Битка кај Онгала
Битката кај Онгала се одвила во 680 година во близина на Онгала, денешна Романија, помеѓу силите на Источното Римско Царство и силите на Прабугарите. Битката е дел од Византиско-бугарските војни, а завршила со победа на Прабугарите.
| Битка кај Онгала | |||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Дел од Византиско-бугарски војни | |||||||
|
|||||||
|
|||||||
| Завојувани страни | |||||||
| Прабугари | Византија | ||||||
| Команданти и водачи | |||||||
| Аспарух | Константин IV | ||||||
| Сила | |||||||
| непознато | "сите темни"[1] 50,000[2] | ||||||
| Жртви и загуби | |||||||
| мали | цела армија | ||||||
Позадина уреди
Искористувајќи ги постојаните војни на Византија со Арапите, хан Аспарух ја поминал реката Дунав и влегол во Мала Скитија (денес Добруџа). Во 680 година византискиот цар Константин IV Погонат организирал голем копнен и морски поход против прабугарските племиња. Теофан Исповедник дал индиректни упатства за бројот на византиската армија, пишувајќи дека императорот ги повикал сите теми во походот.[3] Прецизни податоци за бројот на византиската армија недостасуваат, но во тоа време една империјална теренска армија броела меѓу 15.000 и 25.000 лица.[4][5][6] Од друга страна не постои сведоштво и за армијата на Прабугарите, но се смета дека нивната сила била околу 10.000 војници[7].
Конфликт уреди
Војниците на царот Константин IV пристигнале во Онгала и започнале воени дејствија против прабугарските војници. Поради големиот број на византиски војници, прабугарската армија се повлекла во фортификација, која била изградена на островот Певки. Оддалеченоста од бојното поле довела до тешко снабдување на византиската армија. Од друга страна постоела практична неможност да биде нападната фортификацијата на островот. Војниците на Аспарух започнале да им нанесуваат тактички порази на византиските сили, без да се обидуваат целосно да ги разбијат[3]. Византијците започнале опсада на островот која траела четири дена, по кое императорот Константин IV најавил на војниците дека оди на лекување во Акве Калиде (денес Бургас) и го напуштил бојното поле. Овој потег негативно влијаел врз борбениот дух на византиските сили.
Добрата организирана одбрана на Прабугарите, нивната стратешка позиција[8] и нивните постојани напади предизвикале византиските сили да се повлечат. По нивното повлекување, прабугарските сили започнале голема контраофанзива нанесувајќи им голем пораз.
Последици уреди
Победата кај Онгала претставувал прв чекор кон создавање на Дунавска Бугарија. По оваа победа Прабугарите продолжиле со нападите кон Мизија.
Наводи уреди
- ↑ The Chronicle of Theophanes Confessor. Byzantine and Near Eastern History, AD 284-813. Oxford, 1997, p. 498
- ↑ Чолпанов, Б., и др, История на Българите: Военна история, 2007, стр. 73 // Cholpanov, B. and others. History of the Bulgarians: Military history, 2007, p.73
- ↑ 3,0 3,1 Чолпанов, Б., и др: Историја на Бугарите: Военна историја, стр. 73
- ↑ W. Treadgold, A History of the Byzantine State and Society, Stanford University Press, 1997, ISBN 0804726302,стр. 576.
- ↑ Byzantium in the Seventh Century: The transformation of a Culture, J. F. Haldon, Cambridge University Press, 1997, ISBN 052131917X, стр. 253.
- ↑ The Making of Byzantium: 600 - 1025, Mark Whittow, University of California Press, 1996, ISBN 0520204964, стр. 188.
- ↑ Создавање на бугарската нација. Димитар Ангелов (Издателство Наука и искуство, „Векове“, Софија 1971) с. 202—203.
- ↑ Атанасов, Щ. и др.: Българското военно изкуство през феодализма, стр. 37
Извори уреди
- Атанас Пейчев и колектив, 1300 години на стража, Военно издателство, София 1984.
- Йордан Андреев, Милчо Лалков, Българските ханове и царе, Велико Търново, 1996.
- Пламен Павлов, Историята - далечна и близка, Велико Търново, 2010.