Владимирица
Владимирица или Ладомерица (албански: Lladomericë) — село во општината Булчица на Дебарската област, источна Албанија. Населено е со Македонци-муслимани.[1]
| Владимирица Lladomericë | |
|---|---|
| село | |
  Владимирица | |
| Координати: 41°27′50″N 20°30′03″E / 41.46389° СГШ; 20.50083° ИГД | |
| Земја |  Албанија |
| Област | Дебар |
| Општина | Булчица |
| Општ. един. | Острени |
| Надм. вис. | 590 м |
| Час. појас | CET (UTC+1) |
| • Лето (ЛСВ) | CEST (UTC+2) |
| Рег. таб. | BZ |
Географија
уредиСелото се наоѓа во македонската област Голо Брдо, на самата граница со Македонија, каде од другата страна е торбешкото село Отишани, Општина Дебар. На кусо растојание на северозапад е селото Пасинки.
Историја
уредиВо „Етнографија на вилаетите Адријанопол, Монастир и Салоника“ се вели дека во 1873 г. Владомирица (Vladomiritza) е село село со 17 домаќинства сочинети од 42 жители Торбеши.[2] Според статистиката на Васил К’нчов („Македонија. Етнографија и статистика“) во 1900 г. во Радомирица живееле 440 Македонци-муслимани.[3][4]
По Првата балканска војна во 1912 г. селото влегло во состав на Албанија.
Во извештајот на Сребрен Поп Петров, главен инспектор-организатор на бугарската црковно-училишна дејност во Албанија, во 1930 г. Владимирци се води како село со 100 куќи на Македонци-муслимани.[3][5]
Сè до 2015 г. селото било во состав на Општина Острени.
Знаменитости
уреди- Владимиричка џамија
Поврзано
уредиНаводи
уреди- ↑ Видоески, Божидар (1998). Дијалектите на македонскиот јазик, том I (PDF). Скопје: Македонска академија на науките и уметностите. стр. 339. Архивирано од изворникот (PDF) на 2021-06-20.
Во повеќето од спомнативе села живее население - со македонски и со албански мачин јазик. Албанското население доминира во северните голобрдски села (Себишта, Пасинки, Врмница, Големо и Мало Острени). Селата: Лешничани, Требиште, Српетово, Торбач, Љуболези, Владимирица и Тучепи се населени со Македонски муслимани (Торбеши), а во Себишта, Требиште, Г. и М. Острени живее мешано население - православни и Торбеши.
- ↑ „Македония и Одринско. Статистика на населението от 1873 г.“ Македонски научен институт, София, 1995, стр. 172 – 173.
- ↑ 3,0 3,1 Како што е општопознато, Македонците во бугарските извори се присвојуваат и водат како Бугари, и покрај признанието дека самите се изјаснувале како Македонци.
- ↑ Кѫнчовъ, Василъ (1900). Македония. Етнография и статистика. София: Българското книжовно дружество. стр. 262. ISBN 954430424X.
- ↑ Доверлив извештај бр. 54 на Сребрен Поп Петров