Кралство Источна Англија

Кралството на Источните Англи
	Кралството на Источните Англи
	Ēastengla Rīċe; Regnum Orientalium Anglorum
	Независно (6ти век-869); Кралство на Данците (869–918); Вазал на Мерсија (654–655, 794–796, 798–825); Вазал на Данците (869–918)
	Местоположба на Источна Англија
Главен град	неукажан
Јазици	Староанглиски, латински
Вероисповед	Англосаксонско паганство, Англосаксонско христијанство
Уредување	Хептархија
Историја

Кралството на Источните Англи (староанглиски: Ēastengla Rīċe ; латински: Regnum Orientalium Anglorum), денес познато како Кралство Источна Англија, било мало независно кралство на Англите во чиј склоп влегувале денешните англиски окрузи Норфолк и Сафолк. Кралството се формирало во 6 век по англосаксонското населување на Британија. Во 7-миот и 8-миот век со кралството управувала династијата Вуфингас, а во 794 година било покорено од Мерсија. Во 869 година било освоено од Данците и станало составен дел од Данелав. Во 918 било освоено од Едвард Постариот и вклучено во Кралството Англија.

Историја уреди

Кралството Источна Англија било формирано од германските племиња Англи, кои пристигнале на островот Британија од Јитланд и се населиле во неговиот источен дел. По победата над ривалското источноанглиско кралство Нортамбрија во 616 година, накратко станало најсилната држава меѓу англосаксонските кралства на островот. Кралството Источна Англија било основано во првата половина од 6 век, и Веха станал прв крал на Источните Англи, а него го наследил Вуфа.^[1] Меѓутоа, подоцна Источна Англија двапати била поразена во војните со кралството Мерсија, а во 794 година, кралот Офа од Мерсија го убил Етелберт II, кралот на Источна Англија и кралството престанало да постои како независна држава. Независноста била обновена по востанието на населението и двегодишната војна со Мерсија во 825-827 година, при што биле убиени 2 мерсиски крала.

Во 869 година, Викинзите го нападнале кралството Источна Англија. Англите биле поразени во битка, а нивниот крал, Едмунд Маченикот, бил убиен. Данците ја задржале контролата врз Источна Англија до 920 година, кога територијата била ослободена од војската на Весекс. Во периодот од 1015 до 1017, повторно било освоено од данскиот крал Кнут Велики.

Од смртта на од страна на Мерсијците во 794 година до 825 година, Источна Англија престанала да биде независно кралство, освен кусото повторно тврдење под Едвалд во 796 година. Преживеал до 869 година, кога Викинзите ги поразиле источните Англичани во битка и нивниот крал, маченикот Едмунд, бил убиен. По 879 година, Викинзите трајно се населиле во Источна Англија. Во 903 година, прогонетиот <i id="mwOQ">Етелволд Етелинг ги</i> наведе источноанглиските Данци да водат катастрофална војна против неговиот братучед Едвард Постариот . До 917 година, по последователни дански порази, Источна Англија му се потчинила на Едвард и била инкорпорирана во кралството Англија, а потоа станала грофовија .^{[се бара извор]}

Географија уреди

Карта на Источна Англија

Кралството на Источните Англи на север и на исток се граничело со Северното Море, а на југ реката Стур ги одвојувала од Кралството на Источните Саксонци. Според историчарот Ричард Хогет, Северното Море овозможувало „просперитетна поморска врска со Скандинавија и северните делови на Германија“. Западната граница на кралството често се променувала. Во својот процут, кралството ги зафаќало денешните окрузи Норфолк, Сафолк и делови од источен Кембриџшир.

Поврзано уреди

Наводи уреди

↑ Една или повеќе речениците пред наводов вклучуват текст од дело кое сега е во јавна сопственост: Chisholm, Hugh, уред. (1911). „East Anglia“ . Encyclopædia Britannica (11. изд.). Cambridge University Press.CS1-одржување: ref=harv (link)

52°30′N 01°00′E / 52.500° СГШ; 1.000° ИГД / 52.500; 1.00052°30′N 01°00′E / 52.500° СГШ; 1.000° ИГД / 52.500; 1.000

[eb11-1] Една или повеќе речениците пред наводов вклучуват текст од дело кое сега е во јавна сопственост: Chisholm, Hugh, уред. (1911). „East Anglia“ . Encyclopædia Britannica (11. изд.). Cambridge University Press.CS1-одржување: ref=harv (link)

[1]