Вардарска Македонија

Вардарска Македонија е делот од регионот Македонија кој по Букурешкиот мировен договор од 1913 година припаднал на Кралството Србија. Денес 98,09% (25 713 км2) од територијата на Вардарска Македонија припаѓаат на Република Македонија, а останатиот мал дел територија на кој се наоѓа манастирот Св. Прохор Пчински припаѓа на Србија (1,91%).[1][2][3][4][5][6]

Вардарска Македонија во рамките на регионот Македонија
Карта на Македонија од Димитар Чуповски, упатена до Лондонската конференција и приврзаниците во Русија и Македонија (1913)

Сепак во многу географски карти на регионот Македонија, вардарскиот дел на Македонија има поинакви граници отколку денешните генерално прифатени граници (Република Македонија). Во картата на Македонија изработена од Димитрија Чуповски во Санкт Петербург во 1913 година, во територијата на (Вардарска) Македонија влегуваат и делови од источна Албанија (околината на Пешкопеја северозападно од Дебар) ставени најверојатно поради тоа што таму живееле голем број на Македонци (кои можно е да биле и мнозинство) и делови од Косово (Качаник и околината) и крајниот јужен дел на Србија (Прешево). Исто така овие делови на јужна Србија и Косово (без деловите од Албанија) се вметнати и во големата карта на Македонија изработена од француски експерти во 1925 година.

Како доказ дека Вардарска Македонија зафаќа поголема територија отколку територијата на Република Македонија денес, е тоа што на првото и второто (а подоцна сè до 1947 година) заседание на АСНОМ свои делегати испратиле градовите Качаник, Прешево, Бујановац, Трговиште и Витина, а овие општини кои се денес во составот на Србија и официјално влегле во територијалната организација и администрацијата на НР Македонија.

Исто така првобитно според Букурешкиот мировен договор Струмичкиот регион припаднал на Бугарија, но по Првата светска војна, со Нејскиот мировен договор од 1919 година, Бугарија била принудена да ѝ ја отстапи струмичката област на Србија, односно струмичката област да влезе во рамките на Вардарска Македонија.


Национални симболи

уреди

Поврзано

уреди

Наводи

уреди
  1. Danforth 1997, стр. 44.
  2. Ackermann 1999, стр. 55.
  3. Thiessen 2007, стр. 29.
  4. Poulton 2000, стр. 2.
  5. Troebst, Stefan (January 2007). Das makedonische Jahrhundert: von den Anfängen der nationalrevolutionären Bewegung zum Abkommen von Ohrid 1893-2001 ; ausgewählte Aufsätze. Oldenbourg. стр. 344. ISBN 978-3-486-58050-1.[мртва врска]
  6. Bechev 2009, стр. 232.