Иван Точко

Иван Точко (Охрид, 9 јануари 1914 - Скопје, 12 ноември 1973) бил македонски раскажувач, новинар и драмски писател. Еден е од основачите на Друштвото на писателите на Македонија. Литературната активност ја започнал во 1933 година со неговиот прв расказ „Нашиот поет“.^[1]

Се школувал во Охрид и Битола. Завршил Правен факултет во Белград и Театарска академија во Софија.^[2]

Беше учесник во НОВ на Македонија. Работеше како новинар во „Нова Македонија“, во Радио Скопје и беше уредник на списанието „Македонија“.

По донесувањето на Резолуцијата на Информбирото е уапсен и испратен на Голи Оток.^[3]

Загинал во сообраќајна несреќа, прегазен од автомобил, по излегувањето од автобус.

ТворештвоУреди

„Бојана“ (раскази, 1953)
„Акорди“ (раскази, 1956)
„Прстен“ (раскази, 1959)
„Раскази“ (1962)
„Вино за душите“ (новелети, 1968)
„Премиера“ (раскази, 1970)
„Грев“ (лирски минијатури, 1971)
„Плуто“ (драма, 1972)
„Охридска трилогија“ (три драмски текстови - „Под Акропол“, „Робинка“ и „Плуто“, 1974)

↑ Средба со Иван Точко
↑ Маринела Јовановиќ, Нада Филева „Мал охридски литературно-научен лексикон“, Охрид, 2002.
↑ Димче Најчески „Голооточки сведоштва“, Скопје, 2002, книга втора, 136-139 стр.

Оваа биографска статија за за личност од Македонија е никулец. Можете да помогнете со тоа што ќе ја проширите.