Хеморецептор

Хеморецепторот или хемосензорот е вид на невроцит односно рецептор кој прима хемиски сигнал (стимул) и го трансформира во дејствен потенцијал. Постојат два основни видови на хеморецептори:

• Директни (вкусните папили на јазикот и каротидните тела што детектираат промена на pH во телото и други)
• Дистанциони (олфакторните рецептори)

Функции на хеморецепторите

Хеморецепторите земаат учество во дишењето, срцевиот ритам и влегуваат во градбата на сетилните органи.

Хеморецепторите и дишењето

Хеморецепторите во продолжениот мозок, каротидните артерии и аортата го детектираат нивото на јаглерод диоксид во крвта. Тие ја регулираат концентрацијата на водородни јони во крвта, кои ја намалуваат вредноста на pH во крвта, како директна последица на зголемената концентрација на јаглерод диоксид.

Одговорот на центарот за вдишување во продолжениот мозок се состои во испраќање на нервни импулси до надворешните меѓукоскени мускули и дијафрагмата преку френичниот нерв со цел зголемување на виталниот капацитет и волуменот на белите дробови за време на вдишувањето.

Хеморецепторите и срцевиот ритам

Истите хеморецептори го детектираат нивото на јаглерод диоксид во крвта на ист начин како кај дишењето (опишано во претходната секција).

Како одговор на оваа концентрација, се испраќа нервен импулс до кардиоваскуларниот центар во продолжениот мозок, којшто преку ацелерирачкиот нерв по пат на повратна врска (спрега) ќе го зголеми количеството на нервни импулси и ќе го информира синусниот јазол да стимулира повеќе контракции на миогениот срцев мускул (односно да предизвика зголемен срцев ритам).

Хеморецепторите и сетилните органи

Јазикот се состои од 5 различни хеморецептори: за солено, за кисело, за благо, за горко и за луто (кое всушност претставува механичка дразба).

Носот кај ‘рбетниците и антените кај многу без‘рбетници се однесуваат како дистанциони хеморецептори.