Дводомни писатели

Во минатото не постоел македонски литературен јазик. Тоа е една од причините поради која многу Македонци пишувале на други јазици. Друг мотив за пишување на други јазици е поделбата на Македонија и присоединувањето на нејзините делови кон Србија, Бугарија и Грција што придонело меѓу македонската интелегенција да се шират разни влијанија.

Многумина писатели одделени од средината во која се зборувало на македонски јазик едноставно можеле да го употребат јазикот на кој се школувале и кој бил присутен околу нив. Други живееле во заблуда дека на македонски говори не може да се создаде посериозна литература. Трети пак го имале предвид фактот дека своите дела на македонски јазик не можеле да ги објават.

Таквите писатели се нарекуваат дводомни писатели.

На бугарски јазик пишувале Рајко Жинзифов, Григор Прличев, Симеон Радев, Антон Страшимиров, Димитар Талев, Никола Вапцаров, Антон Попов, Христо Смирненски, Атанас Далчев, Венко Марковски и други.

На грчки јазик во раниот период на своето творештво пишувал Григор Прличев.

На српски јазик пишувале Коста Абраш, Ангелко Крстиќ, Томо Смилјаниќ - Брадина.

Името на Стојан Христов е значајно зашто пишувал на англиски јазик, опишувајќи го својот печалбарски живот во романот „Мојот американски аџилак“.

Ганчо Хаџи Панзов пишувал на француски јазик без посебни огласи во француската литература.

На германски јазик пишува Саво Костадиновски.

Литература

• Томислав Тодоровски (ур.), „Македонски дводомни писатели“, Битола, 2008.