Ѓурѓевиште

село во Општина Врапчиште

Ѓурѓевиште — село во Општина Врапчиште, во областа Горни Полог, во околината на градот Гостивар.

Ѓурѓевиште
Ѓурѓевиште во рамките на Македонија
Ѓурѓевиште
Местоположба на Ѓурѓевиште во Македонија
Ѓурѓевиште на карта

Карта

Координати 41°53′39″N 20°51′43″E / 41.89417° СГШ; 20.86194° ИГД / 41.89417; 20.86194
Општина Врапчиште
Население 198 жит.
(поп. 2021)[1]

Шифра на КО 07028
Надм. вис. 774 м
Ѓурѓевиште на општинската карта

Атарот на Ѓурѓевиште во рамките на општината
Ѓурѓевиште на Ризницата

До 2004 година, селото било дел од поранешната Општина Неготино-Полошко.

Географија и местоположба уреди

Селото се наоѓа во областа Горни Полог, во крајниот северозападен дел на територијата на Општина Врапчиште, на источните падини на Шар Планина.

Историја уреди

Селото се споменува во турските пописни дефтери од 1467/68 година, како дел од нахијата Калканделен (Nahiye-I Kalkandelen) и имало 58 семејства, 3 неженети и 5 вдовици, сите христијани.[2]

Во XIX век селото било дел од Тетовската каза во Гостиварската нахија во Отоманското Царство.

Население уреди

Население во минатото
ГодинаНас.±%
1948474—    
1953525+10.8%
1961580+10.5%
1971733+26.4%
1981744+1.5%
ГодинаНас.±%
19910[3]−100.0%
1994676—    
2002403−40.4%
2021198−50.9%

Според статистиката на Васил К’нчов („Македонија, Етнографија и статистика“) од 1900 година, во Ѓурѓевиште живееле 985 жители, од кои 660 Албанци и 325 Македонци.[4]

Според Афанасиј Селишчев, во 1929 година селото било дел од Галатска општина и имало 74 куќи со 340 жители Албанци.[5]

Според германска карта издадена во 1941 година, а заснована на пописот на Кралство Југославија во 1931 година, селото имало 350 Албанци.[6]

Селото броело 580 жители во 1961 година, додека во 1994 година живееле 676 жители.

Според пописот на населението на Македонија од 2002 година, селото има 403 жители, од кои 399 Албанци, 3 Македонци и 1 останат. Следува табела на националната структура на населението:[7]

Според последниот попис од 2021 година, во селото живееле 198 жители, од кои 1 Македонец, 182 Албанци, 1 Бошњак и 14 лица без податоци.[8]

Во табелата во продолжение е направен преглед на населението во сите пописни години:

Година 1900 1905 1948 1953 1961 1971 1981 1991 1994 2002 2021
Население 985 474 525 580 733 744 0 676 403 198
Извор за 1900 г.: Македонија. Етнографија и статистика.[9]; за 1905 г.: La Macédoine et sa Population Chrétienne.[10]; за 1948-2002 г.: Државен завод за статистика на РМ.[11]; за 2021 г.: Државен завод за статистика на РМ.[12]

Родови уреди

Ѓурѓевиште е албанско село.

Според истражувањата од 1947 година, родови во селото:

Општествени установи уреди

Самоуправа и политика уреди

Избирачко место уреди

Во селото постои избирачкото место бр. 451 според Државната изборна комисија, сместени во просториите на основното училиште.[14]

На претседателските избори во 2019 година, на ова избирачко место биле запишани вкупно 630 гласачи.[15]

Културни и природни знаменитости уреди

Редовни настани уреди

Личности уреди

Култура и спорт уреди

Иселеништво уреди

Надворешни врски уреди

Наводи уреди

  1. „Пописна слика на населените места во Македонија, Попис 2021“. Државен завод за статистика. Посетено на 22 декември 2022.
  2. Турски документи за историјата на македонскиот народ кн.4, Методија Соколоски, д-р Александар Стојановски, Скопје 1971, стр. 338
  3. Во пописот од 1991 година, во населените места: Грачани, Никиштане, Ново Село (Боговиње), Раковец, Селце Кеч, Гургурница, Долно Јаболчиште, Клуковец, Добовјани, Врановци, Јажинце, Орашје, Равен, Спас, Богојци, Поум, Џепин, Долна Ѓоновица, Горна Лешница, Групчин, Добарце, Копачин Дол, Ларце, Мерово, Ново Село (Желино), Палатица, Рогле, Седларево, Стримница, Церово, Чифлик (Желино), Грешница, Длапкин Дол, Долно Строгомиште, Колибари, Речани - Зајаско, Вражале, Горно Седларце, Новаќе, Синичане, Мамудовци, Трапчин Дол, Горно Свиларе, Дворце, Рашче, Алашевце, Ваксинце, Виштица, Глажња, Гошинце, Злокуќане, Извор (Липково), Липково, Лојане, Оризари, Отља, Р’нковце, Руница, Слупчане, Стрима, Бибај, Богдево, Грекај, Нивиште, Орќуше, Рибница, Горјане, Градец, Ѓурѓевиште, Ломница, Арангел, Жубрино, Папрадиште, Ќафа, Црвивци, Бојане, Копаница, Паничари, Раовиќ, Чајлане, Патишка Река, Света Петка, Чифлик (Сопиште), Лакавица, Падалиште, Србиново, Страјане, Трново, Франгово, Шум, Алдинци, Горно Количани, Драчевица, Рамни Габер, Црвена Вода, Црн Врв, Нераште, Вејце, Селце, Корито, Блаце, Брест, Танушевци, Ѓермо, Порој, Бозовце, Бродец, Вешала и Шипковица, целото население не прифати да земе учество (го бојкотираше) во Пописот.
  4. Кънчов, Васил. Македония. Етнография и статистика, София, 1900, стр. 212.
  5. Селищев, Афанасий. Полог и его болгарское население. Исторические, этнографические и диалектологические очерки северо-западной Македонии, София, 1929, стр. 24.
  6. „200K Volkstumskarte Jugoslawien“.
  7. Попис на населението, домаќинствата и становите во Република Македонија, 2002 - Книга X
  8. „Оваа категорија опфаќа лица коишто учествуваат во вкупното резидентно население, но поради нивно одбивање да бидат попишани, неможност да бидат најдени на својата адреса на живеење и непотполност во работата на попишувачите не биле официјално попишани, туку за нив податоците биле преземени од административни извори и затоа не учествуваат во изјаснувањето за етничка припадност, вероисповед и мајчин јазик (Прочитајте повеќе...).“
  9. К’нчов, Васил. „Македонија. Етнографија и статистика“. Софија, 1900
  10. Brancoff, D.M. „La Macédoine et sa Population Chrétienne“. Paris, 1905.
  11. „Население по возраст и по пол, по населени места, според пописите спроведени во Република Македонија по Втората светска војна“. Државен завод за статистика.
  12. „Вкупно резидентно население на Република Северна Македонија според етничката припадност, по населени места, Попис, 2021“. Државен завод за статистика.
  13. Трифуноски, Јован (1976). Полог. Белград: САНУ.
  14. „Описи на ИМ“. Архивирано од изворникот на 2023-08-17. Посетено на 3 ноември 2019.
  15. „Претседателски избори 2019“. Архивирано од изворникот на 2019-12-29. Посетено на 3 ноември 2019.