Зубово
Зубово — село во Општина Ново Село, во околината на градот Струмица.
| Зубово | |
Влезот на селото | |
  Зубово Местоположба на Зубово во Македонија
Зубово на карта
| |
| Координати 41°24′0″N 22°51′0″E / 41.40000° СГШ; 22.85000° ИГД | |
| Општина | Ново Село |
| Население | 447 жит. (поп. 2021)[1]
|
| Шифра на КО | 27032, 27532 |
| Надм. вис. | 102 м |
|
Зубово на општинската карта  Атарот на Зубово во рамките на општината | |
 Зубово на Ризницата
| |
_(7).jpg)
.jpg)
Географија и местоположба уреди
Зубово се наоѓа во плодното Струмичко Поле, на надморска височина од 207 метри, во непосредна близина на местото каде реката Водочница се влева во реката Струмица. Од најблискиот град Струмица е оддалеченo 19 километри.
Историја уреди
Среден век уреди
Зубово своето име го добило според неговата местоположба, бидејќи површината што ја зафаќа има облик на заб („зуб“ или „з‘б“).
Селото трипати ја менувало својата местоположба: најпрвин се наоѓало во месноста Колибите, потоа во месноста Барите, и најпосле во месноста Двата Потока. Зубово првпат се среќава во повелбите на повелбите на браќата Јован Драгаш и Константин Драгаш во струмичката област од 1378 година[2].
Отоманско Царство уреди
Селото било турски чифлик, а потоа било продадено на семејството Караманолци. Во 1913 година тоа било запалено од гркоманското население.
Југославија уреди
По крајот на Балканските војни, селото било вклучено во составот на Царство Бугарија. По крајот на Првата светска војна, според Нејскиот мировен договор, селото било вклучено во составот на Кралство СХС, заедно со Струмичкиот регион, додека по крајот на Втората светска војна, во рамките на СФРЈ.
Македонија уреди
По распаѓањето на СФРЈ, селото формално било вклучено во составот на Република Македонија. Според територијалната организација на Република Македонија, селото припаѓа на Општина Ново Село.
Население уреди
|
| |||||||||||||||||||||||||||||||||
Во „Етнографија на вилаетите Адријанопол, Монастир и Салоника“ во 1873 година,Забово е наведено како село со 60 домаќинства и 215 жители Македонци.[3][4] Според статистиката на Васил К’нчов („Македонија, Етнографија и статистика“) од 1900 година, во Забово живееле 390 жители, сите Македонци.[5]
Селото било под влијание на Цариградската патријаршија. Според податоците на секретарот на егзархијата Димитар Мишев („La Macédoine et sa Population Chrétienne“) во 1905 година во селото живееле 496 македонски патријаршисти под врховенството на Бугарската егзархија и функционирало грчко училиште[3][6].
Според германска карта издадена во 1941 година, а заснована на пописот на Кралството Југославија од 1931 година, селото имало 400 Македонци.[7]
Според пописот на населението на Македонија од 2002 година, селото има 648 жители, од кои 646 Македонци и 2 Срби.[8]
Според последниот попис од 2021 година, во селото живееле 447 жители, од кои 428 Македонци и 19 лица без податоци.[9]
Во табелата во продолжение е направен преглед на населението во сите пописни години:
| Година | 1900 | 1905 | 1948 | 1953 | 1961 | 1971 | 1981 | 1991 | 1994 | 2002 | 2021 |
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Население | 390 | 496 | 397 | 480 | 580 | 657 | 713 | 733 | 694 | 648 | 447 |
- Извор за 1900 г.: Македонија. Етнографија и статистика.[10]; за 1905 г.: La Macédoine et sa Population Chrétienne.[11]; за 1948-2002 г.: Државен завод за статистика на РМ.[12]; за 2021 г.: Државен завод за статистика на РМ.[13]
Самоуправа и политика уреди
Избирачко место уреди
Во селото постои избирачкото место бр. 1792 според Државната изборна комисија, сместени во просториите на дом на културата.[14]
На претседателските избори во 2019 година, на ова избирачко место биле запишани вкупно 637 гласачи.[15]
Културни и природни знаменитости уреди
Црквата „Св. Ѓорѓи“ била изградена од патријаршистите во 1852 година. Во селото има училиште посветено на Мануш Турновски, изградено во 1948 година, амбуланта и Дом на пензионери.
Во селото се наоѓа и археолошкото наоѓалиште Могила од римското време[16].
Наводи уреди
- ↑ „Пописна слика на населените места во Македонија, Попис 2021“. Државен завод за статистика. Посетено на 22 декември 2022.
- ↑ Новаковић, Стојан. „Законски споменици српских држава средњега века“, Београд, 1912, стр.513.
- ↑ 3,0 3,1 Како што е општопознато, Македонците во бугарските извори се присвојуваат и водат како Бугари, и покрај признанието дека самите се изјаснувале како Македонци.
- ↑ „Македония и Одринско. Статистика на населението от 1873 г.“ Македонски научен институт, София, 1995, с. 186-187.
- ↑ Васил Кънчов. „Македония. Етнография и статистика“. София, 1900, стр. 160.
- ↑ Brancoff, D.M. "La Macédoine et sa Population Chrétienne". Paris, 1905, pp. 106-107.
- ↑ „200K Volkstumskarte Jugoslawien“.
- ↑ Попис на населението, домаќинствата и становите во Република Македонија, 2002 - Книга X
- ↑ „Оваа категорија опфаќа лица коишто учествуваат во вкупното резидентно население, но поради нивно одбивање да бидат попишани, неможност да бидат најдени на својата адреса на живеење и непотполност во работата на попишувачите не биле официјално попишани, туку за нив податоците биле преземени од административни извори и затоа не учествуваат во изјаснувањето за етничка припадност, вероисповед и мајчин јазик (Прочитајте повеќе...).“
- ↑ К’нчов, Васил. „Македонија. Етнографија и статистика“. Софија, 1900
- ↑ Brancoff, D.M. „La Macédoine et sa Population Chrétienne“. Paris, 1905.
- ↑ „Население по возраст и по пол, по населени места, според пописите спроведени во Република Македонија по Втората светска војна“. Државен завод за статистика.
- ↑ „Вкупно резидентно население на Република Северна Македонија според етничката припадност, по населени места, Попис, 2021“. Државен завод за статистика.
- ↑ „Описи на ИМ“. Архивирано од изворникот на 2023-08-17. Посетено на 29 декември 2019.
- ↑ „Претседателски избори 2019“. Архивирано од изворникот на 2019-12-29. Посетено на 29 декември 2019.
- ↑ Коцо, Димче (1996). Археолошка карта на Република Македонија. Скопје: МАНУ. ISBN 9789989101069
Надворешни врски уреди
Зубово на Ризницата ?- Општина Ново Село
_1941.jpg){kind=link}