Јапонска пајакова краба
Јапонската пајакова краба или јапонскиот пајаков рак ― вид на морска краба кој живее во водите околу Јапонија. Има најголем распон на нозете од кој било членконога. Тие минуваат низ три главни ларвни фази заедно со презоеална фаза со цел да пораснат до нивната голема големина.[2] Родот Macrocheira содржи повеќе видови. Пронајдени се два фосилни видови од овој род, Macrocheira ginzanensis и Macrocheira yabei, и двата од миоценот во Јапонија.[3][4] Различната таксономска историја е важен дел од тоа што се овие суштества и како тие еволуирале за да бидат тоа што се денес. Тие се барани риболовците на ракови, а во Јапонија се сметани за деликатес. Се прават напори за зачувување за да се заштитат овие суштества и нивното населениеп од опасностите од прекумерен риболов.[5] Јапонскиот пајаков рак по изглед е сличен на многу помалиот европски пајаков рак (Maja squinado) и не треба да се меша со него.
| Јапонска пајакова краба | |
|---|---|
| |
| Научна класификација [ у ] | |
| Непознат таксон (попр): | Macrocheira |
| Вид: | Јапонска пајакова краба |
| Научен назив | |
| Macrocheira kaempferi (Теминк, 1836) | |
| Синоними [1] | |
| |
Опис уреди
Јапонскиот пајаков рак има најголем распон на нозете од кој било членконог, достигнувајќи до 3,7 метри од канџи до канџи.[6] Телото може да порасне до големина од 40 сантиметри во широчината на карапасот, а целиот рак може да тежи до 19 килограми[7] - втор по маса само по американскиот јастог меѓу сите живи видови членконоги. Мажјаците имаат подолги хелипеди; женките имаат многу пократки хелипеди, кои се пократки од следниот пар на нозе.[3] Освен по својата извонредна големина, јапонскиот пајаков рак се разликува од другите ракови на повеќе начини. Првите плеоподи од мажјаци се невообичаено искривени, а неговите ларви изгледаат примитивни.[1] Ракот е портокалов со бели дамки по должината на нозете.[8] Се известува дека има нежна наклонетост и покрај неговиот жесток изглед.[8] Јапонското име за овој вид е така-аши-гани, (јапонски: たかあしがに), буквално во превод на „рак со високи нозе“. Исто така, има уникатно менување на скелетот кое се случува 103 минути, при што ракот ја губи својата подвижност и почнува да го распарчува задниот дел на карапасот и завршува со менување на нозете што одат.[9] Нивните оклопни егзоскелети помагаат да се заштитат од поголемите грабливци како што се октоподите, но џиновските пајакови ракови користат и камуфлажа. Трнливиот карпас на ракот се спојува во карпестото океанско дно. За да ја продолжи илузијата, пајаковиот рак ќе ја украси својата школка со сунѓери и други животни.[10] Начинот на кој пајаковите ракови можат да се соберат и да се покријат со такви организми е следење на специфично рутинско однесување. По земање на предметот со тенки хелипеди на ракот, челата се користи за извртување и откинување на организмот, како што е цевка од црв или сунѓер, од подлогата на која моментално се наоѓа.[11] За разлика од другите видови ракови, како што е чилеанскиот рак Acanthonyx petiveri, јапонскиот пајаков рак конкретно не бара соодветни бои за да се вклопи во нивната околина; тие едноставно се камуфлираат на начин што ја прикрива целата нивна структура.[11] Ова е најверојатно затоа што јапонските пајакови ракови се ноќно активни, па наместо да се маскираат кога фаќаат плен, тие всушност само се обидуваат да ги избегнат грабливците во текот на ноќта.[11] Откако ќе се собере материјалот, тој се носи до устите на раковите за конкретно да се ориентира и обликува пред да се прицврсти на егзоскелетот. Потоа, преку механичка адхезија и секрети, материјалите се закачуваат за ракот и се способни да се регенерираат и да се колонизираат на ракот.[11]
Животен циклус уреди
Женките ракови ги носат оплодените јајца прикачени на нивните абдоминални додатоци додека не се изведат во ситни планктонски ларви.[12]> Тие можат да снесат до 1,5 милиони јајца по сезона, а овие јајца ќе се изведат во просек за 10 дена.[5]
Откако ќе се изведат, овие ларви поминуваат низ четири фази на развој пред да созреат до зрелоста.[2] Првата или презоеалната фаза трае само неколку минути, при што повеќето се распаѓаат во рок од 15 минути за да влезат во првата зоеална фаза.[13] Тие во оваа фаза изгледаат многу поинаку од нивните родители, со мали, проѕирни тела. Macrocheira Kaempferi поминува низ две зоеални фази и мегалопа фаза пред да достигне зрелост.[2] Секоја од овие фази е под големо влијание на температурата, и во однос на опстанокот и во однос на должината на фазата. Се смета дека оптималната температура на одгледување за сите фази на ларви е помеѓу 15 °C и 18 °C, со температури на преживување кои се движат од 11 °C до 20 °C.[14] На овие температури зоеалните фази може да траат некаде од 7 до 18 дена, при што фазата на мегалопа трае некаде од 25 до 45 дена.[14] Постудената вода е поврзана со подолго траење во секоја фаза. За време на ларвните фази, Макрохиера кампфери се наоѓа во близина на површината додека планктонските форми се движат со океанските струи.[14] Оваа површинска вода се движи помеѓу 12 °C и 15 °C за време на сезоната на шрафирање (од јануари до март). Ова е многу потопло од водите на длабочините под 200 метри каде што се среќаваат возрасни, со водите постојано околу 10 °C. Оптималните температури покажуваат преживување од 70% низ првата зоеална фаза, што е значително намалено на 30% преживување во втората зоеална и мегалопа фаза.[14]
Анатомија уреди
Macrocheira kaempferi е џиновски рак со карпаса во облик на круша која е 350 мм кога се мери на средната линија. Неговата површина е покриена со мали шилци како проекции или туберкули. ’Рбетот на возрасен џиновски рак е краток и се криви нанадвор на врвот. Од друга страна, боцките кај младите џиновски ракови се долги во споредба со нивната карпа, заедно со незакривен рбет. Оваа пропорционалност објаснува, како и кај другите декаподни ракови, дека големината на ’рбетот се намалува како што стареат примероците.[15] Како што е споменато во таксономскиот дел, овој род ја содржи семејната примитивна особеност на подвижна антена на базалниот сегмент. Сепак, „развојот на ’рбетот на задниот агол на надокуларната стреа, и присуството на интеркалиран рбет и антеноларен септум се чини дека му припишуваат прилично висока позиција на овој род“. И на крај, постојат разлики меѓу половите. Возрасните мажјаци имаат многу долги предни нозе каде што се наоѓаат канџите, но сепак тие се пократки од амбулантните нозе на женките, сместени во задниот дел на карапасот и се користат за движење.[15]
Наводи уреди
- ↑ 1,0 1,1 Peter K. L. Ng; Danièle Guinot; Peter J. F. Davie (2008). „Systema Brachyurorum: Part I. An annotated checklist of extant Brachyuran crabs of the world“ (PDF). Raffles Bulletin of Zoology. 17: 1–286. Архивирано од изворникот (PDF) на 6 јуни 2011. Занемарен непознатиот параметар
|name-list-style=(help) - ↑ 2,0 2,1 2,2 Clark, Paul F.; Webber, W. Richard (October 1991). „A redescription of Macrocheira kaempferi (Temminck, 1836) zoeas with a discussion of the classification of the Majoidea Samouelle, 1819 (Crustacea: Brachyura)“. Journal of Natural History (англиски). 25 (5): 1259–1279. doi:10.1080/00222939100770781. ISSN 0022-2933.
- ↑ 3,0 3,1 „Macrocheira kaempferi“. Crabs of Japan. Marine Species Identification Portal. Архивирано од изворникот на 2017-10-04. Посетено на 15 декември 2021.
- ↑ G. F. Mees (1957). „Over het belang van Temminck's "Discours Préliminaire" voor de zoologische nomenclatuur“ [On the importance of Temminck's "Discours Préliminaire" for zoological nomenclature]. Zoologische Mededelingen (холандски). 35 (15): 205–227.
on dit, que ce Crustacé est redouté des habitants par les , qu'il est en état de faire au moyen de ses fortes serres
- ↑ 5,0 5,1 Riebel, William. „Macrocheira kaempferi“. Animal Diversity Web (англиски). Посетено на 2020-03-09.
- ↑ McClain, Craig R.; Balk, Meghan A.; Benfield, Mark C.; Branch, Trevor A.; Chen, Catherine; Cosgrove, James; Dove, Alistair D.M.; Gaskins, Lindsay C.; Helm, Rebecca R. (13 јануари 2015). „Sizing ocean giants: patterns of intraspecific size variation in marine megafauna“. PeerJ (англиски). 3: e715. doi:10.7717/peerj.715. ISSN 2167-8359. PMC 4304853. PMID 25649000.
- ↑ Maurice Burton; Robert Burton (2002). „Spider crab“. International Wildlife Encyclopedia (3. изд.). Marshall Cavendish. стр. 2475–2476. ISBN 978-0-7614-7266-7. Занемарен непознатиот параметар
|name-list-style=(help) - ↑ 8,0 8,1 „Japanese Spider Crabs Arrive at Aquarium“. Oregon Coast Aquarium. Посетено на 15 декември 2021.
- ↑ Okamoto, Kazutoshi (5 јануари 2009). „Molting behavior of the giant spider crab, Macrocheira kaempferi in captivity“ (PDF). Bulletin of Shizuoka Prefectural Research Institute of Fishery. Iss. 43: 67–70 – преку Aquatic Science & Fisheries Abstracts (ASFA) 1: Biological Sciences & Living Resources.
- ↑ Aquarium, Tennessee. „Giant Japanese Spider Crab – Tennessee Aquarium“. www.tnaqua.org. Архивирано од изворникот на 2017-07-11. Посетено на 15 декември 2021.
- ↑ 11,0 11,1 11,2 11,3 Wicksten, Mary K. (1993). „A Review and a Model of Decorating Behavior in Spider Crabs (Decapoda, Brachyura, Majidae)“. Crustaceana. 64 (3): 314–325. doi:10.1163/156854093X00667. ISSN 0011-216X. JSTOR 20104855.
- ↑ „Japanese Spider Crab“. Georgia Aquarium. Архивирано од изворникот на 4 октомври 2013. Посетено на 15 декември 2021.
- ↑ Okamoto, Kazutoshi (1995). „Prezoeal Stage of Giant Spider Crab Macrocheira kaempferi (Crustacea, Decapoda, Majidae)“. Fisheries Science (англиски). 61 (1): 161–162. doi:10.2331/fishsci.61.161. ISSN 0919-9268.
- ↑ 14,0 14,1 14,2 14,3 Kazutoshi Okamoto (1993). „Influence of temperature on survival and growth of larvae of the giant spider crab Macrocheira kaempferi (Crustacea, Decapoda, Majidae)“. Nippon Suisan Gakkaishi. 59 (3): 419–424. doi:10.2331/suisan.59.419.
- ↑ 15,0 15,1 Sakai, K. (1987). „Tune Sakai (1903-1986)“. Crustaceana. 53 (2): 205–209. doi:10.1163/156854087X00826. ISSN 0011-216X. JSTOR 20104298.
Надворешни врски уреди
Macrocheira kaempferi на Ризницата ?
Macrocheira kaempferi на Викивидовите ?
