Иван Точко

Иван Точко (Охрид, 9 јануари 1914 - Скопје, 12 ноември 1973) — македонски раскажувач, новинар и драмски писател. Тој е еден од основачите на Друштвото на писателите на Македонија.

Иван Точко
Роден/а	9 јануари 1914 Охрид, Македонија
Починат/а	12 ноември 1973 Скопје, Македонија
Занимање	Писател

Животопис

Иван Точко се школувал во Охрид и Битола. Завршил Правен факултет во Белград и Театарска академија во Софија. Бил учесник во НОВ на Македонија. По завршувањето на војната, работел како новинар во „Нова Македонија“ и во Радио Скопје, а покрај тоа, бил уредник на списанието „Македонија“. По донесувањето на Резолуцијата на Информбирото бил уапсен, осуден и испратен на отслужување на затворската казна на Голи Оток.

Загинал во сообраќајна несреќа, прегазен од автомобил, по излегувањето од автобус.

Творештво

Литературната активност ја започнал во 1933 година со неговиот прв расказ „Нашиот поет“.

Точко е автор на шест збирки раскази, три драми и две збирки со прозни минијатури:

• „Бојана“ (раскази, 1953)
• „Акорди“ (раскази, 1956)
• „Прстен“ (раскази, 1959)
• „Раскази“ (1962)
• „Вино за душите“ (новелети, 1968)
• „Премиера“ (раскази, 1970)
• „Грев“ (лирски минијатури, 1971)
• „Плуто“ (драма, 1972)
• „Охридска трилогија“ (три драмски текстови - „Под Акропол“, „Робинка“ и „Плуто“, 1974)

Три негови кратки раскази се застапени во антологијата на македонскиот краток расказ, „Џинџуџе во земјата на афионите“ (Темплум, 2022).