biomedicine. 8 (1): 11–18. doi:10.2478/v10136-009-0002-z.
  20. ↑ „Valerian extract and valerenic acid are partial agonists of the 5-HT5a receptor in vitro“. Brain Res. Mol. Brain Res. 138 (2): 191–7. 2005. doi:10.1016/j.molbrainres.2005.04.009. PMC 5805132. PMID 15921820.
  21. ↑ „Valerian“. Botanical.com. Архивирано од изворникот на 2006-11-10. Посетено на 2007-04-15.
  22. ↑ „Herbal medicine for insomnia: A systematic review and meta-analysis“. Sleep Med Rev (Review). 24: 1–12. 2015. doi:10.1016/j.smrv.2014.12.003. PMID 25644982.
  23. ↑ „Alternative treatment of restless legs syndrome: an overview of the evidence for mind-body interventions, lifestyle interventions, and neutraceuticals“. Sleep Med. (Review). 17: 99–105. 2016. doi:10.1016/j.sleep.2015.09.009. PMID 26847981.
  24. ↑ „Valerian for anxiety disorders“. Cochrane Database Syst Rev (Systematic review) (4): CD004515. 2006. doi:10.1002/14651858.CD004515.pub2. PMID 17054208.
  25. ↑ „European Medicines Agency - Find medicine - Valerianae radix“. www.ema.europa.eu. Архивирано од изворникот на 2016-08-17. Посетено на 2016-08-08.
  26. ↑ „Clinical Practice Guideline for the Pharmacologic Treatment of Chronic Insomnia in Adults: An American Academy of Sleep Medicine Clinical Practice Guideline“. J Clin Sleep Med. 13 (2): 307–349. February 2017. doi:10.5664/jcsm.6470. PMC 5263087. PMID 27998379.
  27. ↑ 27,0 27,1 „Unsafe and potentially safe herbal therapies“. Am J Health-Syst Pharm. 56 (12538): 125–38, quiz 139–41. 1999. doi:10.1093/ajhp/56.2.125. PMID 10030529.
  28. ↑ 28,0 28,1 „Herbal remedies in psychiatric practice“. Arch Gen Psychiatry. 55 (103344): 1033–44. 1998. doi:10.1001/archpsyc.55.11.1033. PMID 9819073.
  29. ↑ Miller LG (1998). „Herbal medicines. Selected clinical considerations focusing on known or potential drug-herb interactions“. Arch Intern Med. 158 (220011): 2200–11. doi:10.1001/archinte.158.20.2200. PMID 9818800.
  30. ↑ 30,0 30,1 Bol, Sebastiaan (16 March 2017). „Responsiveness of cats (Felidae) to silver vine (Actinidia polygama), Tatarian honeysuckle (Lonicera tatarica), valerian (Valeriana officinalis) and catnip (Nepeta cataria)“. BMC Veterinary Research. 13 (1): 70. doi:10.1186/s12917-017-0987-6. PMC 5356310. PMID 28302120.
  31. ↑ „Catnip (Nepeta cataria) – Everything You Need to Know About Catnip!“. Cat-World.com.au. Cat World. 2014. Посетено на 2 January 2015.
  32. ↑ Weberling, Focko (1992). Morphology of Flowers and Inflorescences. Cambridge University Press. стр. 19. ISBN 0-521-25134-6.
  33. ↑ „USDA PLANTS Database – Connecticut State-listed Noxious Weeds“. Архивирано од изворникот на 2014-06-26.
  34. ↑ New Brunswick Invasive Species Council (2012). Field Guide to 12 Invasive Plants of Concern in New Brunswick (PDF). Архивирано од изворникот (PDF) на 2013-10-26.


Грешка во наводот: Има ознаки <ref> за група именувана како „б“, но нема соодветна ознака <references group="б"/>.

Преземено од „https://mk.wikipedia.org/w/index.php?title=Маче_трева&oldid=5287318“