Валиде султан
Валиде султан (османлиски: والده سلطان, буквално "мајка султан") — титула на мајката на османлискиот султан.[1] Титулата првпат се користи во 16 век за Ајше Хафса султан, сопруга на Селим I и мајка на Сулејман Величествениот. Титулата е еквивалент на западната мајка кралица и источната мајка царица или ипмераторка.
| Валиде султан на Османлиско Царство | |
|---|---|
| Поранешна политичка функција | |
.svg)
| |
| Знаме на Отоманското Царство | |
| |
| Ајше Хафса султан | |
| Претходник | Создадена |
| Наследник | Укината |
| Прв функционер | Ајше Хафса султан |
| Последен функционер | Рахиме Пересту |
| Звање | Валиде султан ефенди |
| Резиденција | Топкапи-сарај Долмабахче Јилдиз |
| Назначител | Мајка на султанот |
| Постоела од | 1522 |
| Постоела до | 1904 |
| Сегашен претендент | Укината |
Позицијата била најважната позиција во Отоманското Царство по онаа на самиот султан. Како мајката на султанот, според исламската традиција ("правото на мајката е Божјо право"),[2] Валиде султаните имале значајно влијание врз работите од областа на империјата. Таа имаше голема моќ во судот и нејзини сопствени соби (секогаш во непосредна близина на нејзините синови) и државен персонал. Особено во текот на 17 век, во период познат како "Султанат на жените", серија на некомпетентни или малолетни султани ја зголеми улогата на Валиде султанот.[3]
Султанатот на жените започна со Хурем султан (1500-1558) и го продолжила Нурбану Султан (1525-1583), мајка на Мурат III. Како Валиде султан во 1574-1583, Нурбану беше де факто ко-владетел. Најмоќните и најдобро познатите од сите Валиде султани и Хасеки султани во историјата на Отоманското Царство биле Хурем султан, Нурбану султан и Косем султан (1589-1651).
Поврзано
уредиНаводи
уреди- ↑ Davis, Fanny (1986). „The Valide“. The Ottoman Lady: A Social History from 1718 to 1918. ISBN 0-313-24811-7.
- ↑ http://www.beliefnet.com/Love-Family/Holidays/Mothers-Day/Can-Muslims-Celebrate-Mothers-Day.aspx?p=2#
- ↑ Leslie Peirce, The Imperial Harem: Women and Sovereignty in the Ottoman Empire, Oxford University Press, 1993, ISBN 0-19-508677-5 (paperback)