Барово (Скопско)

село во Општина Сопиште

Барово — село во Општина Сопиште, во околината на градот Скопје.

Барово
Барово во рамките на Македонија
Барово
Местоположба на Барово во Македонија
Барово на карта

Карта

Координати 41°56′43″N 21°20′38″E / 41.94528° СГШ; 21.34389° ИГД / 41.94528; 21.34389
Општина  Сопиште
Население 24 жит.
(поп. 2021)[1]

Шифра на КО 25008
Надм. вис. 574 м
Барово на општинската карта

Атарот на Барово во рамките на општината
Барово на Ризницата

Географија и местоположба уреди

Населбата се наоѓа во западниот дел на Скопската Котлина, на северозападната падина на Водно, над реката Треска, и припаѓа на Општината Сопиште. Селото е ридско, на надморска височина нешто над 600 метри. Од централното место Скопје населбата е оддалечена 17 км.

Историја уреди

Во XIX век, селото е дел од нахијата Каршијак во Скопската каза во Отоманското Царство.

Стопанство уреди

Атарот е мал и зафаќа простор од 2,4 км2. На пасиштата отпаѓаат 159,8 ха, на шумите 59,3 ха, а обработливото земјиште 44,5 ха, така што во врска со ваквата аграрна структура, селото не е многу развиено.[2]

Население уреди

Население во минатото
ГодинаНас.±%
1948100—    
195396−4.0%
196187−9.4%
197144−49.4%
198137−15.9%
ГодинаНас.±%
19916−83.8%
199421+250.0%
200223+9.5%
202124+4.3%

Според опширните османлиски дефтери за населението на Скопската Каза од 1832/33 година, селото било мешано со христијанско и муслиманско население, каде имало 12 христијански и 10 муслимански домаќинства. На овој попис биле забележани 49 мажи христијани[3], со 4 новороденчиња и 51 мажи муслимани[4] со 4 новороденчиња. Се проценува дека селото во тој период имало 216 жители.

Стефан Верковиќ во 1857 година го забележува со 314 жители.[5]

Според статистиката на Васил К’нчов („Македонија, Етнографија и статистика“) од 1900 година, во Барово живееле 140 жители, од кои 105 Македонци[6] и 35 Албанци[7].[8]“) Според егзархискиот секретар Димитар Мишев, („La Macédoine et sa Population Chrétienne“) во 1905 година во Барово имало 128 Македонци[6], под врховенството на Бугарската егзархија.

После Втората балканска војна, 1913 г. селото влегува во границите на Србија, како дел од Општина Говрлево и има 417 жители, заедно со Чифлик Барово.[9]

Според германска карта издадена во 1941 година, а заснована на пописот на Кралство Југославија во 1931 година, селото имало 150 Македонци и 300 други жители.[10]

Барово е мала населба којашто е во фаза на наполно раселување. Во 1961 година селото броело 87 жители, а во 1994 година само 21 жители, од кои 11 Албанци, а 10 жители Македонци.

Според пописот од 2002 година, селото имало 23 жители, од кои: 9 Македонци, 13 Албанци и 1 Србин.[11]

Според последниот попис од 2021 година, во селото живееле 24 жители, сите Албанци.

На табелата е прикажан националниот состав на населението низ сите пописни години:[12]

Година Македонци Албанци Турци Роми Власи Срби Бошњаци Ост. Вкупно
1948 100
1953 79 4 13 ... 96
1961 79 4 4 ... ... ... 87
1971 30 14 ... ... 44
1981 26 11 ... 37
1991 6 ... 6
1994 10 11 ... 21
2002 9 13 1 23
2021 24 24

Родови уреди

Барово било македонско-албанско село.

Според истражувањата од 1950 година. Родови во селото биле:[13]

Македонски:

  • Доселеници: Тодоровци (6 к.), Гроздановци (2 к.), Ивановци (1 к.), Мачингаровци (2 к.) и Таневци (2 к.) доселени се пред 269 години од сега раселеното село Сакум Село на Мокра Планина. Од сите родови има иселеници на полно места, како: Скопје (пет семејства), Петровец (три семејства), Долно Соње (две семејства) и во Маркова Сушица (тринаесет семејства).

Албански:

  • Доселеници: Камберовци (2 к.) доселени се од Долен Дебар во Албанија. Од старото место се иселиле двајца браќа, едниот се населил во Зелениково, а другиот во Барово (Камбер). Во овој род го знаат следното родословие: Демир (жив на 80 г. во 1950 година) Беќир-Камбер, кој се доселил во селото. До 1944 година овој род бил поголем, но се смалил поради иселување во Скопје.


Културни и природни знаменитости уреди

Цркви
Археолошки наоѓалишта
  • Барово — осамени наоди од римско време
  • Градиште — градиште од доцноантичко време високо над селото
  • Св. Атанасија — некропола од римско време

Поврзано уреди

Наводи уреди

  1. „Пописна слика на населените места во Македонија, Попис 2021“. Државен завод за статистика. Посетено на 22 декември 2022.
  2. Панов, Митко (1998). Енциклопедија на селата во Република Македонија. Скопје: Патрија. стр. 20.
  3. Османлиски документи за историјата на Македонија - пописи од XIX век на христијанското население - Скопски Санџак, каза Скопје. Скопје: д-р Емил Крстески. 2021.
  4. Османлиски документи за историјата на Македонија - пописи од XIX век на муслиманското население - Скопски Санџак, каза Скопје. Скопје: д-р Емил Крстески. 2020.
  5. Верковиќ, Стефан (1889). Топографическо-этнографическій очеркъ Македоніи. Санкт Петербург.
  6. 6,0 6,1 Македонците биле забележани како Бугари.
  7. Албанците биле забележани како Арнаути.
  8. Кънчов, В. Македония. Етнография и статистика, София, 1900
  9. Речник на местата во ослободената област Стара Србија по службени податоци. Белград: Мил. Ант. Вујиќ. 1914.
  10. „200K Volkstumskarte Jugoslawien“.[мртва врска]
  11. Попис на населението, домаќинствата и становите во Република Македонија, 2002 - Книга X
  12. Население на Република Македонија според изјаснувањето за етничката припадност, по населени места, според пописите на население 1948, 1953, 1961, 1971, 1981, 1991, 1994 и 2002 година (согласно територијалната организација од 1996 година). База на податоци МАКСтат Архивирано на 10 декември 2021 г.. Државен завод за статистика.
  13. Трифуноски, Јован (1958). Слив Маркове Реке. Филозофски факултет.

Надворешни врски уреди