Јака Бизиљ
Јака Бизиљ (роден на 8 декември 1971 година) — германски писател, промотер и филмски продуцент како и основач и претседател на Фондацијата Кино за мир.
| Јака Бизиљ | |
|---|---|
.JPG) Јака Бизиљ во 2009 | |
| Роден(а) | 8 декември 1971 Љубљана, Словенија |
| Алма матер | Маинцски унивезитет |
| Занимање | Писател, промотер и филмски продуцент |
Ран живот
уредиБизиљ бил роден во Љубљана, Словенија и пораснал во Словенија, Либија, Танзанија, Малезија и Германија.[1] Студирал политика, литература и филм на германскиот универзитет во Мајнц и станал новинар и политички активист.
Промотор и продуцент
уредиЈака Бизиљ е писател, промотер и продуцент. Започнал да организира концерти во 1995 година со уметници како Андреа Бочели, Брајан Адамс, Монсерат Кабаље и Лајза Минели и бил на турнеја со уметници како Хозе Карерас. Од крајот на 1990-тите тој работел на меѓународно ниво како продуцент и долги години бил најголемиот водител на опера на отворено во Европа. Тој одржувал до 700 концерти и продукции во живо годишно. Меѓу неговите продукции се концерти со филмска музика на филмови како „Хари Потер“, „Господарот на прстените“, „Хобит“, „Ѕвездени патеки“, музиката на Ханс Цимер. Други вклучуваат „Магијата на танцот“, „ Исус Христос супер ѕвезда “ и „ Евита “ на Ендрју Лојд Вебер, мјузиклот Аида на Елтон Џон и мјузиклот на Бродвеј Џекил и Хајд . Има отворено и неколку културни фестивали.
Во 2002 година ја основал иницијативата Кино за мир,[2] и во 2008 година Фондацијата Кино за мир[3] за да создаде свест за општествената важност на филмовите и влијанието на филмовите врз перцепцијата и решавањето на глобалните социјални, политички и хуманитарни предизвици на нашето време.
Преку Кино за мир, Бизиљ бил вклучен во продукцијата на филмови, вклучувајќи и ја преработката на Ричард Кертис „Одеднаш Џина“ и документарниот филм „Писмо до Ана“ за руската новинарка Ана Политковскаја.[4] Бил вклучен и во реализацијата на документарниот филм „Овој затвор каде што живеам“ за притворениот мјанмарски комичар „Зарганар“ и неодамнешните филмски продукции „После тишината“ и собрал средства за развој на филмот „Песна за имињата“ со Дастин Хофман и Ентони Хопкинс.
Добротворни цели
уредиБизиљ ја дистрибуирал босанската воена сатира, добитничка на Оскар, „Ничија земја“ од Данис Тановиќ.
Во 2010 година , Фондацијата „Кино за мир“ ја доделила првата награда „Јуститија“ во чест на Обединетите нации и генералниот секретар на ОН Бан Ки Мун за основањето и поддршката на Меѓународниот кривичен суд. Наградата му била врачена на Бан Ки Мун од амбасадорката на добра волја на Советот на Европа Бјанка Џегер.
На 8 јуни 2010 Бизиљ бил домаќин на галата „Спорт за мир“[5] по повод Светското првенство на фудбал во Јужна Африка - најголемиот светски спортски настан во светот и првото Светско првенство во фудбал што се одржало во Африка.
Во 2011 година тој преку неговата фондација организирал вечера во Кан[6] за прв пат и ја придружувал посетата на 14-тиот Далај-лама на Висбаден со филмска програма и хуманитарна вечера за поддршка на културата на Тибет.[7]
Преку фондацијата, Бизиљ го организирал воздушниот транспорт на Алексеј Навални од Русија во 2020 година по труењето на Навални.[8]
Награди
уреди- Вацлав Хавел, поранешниот чешки претседател, во 2008 година ја доделил наградата од публиката за „Писмо до Ана“ на Меѓународниот филмски фестивал за човекови права Еден свет. Прашкиот фестивал користел меѓународни документарни филмови за да ги нагласи можностите за поединци да ги бранат човековите права.
- „Не ми се танцува“ ја добил наградата „Најдобар краток фантастичен филм“ од „Фестивалот ГоИст“ во април 2008 година.
- Глобална зелена награда 2018 година.[9]
Наводи
уреди- ↑ „jury 2017“. The Greek Film Festival in Berlin (англиски). Посетено на 2025-01-25.
- ↑ Connolly, Kate (2020-08-21). „Cinema for Peace: the NGO trying to airlift Alexei Navalny to Germany“. The Guardian (англиски). ISSN 0261-3077. Посетено на 2024-12-19.
- ↑ „Cinema for Peace: Jan Joseph Liefers berichtet von seinem Besuch in Syrien“. Der Tagesspiegel Online (германски). ISSN 1865-2263. Посетено на 2024-12-19.
- ↑ Elley, Derek (2008-03-06). „Letter to Anna: The Story of Journalist Politkovskaya's Death“. Variety (англиски). Посетено на 2024-12-19.
- ↑ „Remarks to Sports for Peace Gala | United Nations Secretary-General“. www.un.org. Посетено на 2025-01-25.
- ↑ „Cinema for Peace sammelt in Cannes“. www.morgenpost.de (германски). 2011-05-20. Посетено на 2019-09-25.
- ↑ „Wiesbadenaktuell: News detail view“. www.wiesbadenaktuell.de. Посетено на 2019-09-25.
- ↑ Goodfellow, Melanie (2024-02-17). „Cinema For Peace Chief Responds To Alexei Navalny's Death; NGO Airlifted Activist From Russia in 2020: "I've Been Afraid For Months"“. Deadline (англиски). Посетено на 2024-12-19.
- ↑ „Global Green: Save the Date“ (PDF). static1.squarespace.com.[мртва врска]